وقوع حمله تأسفبار و غیر قابل توجیه در ایالت پنجاب پاکستان به محله مسیحیان و تعرض به چند کلیسا، قطعاً مصداق نوعی طغیان و عدول از ارزش‌های اسلامی و دینی محسوب می‌شود و بانیان و عاملان این حمله نیز سنخیتی با اسلام و مسلمانی ندارند. با این حال، سوال اصلی اینجاست که استقبال رسانه‌های غربی از جدال مسلمانان و مسیحیان در نقاط گوناگون دنیا چه معنایی دارد؟ استفاده از تیترهای خاص و جهت داری که القاگر شکل‌گیری نوعی منازعه بنیادین و ذاتی میان پیروان دو دین آسمانی است، چرا و چگونه دردستور کار منظومه امنیتی، سیاسی و تبلیغاتی غرب قرار گرفته است؟در این خصوص نکاتی وجود دارد که لازم است مدنظر قرار گیرد:

نکته اول؛ به ماهیت ماجرا مربوط است. از ابتدا مسجل بود که انجام پروژه اهانت به قرآن کریم در چندین کشور اروپایی، آن هم با هدایت سرویس امنیتی موساد محدود به یک «اقدام اهانت آمیز» نیست و در ماورای آن، یک پروژه خطرناک کلید خورده است. این پروژه خطرناک، همان خلق تنش‌های مزمن و عمیق میان پیروان ادیان الهی در نقاط گوناگون دنیا و تنظیم و مدیریت غیر مستقیم صحنه آشوب به سود منافع غرب و رژیم اشغالگر قدس است. دشمنان در این نقشه، ابتدا بحران را خلق نموده و سپس کنش‌ها و واکنش‌های طبیعی و غیر طبیعی صورت گرفته نسبت به آن را با منافع خود تنظیم می‌کنند. بنابراین، شاهد تعریف چرخه و ساختاری دست ساز و خشونت بار هستیم که ظاهری دینی اما باطنی کاملاً غیردینی دارد.

نکته دوم؛ مربوط به برهم کنش جریان اسلام ستیز غربی و تروریست‌های تکفیری و تعلق آنها به یک مصدر واحد باز می‌‎گردد. رژیم صهیونیستی و آمریکا جهت تنظیم چرخه خشونت‌های بین الادیانی از طریق تحریک مستمر پیروان آنها، نیاز به عوامل تسریع کننده (کاتالیزور) دارند. در این خصوص، غرب و تل‌آویو بر روی دو جریان سرمایه‌گذاری ویژه‌ای کرده‌اند: یکی جریانات نژادپرست و اسلام ستیز و دیگری جریان تروریسم تکفیری. دشمنان صهیونیستی و غربی تلاش می‌کنند از طریق تنظیم برهم کنش این دو جریان افراطی و خطرناک که ساخته و پرداخته خود آنها هستند، امواج خشونت را در سرتاسر دنیا گسترده سازند. مخرج مشترک امنیتی و حتی فکری جریانات اسلام ستیز در غرب و تروریسم تکفیری در آسیا یکسان است. داعش و جریان اسلام ستیز در غرب، هر دو به دنبال یک هدف هستند و آن، آسیب زدن به جریان اسلام خواهی در راستای بیزاری از دین است. آسیب زدن به جریان اسلام خواهی یعنی آسیب زدن به عدالت خواهی و مبارزه با استکبار. جریان تکفیری و اسلام ستیزان غربگرا دو لبه یک شمشیر هستند که هر دو از «جهالت» رنج می‌برند و بعضاً از اینکه توسط صهیونیسم بازی می‌خورند بی‌اطلاع هستند. مبارزه جدی و خستگی ناپذیری، راه‌حل مواجه با این بحران سازی‌هاست.

هر دوی این جریانات برای یارگیری و گسترش ابعاد درگیری‌ها ، از عناصر «هیجان کاذب» و «ترس» استفاده می‌کنند. داعش سعی دارد افراد خشونت طلبی که از جامعه طرد شده‌اند را به سوی خود جذب نموده و در مقابل، جریان راست افراطی نیز تلاش می‌کند افرادی که دارای روحیات خشونت طلبانه و دچار ترس اجتماعی هستند را تبدیل به مهره‌های بازی خود علیه مسلمانان نمایند. همان‌گونه که مشاهده می‌شود، مدل رفتاری این دو به مانند مصدر و منشا تشکیل آنها، یکسان است.

نکته سوم؛ به راهکار مواجهه با این روند و در هم شکستن این چرخه خشونت آمیز باز می‌گردد. در اینجا لازم است بر روی سه مولفه اساسی یعنی «توصیف مشترک بین دینی از بحران»، «ارائه راهکارهای مشترک بر اساس توصیف صحنه» و «کنشگری مشترک در راستای بر هم زدن صحنه بازی دشمنان» متمرکز شویم. نخستین گام، توصیف دقیق صحنه و نقشه دشمن است. تشریح این چرخه طراحی شده از سوی اتاق‌های فکر غرب و رژیم صهیونیستی، امکان تسلط بر صحنه بازی خطرناک دشمنان را به رهبران و علمای ادیان الهی خواهد داد و آنها را وارد گام دوم، یعنی همفکری مشترک در مواجهه با نقشه دشمنان سوق خواهد داد. قویاً بر این باور هستیم که درمرحله ارائه راهکارها، زمینه‌ها و نقاط شفاف و مشترکی در راستای مهار و شکست بازی دشمنان وجود دارد که احصاء آنها توسط علما و دانشمندان دینی کاملاً ممکن و در دسترس است. مرحله نهایی نیز هم افزایی و همبستگی پیروان ادیان الهی بر اساس رهنمودها و راهکارهای مشترک ارائه شده از سوی نخبگان دینی است. در این صورت، قطعاً دو بال بازی غرب و رژیم صهیونیستی، یعنی اسلام ستیزان و تروریسم تکفیری کاربری تعریف شده خود را از دست داده و متعاقباً، دستگاه‌های امنیتی و سیاسی دشمنان نیز قدرت تنظیم بر هم کنش این دو را نخواهد یافت. پس جایی برای تعللل درمواجهه مشترک و عملیاتی با نقشه خطرناک دشمنان قسم خورده ادیان و مذاهب الهی وجود ندارد.

محمد مهدی ایمانی پور

رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی 

منبع:https://nournews.ir/Fa/