درگاه عالیا (علیا)

آرامگاه نمادین  نجف هند

تاریخچه آرامگاه

قدمت این آرامگاه نمادین نجف هند به حدود چهار و صد سال پیش باز می گردد. سید علاء الدین بخاری، پدر سید راجو، یکی از مشاورین اعظم در زمان سلطنت شاه جهان (1627-1658) بود. او در دربار  سلطنتی به دلیل رفتار نجیب و توانایی شخصی اش مورد احترام بود. پس از فوت وی، پسرش سید راجو، منصب پدر مرحومش را به عهده گرفت. سید راجو علاوه بر اینکه فردی متدین، پرهیزکار و خداترس بود، حکیمی دانشمند تجربی بود. سید راجو علاقه عجیبی به امیر المومنین حضرت علی (ع) داشتند و به همین خاطر، مورد غضب اورنگ زیب که بسیار متعصب بود، قرار گرفت و مجبور شد که به ایالت اوتارپرادش فرار کند و در مکان های مخفی شود. در همین حین، فردی نابینا در مکان فعلی که قبلاً روستای کوچک بوده است، حضور داشته و همچنین وی نیز علاقمندان به خاندان اهل بیت بوده است. روزی صداهایی به گوش او می رسد و بسیار وحشت می کند، پس از آن، صدای شیهه اسب می شنود و فردی به او می گوید: چرا بلند نمی شوی و به او اعلام می کند که من نابینا هستم، دوباره اعلام می کند که بلند شو و چشم هایت را باز کن، هنگامی که بلند می شود چشم هایش باز می شود و نوری در مقابل خود می بیند و فرد اسب سوار به او می گوید به سوی سید راجو برو و بگو به اینجا بیاید چراکه وی در اینجا امن است. آن فرد پس از جستجو به سوی سید راجو می رود و قضیه را تعریف می کند و او به سوی این مکان می آید و تنها چندجای رد پای از اسب می بیند و به حقیقت پی می برد. پس از آن خبر به دیگر اهالی می رسد و پس از انتشار خبر، سید راجو و این مکان برای همگان مقدس می شوند و هیچ سپاهی نمی توانسته به آنان معترض شوند. پس از فوت سید راجو وی را در این مکان به خاک می سپارند. مرقد و بارگاه نمادین نیز بروی نشانه های پاهای اسب استوار می گردد و بر روی آثار به جای مانده از پای اسب، ماکت کوچک ضریح حضرت امیر المومنین گذاشته شده است.         

پس از آن ، این درگاه از زمان پادشاهی اورنگ زیب در هند وجود داشت و علاقمندان برای تمسک و زیارت به آنجا می رفتند و تا اواخر سال 1960 دارای یک سازه ساده بود؛ اما محبوبیت هنگامی که مردم پس از زیارت آرامگاه های نمادین همچون حسین تکری به این آرامگاه می آمدند و برخی از بیماران به صورت معجزه آسایی از امراض خود شفاء پیدا می کردند  بسیار افزایش یافت.

 پس از شفاء یافتن برخی از بیماران، خیرین و علاقمندان اتاق های برای اقامت زائرین احداث کردند که سقف آنها از موارد کاذب بود و همچنین آشپزخانه ای را نیز برای توزیع غذای رایگان راه اندازی کردند. در کنار توسعه این آرامگاه ، خیرین آرامگاه های نمادین حضرت فاطمه زهرا (س) و حضرت ابوالفضل عباس (ع) را نیز بنا کردند. 

 با رشد چشم گیر زائران، ایوان ها و اتاق های بسیاری در اطراف آن ساخته شد که برای اقامت کوتاه مدت زائرین در آنجا ساخته شده است.

این زیارتگاه نمادین در بسیاری از ماه های سال به ویژه در مناسبت های دینی همچون عید غدیر، ولادت با سعادت امیر المومنین، و ایام شعبانیه و همچنین ماه محرم و صفر شاهد حضور جمعیت عظیمی از  زائران می باشد. این مکان به صورت تراست (هیات امنای) اداره می گردد و زائران مسلمان و یا غیر مسلمان یک روز مهمان این آرامگاه نمادین به صورت مجانی خواهند و غذای تبرکی رایگان دریافت می کنند.