به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات  اسلامی حسنعلی ذکریایی کارشناس روابط فرهنگی ایران و هند در یاداشتی با عنوان (نگاهی به سیاست جدید آموزش ملی هند (2020)) اینگونه آورده است:

سیاست جدید آموزش ملی هند (NEP) چارچوبی جامع برای هدایت توسعه آموزش در کشور است. به عنوان یک سیاست آموزش و پرورش، نه تنها توسعه آموزش و پرورش را هدایت می کند، بلکه دستورالعمل هایی را برای تنظیم و ارتقای آموزش ارائه می دهد. خط مشی آموزشی آموزش را در تمام مراحل از جمله مراقبت از دوران کودکی و آموزش، آموزش در مدرسه، آموزش عالی، آموزش معلمان و آموزش حرفه ای پوشش می دهد. نخستین سیاست ملی آموزش هند در سال 1968 و سیاست دوم در سال 1986 تدوین و در سال 1992 اصلاح شدو آخرین سیاست آموزش ملی در هند، در سال2020 است. این سند ملی آموزش، نخستین سیاست آموزشی قرن 21 است و هدف آن برطرف کردن فوران رو به رشد ضرورت‌های توسعه کشور هند است.

این سیاست می‌خواهد تمام جوانب ساختار آموزشی اعم از تنظیم و  مدیریت را مورد بازنگری قرار دهد تا یک سیستم جدید ایجاد شود که با اهداف آرمانی آموزش قرن 21، هماهنگ باشد و بر اساس سنت‌ها و ارزش‌های هند نیز باشد. سیاست آموزش ملی، تاکید ویژه‌ای بر توسعه پتانسیل خلاق هر فرد دارد.

این سیاست بر این اصل استوار است که آموزش باید نه تنها ظرفیت‌های شناختی مانند تفکر انتقادی و حل مسئله را توسعه دهد، بلکه ظرفیت‌ها و تمایلات اجتماعی، اخلاقی و عاطفی را نیز توسعه دهد. به مهارت های زندگی و سبک چگونه زیستن و اخلاق و ارزش های انسانی و قانون اساسی و مسئولیت، کثرت گرایی، برابری و عدالت و احترام به تنوع و احترام به بافت محلی و همچنین بر چارچوب نظارتی«سبک اما فشرده» برای اطمینان از یکپارچگی، شفافیت و بهره وری منابع براساس فرهنگ غنی و متنوع هند و حفظ سنت ها و تاریخ باستانی این کشور تاکید می کند. آموزش را یک خدمت عمومی و یک ضرورت می داند و هر فردی می بایست به آموزش با کیفیت، دسترسی داشته باشد. آن را حق اساسی هر کودک می داند. بنابراین، آموزش، یک تجارت نیست. لذا، معلمان در قلب «اکوسیستم آموزش» هند قرار دارند. میراث غنی دانش و اندیشه هند باستانی، چراغی برای این سیاست بوده‌است.

سیاست آموزش ملی 2020 نخستین سیاست آموزشی قرن بیست و یکم در هند است و هدف آن رسیدگی به الزامات توسعه در حال رشد این کشور است. این سند آموزشی در 29 جولای 2020 در هند منتشر شد. بر اساس این سیاست، هدف این است که تا سال 2040 یک سیستم آموزشی داشته باشند که در مقایسه با سایرین، با دسترسی عادلانه به آموزش با بالاترین کیفیت برای همه فراگیران بدون در نظر گرفتن پیشینه اجتماعی یا اقتصادی، تفاوتی نداشته باشد.

این سیاست بازنگری و تجدید نظر در تمام جنبه‌های ساختار آموزش، از جمله مقررات و حاکمیت آن را پیشنهاد می‌کند تا سیستم جدیدی ایجاد کند که با اهداف آرمان‌های آموزش قرن بیست و یکم، از جمله [1]SDG4، همسو باشد و در عین حال بر اساس سنت‌ها و نظام‌های ارزشی هند بنا شود.

اگرچه اشکالات زیادی در سیاست آموزشی جدید وجود دارد، اما محاسن آن بیشتر است. بسیاری بر این باورند که با اجرای این تغییرات، سیستم آموزشی هند یک گام بالاتر خواهد رفت.

 

اشاره

کابینه اتحادیه هند راه را برای اصلاحات تحول آفرین در مدارس و سیستم آموزش عالی این کشور با راه اندازی خط مشی سیاست جدید آموزش ملی(NEP)[2] در 29جولای2020 هموار کرد. آنها همچنین وزارت توسعه منابع انسانی[3] (MHRD) را به وزارت آموزش و پرورش[4](MoE)تغییر نام دادند. پس از سیاست آموزش ملی قدیمی که در سال1986 آغاز شد، این نخستین سیاست آموزشی قرن بیست و یکم است که جایگزین سیاست آموزشی 34 ساله هند شده است. «دسترسی»، «برابری»، «کیفیت» و «پاسخگویی» چهار رکن اساسی سیاست ملی آموزشی جدید هند است. در این سیاست جدید، یک ساختار 5+3+3+4 وجود خواهد داشت که شامل12سال مدرسه و3سال پیش دبستانی است که جایگزین ساختار قدیمی 10+2 می شود. طبق چشم انداز NEP2020، دولت، برنامه سوادآموزی جدید هند(NILP) را با هدف ارائه «آموزش برای همه»، که تمام جنبه های آموزش را برای افراد بدون سواد 15 سال و بالاتر پوشش می دهد، تصویب کرده است. هدف از این برنامه، تضمین نه تنها سواد و حساب و کتاب پایه، بلکه پوشش سایر مؤلفه های ضروری برای مهارتهای قرن بیست و یکم از طریق آموزش با کیفیت و فراگیر با مشارکت داوطلبانه مردم است.

از طریق طرح سیاست آموزش ملی جدید2020، آنها در تلاش هستند تا بیش از 20میلیون دانش آموز را وارد جریان اصلی کنند و با کمک این هدف، تا پایان سال 2030 به GER (نسبت ثبت نام ناخالص) GER 100٪ از پیش دبستانی به متوسطه دست پیدا کنند. از طریق این طرح آموزش ملی، دولت مشتاقانه منتظر تبدیل هند به یک «ابرقدرت دانش جهانی» است و این کار تنها با انعطاف پذیرتر، کل نگرتر و چند رشته ای سیستم آموزشی مدارس و کالج ها انجام می شود که قابلیت های منحصر به فرد آنها را نمایان می کند.

سیاست ملی آموزش 2020 با هدف ایجاد چهار چارچوب برنامه درسی ملی (NCFs)[5] است که برای آن یک استراتژی جامع به طور مشترک توسط وزارت آموزش و پرورش (MOE)[6] و (NCERT)[7] تدوین شده است. یک سند دستوری برای ایجاد یک تغییر پارادایم در آموزش با تمرکز بر رشد همه جانبه کودکان، تأکید بر مهارت، نقش حیاتی معلمان، یادگیری به زبان مادری و ریشه فرهنگی منتشر شده است.

 

اصلاحات اساسی در سیاست آموزش ملی

سیستم جدید دارای 12 سال تحصیل و 3 سال پیش دبستانی خواهد بود. آموزش حرفه ای در مدرسه از کلاس  ششم شروع می شودکه شامل دوره های کارآموزی نیزمی شود. همچنین، تفکر ریاضی و کدگذاری خلق و خوی علمی از کلاس ششم شروع خواهد شد. تا کلاس پنجم، این خط‌مشی بر زبان های محلی-منطقه‌ای-مادری به‌عنوان وسیله آموزش تأکید می‌کند. در مدرسه و آموزش عالی، سانسکریت نیز در تمام سطوح به عنوان گزینه ای برای دانش آموزان گنجانده می شود که شامل سه فرمول زبان است. به عنوان یک گزینه، ادبیات هند و سایر زبان های کلاسیک نیز در دسترس خواهد بود. هیچ دانش آموزی مجبور به هیچ زبانی نمی شود. آموزش عالی در موضوعات درسی انعطاف پذیر خواهد بود. چندین ورودی و خروجی با گواهینامه مناسب برای آموزش عالی وجود خواهد داشت.

برنامه درسی در همه دروس به مبانی اصلی خود تقلیل یافته است. از این طریق، آنها بر تفکر انتقادی، کشف، تحقیق، بحث و آموزش مبتنی بر تجزیه و تحلیل و روشهای یادگیری جامع برای آموزش تمرکز می کنند. بر یادگیری الکترونیکی تاکید شده است تا دانش آموزان بتوانند وابستگی خود را به کتاب درسی کاهش دهند.

تمرکز بر مطالعات حرفه ای در سطح مدرسه

در برنامه پنج ساله دوازدهم از سال 2012 تا 2017، تخمین زده می شود که بیش از 5 درصد از هندی ها از گروه سنی 19 تا 24 سال آموزش حرفه ای رسمی دریافت کرده اند که اگر آن را با کشورهای دیگر مانند ایالات متحده مقایسه کنیم، بسیار پایین است. آلمان 75 درصد و کره جنوبی 96 درصد. به همین دلیل است که بر اساس این سیاست، هر کودک از کلاس های ششم تا هشتم باید حداقل یک حرفه یا بیشتر بیاموزد. اهمیت دانش اولیه در زمینه های مختلف معیشتی و مهارت های زندگی مانند باغبانی، چوب کاری، سفالگری، برق کاری و غیره. هدف آنها این بود که تا پایان سال 2025 حداقل 50 درصد از دانش آموزان مدرسه و آموزش عالی را داشته باشند که باید در معرض آموزش حرفه ای قرار گیرند.

آموزش به زبان مادری- منطقه ای 

آنها یک نکته را در این خط مشی آموزشی جدید اضافه کردند که کودکان تا کلاس 5 به زبان مادری شان تدریس شود. برای این منظور، کتاب‌های درسی نیز به زبان آنها در دسترس خواهد بود. اما اگر به نحوی امکان تهیه آن وجود نداشت، زبان تعامل معلم و دانش‌آموز، زبان اصلی آنها خواهد بود. از کلاس 1 به بعد، کودکان خردسال با دو تا سه زبان آشنا می شوند که ممکن است مهارت گفتاری، تعامل و توانایی تشخیص همان زبان را تا کلاس 3 افزایش دهد. بر اساس سیاست جدید آموزش ملی، اگر کمبود معلم وجود داشته باشد که به زبان های معین بتواند صحبت کند، طبق این طرح، استخدام معلمان از جمله معلمان بازنشسته که بتوانند به زبان محلی مورد نیاز صحبت کنند، مانعی ندارد.

زبان خارجی انتخابی

در دبیرستان کودکان می توانند زبان خارجی مورد نظر خود را انتخاب کنند که می تواند فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، چینی و ژاپنی باشد و این فقط یک انتخاب خواهد بود و نه به جای طرح سه زبانه.

آموزش عالی

آموزش عالی نقش مهمی در بهبود رفاه انسان و توسعه هند ایفا می کند و از طریقNEP هدف آنها افزایش GER از 26.3٪ به 50٪ تا سال 2035 است و حدود 3.5 میلیون کرسی جدید نیز به موسسات آموزش عالی اضافه خواهد شد. بنابراین، آموزش UG می تواند 3 یا 4 سال با تعداد گزینه های ورود و خروج باشد. آموزش و پژوهش چند رشته ای دانشگاه بر اساس استانداردهای جهانی راه اندازی خواهد شد. کمیسیون آموزش عالی هند(HECI)[8] تنها نهادی برای کل آموزش عالی (به جز آموزش پزشکی و حقوقی) خواهد بود. این کمیسیون دارای چهار عمودی مستقل مانند شورای تنظیم مقررات آموزش عالی ملی[9]( NHERC) برای یک دستورالعمل، شورای آموزش عمومی[10]GEC برای تنظیم استاندارد، شورای کمکهای مالی آموزش عالی[11](HEGC) برای حمایت مالی، و شورای اعتباربخشی ملی برای شناسایی خواهد بود. هدف آنها این بود که تا پایان سال 2040، تمام HEI ها به موسسات چند رشته ای تبدیل شوند و هر یک از آنها 3000 دانشجو یا بیشتر داشته باشند و تا 15 سال آینده، وابستگی به کالج حذف شود. همچنین حداقل یک HEI چند رشته ای باید تا سال 2030 در هر منطقه یا در نزدیکی هر منطقه ساخته شود که هدف از دستیابی به سواد 100% جوانان و بزرگسالان است.

استقلال موسسات آموزشی

12. 12. nbsp;    به منظور رهایی بخش آموزش عالی از دولت و بخش نظارتی، دولت طرح هایی مانند قانون مدیریت موسسات هند[12] IIM (2017) را ارائه کرد که سطوح بی سابقه ای از استقلال آکادمیک و اداری را به این موسسات اعطا کرد، از جمله قدرت تعیین روسای و مدیران موسسه.  
    13. sp;    در سال 2018، طرح مؤسسات عالی(IOE) برای ارائه تسهیلات نظارتی به 20 مؤسسه آموزش عالی(10 مؤسسه دولتی و 10 خصوصی) برای کمک به آنها در دستیابی به وضعیت در سطح جهانی معرفی شد.
    14. sp;    در سال 2018، کمیسیون کمک هزینه های دانشگاه (UGC) طرح استقلال دانشگاه ها درجه بندی شده را معرفی کرد که آزادی های خاصی را بر اساس معیارهای کیفی خاص به مؤسسات آموزش عالی (HEI) اعطا کرد.
    15. HEI هایی با امتیاز NAAC 3.51 یا رتبه بندی در بین 500 رتبه برتر در رتبه بندی های معتبر جهانی در «رده I» قرار گرفتند. این به آنها امکان می دهد دوره های جدید را شروع کنند و مراکز خارج از دانشگاه ایجاد کنند و دوره های توسعه مهارت ارائه دهند و اساتید خارجی را استخدام کنند و برنامه های آموزش از راه دور آزاد را اجرا کنند. تاکنون تنها 48 موسسه در این دسته قرار گرفته اند.
    16. sp;    از سال 2013، وزارت آموزش و پرورش دو کمیته برای اصلاحات حاکمیتی و پتانسیل کاهش کنترل دولت بر IIT ایجاد کرده است. با این حال، هیچ نتیجه مشخصی حاصل نشد.

تجزیه و تحلیل طرح IOE نشان می دهد که وعده استقلال موسسات آموزشی در سطح نظری باقی مانده است. زیرا دانشگاه های خصوصی که از هیچگونه حمایت مالی از سوی دولت برخوردار نیستند، با موانع بوروکراتیک و مداخلات نظارتی روبرو هستند.

 

دانشگاه های خارجی

دولت پیشرفت قابل توجهی در آزادسازی بخش آموزش عالی برای پذیرش دانشگاه های خارجی داشته است. این پیشنهاد دولت درسیاست جدید آموزش ملی NEP نیز تایید شده است. UGC در حال نهایی کردن مقرراتی است که به دانشگاه های خارجی اجازه می دهد تا پردیس های خود را در هند با فرآیندهای پذیرش و استخدام خود ایجاد کنند. این پردیس ها همچنین آزادی تعیین ساختار شهریه خود را دارند. دولت همچنین مقرراتی را برای تشویق ایجاد پردیس های فراساحلی در شهر GIFT، گجرات، و مشوق بازگرداندن سود به کشور ابلاغ کرده است. دانشگاه ولونگونگ و دانشگاه دیکین، هر دو از استرالیا، ورود خود را از طریق مسیر شهر GIFT اعلام کرده اند.

جهانی شدن آموزش عالی

یک بانک اعتباری دانشگاهی(ABC) ایجاد خواهد شد که در آن اعتبار(علمی دیجیتالی) کسب شده توسط دانشجویان در دوره تحصیلی خود از دانشگاه‌های مختلف در آن ذخیره و در زمان مدرک نهایی منتقل می شود. بنیاد تحقیقات ملی به عنوان یک بدنه عمل خواهد کرد که فرهنگ پژوهشی قوی را پرورش می دهد و ظرفیت پژوهشی را در پوشش آموزش عالی ایجاد می کند.

ساختار برنامه درسی جدید

5. تغییر ساختار برنامه درسی مدارس و آموزش به الگوی جدید 5=3+3+4
6. ساختار برنامه درسی جدید به نفع فراگیران در مراحل مختلف رشد از جمله 3 تا 8،  8 تا 11،  11 تا 14 و 14 تا 18 سال طراحی شده است.
7. مرحله پایه 5 ساله خواهد بود: 3 سال پیش دبستانی و پایه های 1 و 2
8. مرحله مقدماتی 3 ساله خواهد بود: پایه های 3، 4، و 5
9. دوره ابتدایی متوسطه یا بالاتر 3 ساله خواهد بود: پایه های 6، 7، و 8
10. مرحله عالی یا متوسطه 4 ساله خواهد بود: پایه های 9، 10، 11 و 12

تمام مراحل ذکر شده در بالا شامل سنت‌های هندی و منطقه‌ای، استدلال اخلاقی، یادگیری اجتماعی-عاطفی، استدلال کمی و منطقی، سواد دیجیتال، تفکر محاسباتی، دستکاری علمی، زبان‌ها و مهارت‌های ارتباطی می‌شود.

نمایندگی زن

از سال 2014، ابتکاراتی با هدف افزایش نمایندگی زنان در مؤسسات آموزشی سنتی تحت سلطه مردان انجام شد. معرفی کرسی های اضافی برای زنان در IIT و NIT در سال 2018 بود که حضور زنان را از 9 درصد در سال 2017 به 20 درصد در سال 2022 در IIT افزایش داد. در سال 2021، تمام 33 مدرسه ساینیک در کشور پس از موفقیت برنامه آزمایشی در سال 2018، دانش آموزان دختر را از تمام پسران پذیرفتند. بر اساس داده های AISHE، کاهش نابرابری جنسیتی در میان ثبت نام در آموزش عالی از سال 2014 مشاهده شده است. شکاف جنسیتی در برنامه BCom در 2019-2020 حذف شد و سومین برنامه بزرگی بود که شکاف جنسیتی در ثبت نام پس از برنامه های B.Sc و MBBS در 2017-2018 کاهش یافت. با این حال، سال همه گیر شاهد بروز چالش های مهم و شکست های متعدد در ابتکارات با هدف پر کردن شکاف جنسیتی بود.

کتاب های درسی

شورای ملی تحقیقات و آموزش[13](NCERT)، که نهاد عالی مشاوره دهنده مرکز در مورد آموزش مدرسه است، سه دور تجدید نظر در کتاب های درسی مدرسه را انجام داده است. اگرچه دو دور اول انجام شده در سال های 2017 و 2019 نسبتاً عاری از بحث و جدل بود و با هدف به روز رسانی کتاب ها برای انعکاس رویدادهای اخیر مانند طرح ها و ابتکارات دولت بود. با این حال، دور سوم در سال 2022 با هدف کاهش بار برنامه درسی دانش آموزان انجام شد. اما برخی از حذف ها در مورد موضوعات حساس سیاسی مانند سلطنت دهلی و امپراتوری مغول است. تجدید نظرهای دیگر در لحظات کلیدی در تاریخ هند مانند ترور مهاتما گاندی و شورش های گجرات در سال 2002 مورد انتقاد بخش های متعددی قرار گرفته است.

حذف ارجاعات به شورش‌های گجرات در سال 2002، حذف بخش‌هایی که به تأثیر شدید اورژانس بر مردم و نهادها می‌پردازد، حذف فصل‌هایی در مورد اعتراضات و جنبش‌های اجتماعی، از جمله مواردی که توسط «نارمادا باچائو آندولان»[14]، «دالیت پانترز»[15] و اتحادیه «بهاراتیا کیسان»[16] رهبری می‌شوند. اینها برخی از گسترده ترین تغییرات در کتاب های درسی مدارس علوم اجتماعی از زمان روی کار آمدن دولت مودی نخست وزیر هند ازسال 2014 است.

اشاره به شورش های سال 2002 گجرات از دو کتاب درسی حذف شده است. ابتدا، دو صفحه کامل درباره شورش‌ها در آخرین فصل کتاب درسی علوم سیاسی کلاس 12 فعلی با عنوان «سیاست در هند از زمان استقلال» حذف شده است. صفحه اول شامل یک پاراگراف مفصل است که گاه‌شماری رویدادها را نشان می‌دهد - قطار پر از کارسواک‌ها که به دنبال خشونت علیه مسلمانان به آتش کشیده شد - و به انتقاد کمیسیون ملی حقوق بشر از دولت گجرات به دلیل ناتوانی در کنترل خشونت اشاره دارد. در متن حذف شده آمده است: «مواردی مانند گجرات، ما را از خطرات ناشی از استفاده از احساسات مذهبی برای مقاصد سیاسی آگاه می کنند. این تهدیدی برای سیاست دموکراتیک است.»

این تغییرات ناشی از تمرین «عقلانی‌سازی»[17] کتاب درسی است که شش ماه پیش توسط شورای ملی تحقیقات و آموزش برای همه موضوعات انجام شد. این پیش از اصلاح پیشنهادی برنامه درسی ملی مدارس (چارچوب برنامه درسی ملی)،[18] که شاهد تجدید نظر بیشتر در کتاب های درسی شورای ملی تحقیقات و آموزش خواهد بود.

فصل کتاب درسی علوم سیاسی اورژانس کلاس دوازدهم «سیاست در هند از زمان استقلال» پنج صفحه کاهش یافته است. محتوای حذف شده در فصل با عنوان «بحران نظم دموکراتیک» مربوط به مناقشات پیرامون تصمیم برای تحمیل وضعیت اضطراری داخلی و سوء استفاده از قدرت و سوء رفتارهای دولت ایندیرا گاندی در آن زمان است. افراط‌هایی مانند دستگیری کارگران سیاسی، محدودیت‌های رسانه‌ها، شکنجه و مرگ در زندان، عقیم‌سازی اجباری و جابجایی گسترده فقرا را فهرست می‌کند. این بخش همچنین به کمیسیون تحقیق به ریاست قاضی جی سی شاه اشاره می کند که توسط دولت حزب جاناتا در ماه مه 1977 برای بررسی ادعاهای زیاده روی دولت در زمان اضطرار ایجاد شد.

تقریباً سه فصل که جزئیات اعتراضاتی را که در هند معاصر به جنبش‌های اجتماعی تبدیل شده‌اند، از کتاب‌های علوم سیاسی در کلاس‌های 6 تا 12 حذف کرده‌اند. برای مثال، فصلی در مورد «ظهور جنبش‌های مردمی» از کتاب درسی کلاس 12 حذف شده است. "سیاست در هند از زمان استقلال".

این فصل سفر جنبش چیپکو در دهه 1970 در اوتاراکند، رشد پلنگ‌های دالیت در ماهاراشترا در طول دهه هفتاد، مبارزات کشاورزی دهه هشتاد، به‌ویژه جنگی که توسط اتحادیه بهاراتیا کیسان رهبری می‌شد را نشان می‌دهد. همچنین جنبش ضد مشروبات الکلی آندرا پرادش، نارمادا باچائو آندولان معروف که با ساخت پروژه سردار سارووار بر روی رودخانه نارمادا و شاخه های آن در مادیا پرادش، گجرات و ماهاراشترا و جنبش حق اطلاعات مخالفت کرد را پوشش می دهد.

فصل«مبارزه برای برابری» را از کتاب درسی علوم سیاسی کلاس 7 حذف کرده است. فصل سوم مبارزات مردمی از کتاب علوم سیاسی کلاس 10 «سیاست دموکراتیک – II»حذف شده است.

چهار فصل در مورد دموکراسی و ایجاد دموکراسی هندی به دلیل اینکه موضوعات مشابهی در کتب علوم سیاسی سایر طبقات مطرح شده است حذف شده است. به عنوان مثال، فصلی با عنوان «عناصر کلیدی یک حکومت دموکراتیک» در کتاب علوم سیاسی کلاس 6 حذف شده است. این اولین مقدمه مفصل برای مفهوم دموکراسی در دوره راهنمایی است و در مورد برخی از عناصر حیاتی که بر عملکرد یک دولت دموکراتیک تأثیر می‌گذارند، از جمله مشارکت مردم، حل منازعه، برابری و عدالت صحبت می‌کند.

فصل «هند پس از استقلال» که در مورد چارچوب‌بندی قانون اساسی و ایجاد دولت‌های زبانی صحبت می‌کند، به همین دلیل از کتاب درسی تاریخ کلاس هشتم «گذشته‌های ما III» حذف شده است. همچنین فصل‌هایی درباره «دموکراسی و تنوع» و «چالش‌های دموکراسی» از کتاب درسی علوم سیاسی کلاس 10 حذف شده است. در حالی که اولی دانش آموزان را با مفهوم تقسیمات اجتماعی و نابرابری در امتداد خطوط نژادی و کاست در سراسر جهان آشنا می کند، دومی در مورد اصلاح سیاست دموکراتیک صحبت می کند.

نقل قول نخست وزیر سابق جواهر لعل نهرو در مورد امپراتور آشوکا از فصل "آشوکا، امپراتوری که جنگ را رها کرد" در کتاب درسی تاریخ کلاس 6 حذف شد. نقل قول حذف شده می‌گوید: «فرمان‌های (دستورالعمل‌های) او هنوز با ما به زبانی صحبت می‌کنند که ما می‌توانیم آن را بفهمیم و هنوز هم می‌توانیم چیزهای زیادی از آنها بیاموزیم.»

 

 اظهارات نهرو در مورد سد باکرا ننگال از فصل «تغییر ساختاری» در کتاب درسی جامعه شناسی کلاس 12 (تغییر و توسعه اجتماعی در هند) حذف شد.

بخشی از شرح خودسری قوانین استعماری از طریق فتنه و چگونگی نقش ناسیونالیست های هندی در توسعه حوزه حقوقی در هند، دیگر بخشی از فصل«درک قوانین» در کتاب علوم سیاسی کلاس 8 نیست.

 تقریباً تمام ارجاعات به ناکسالیسم  NAXALISM و ​​نهضت ناکسلیت از کتاب های درسی علوم اجتماعی حذف شده است. یک صفحه کامل در مورد قیام دهقانان 1967 همراه با کادری درباره ایدئولوگ ناکسالی، چارو مجومدار، اکنون از فصل 6 با عنوان «بحران نظم دموکراتیک» کتاب درسی علوم سیاسی طبقه 12 «سیاست در هند از زمان استقلال» حذف شده است. ذکر جنبش ناکسلیت از بخش "جنبش دهقانان" در فصل 8 کتاب درسی جامعه شناسی کلاس 12 "تغییر و توسعه اجتماعی در هند" حذف شده است.

 

 

نتیجه 

وقتی به گذشته نگاه می کنیم، همه چیز فرق می کند. از تخته سیاه تا تابلوهای دیجیتال، مطمئناً راه زیادی را پیموده ایم. جهان دستخوش تغییرات سریع در چشم انداز دانش است. یک تغییر تدریجی از اتکای شدید به محتوا به «یادگیری نحوه یادگیری» صورت گرفته است. پرداختن به این تغییرات و توجه به آینده بسیار ضروری و حیاتی است.

در دهه آینده هند بالاترین جمعیت جوان را خواهد داشت. فرصت‌ها و فرصت‌هایی که به دست می‌آورند پتانسیل حکومت و هدایت آینده ملت را دارند. از این رو، اطمینان از پر شدن تمام شکاف‌های موجود در سیستم بسیار مهم است. جمعیت جوان هند یک سرمایه برای این کشور است و بزرگترین مزیت آن برای غلبه بر مشکلات آینده خواهد بود.از طریق اقداماتی مانند ایجاد استانداردهای بهتر برای مدارس و دانشگاه ها و همچنین ابزارهای ارزیابی مستمر و استاندارد با هدف تقویت آموزش ابتدایی، بهبود آموزش متوسطه و عالی، توسعه مهارت‌ها در بین جوانان و نتیجه  امکان ردیابی مؤثر نتایج یادگیری است. 

آنها در راستای توسعه پایدار به دنبال تبدیل هند به یک جامعه دانش پر رونق و یک «ابرقدرت دانش جهانی» هستند و با ارتقای آموزش مدارس و جامع‌تر، انعطاف‌پذیرتر، چند رشته‌ای‌تر و مناسب‌تر کردن دانشگاه ها برای نیازهای قرن بیست و یکم، بر آشکار کردن استعدادهای فردی هر دانش‌آموز تمرکز کرده اند. آنهابه دنبال ارائه یک محیط یادگیری «عادلانه و فراگیر» به دانش آموزان در سراسر کشور هستند و بر روی دسترسی به آموزش برای همه و بالا بردن گروه های محروم از نظر اجتماعی و اقتصادی نه تنها تمرکز کرده اند بلکه بر اهمیت رویکردهای آموزشی تأکید دارند که رشد کلی دانش آموزان را از طریق «یادگیری عملی» تقویت کنند. یکی از اهداف مهم شان، ترکیب یک روش یادگیری مبتنی بر شایستگی است که در آن دانش‌آموزان برای توسعه مؤثر مهارت‌ها و استعدادهای خود راهنمایی می‌شوند.

یک سیستم آموزشی خوب باید به هر دانش آموزی احساس خوش آمد گویی کند. باید بتواند فضایی امن برای همه فراگیران ایجاد کند تا بتوانند خود را کشف و بیان کنند. از تخیل خلاق گرفته تا همدلی تا روحیه علمی، همه جنبه ها باید مورد توجه و احترام قرار گیرد. شناخت، شناسایی و پرورش توانایی های منحصر به فرد هر دانش آموز متفاوت است. از طریق چند رشته ای، دانش آموزان قادر خواهند بود طیف گسترده ای از مهارت های لازم برای موفقیت در زندگی را به دست آورند. آموزش فقط در مورد دانش کتاب درسی نیست. این نکته ای است که سیاست آموزشی ملی هند به آن توجه دوچندانی کرده است. این سیاست آموزشی، تفکر منطقی و نوآوری را ترویج می کند. سعی می کند با تأکید بر درک بهتر مفاهیم به جای انباشتگی، حفظ کردن برای امتحانات و فراموش کردن مفاهیم مخدوش شده را مهار کند. به مهارت های زندگی و سبک چگونه زیستن و اخلاق و ارزش های انسانی و قانون اساسی و مسئولیت، کثرت گرایی، برابری و عدالت و احترام به تنوع و احترام به بافت محلی و همچنین بر چارچوب نظارتی «سبک اما فشرده» برای اطمینان از یکپارچگی، شفافیت و بهره وری منابع بر اساس فرهنگ غنی و متنوع هند و حفظ سنت ها و تاریخ باستانی این کشور تاکید می کند. آموزش را یک خدمت عمومی و یک ضرورت می داند و هر فردی می بایست به آموزش با کیفیت، دسترسی داشته باشد. آن را حق اساسی هر کودک می داند. بنابراین، آموزش، یک تجارت نیست. لذا، معلمان در قلب «اکوسیستم آموزش» هند قرار دارند. احترام شدید به معلمان و جایگاه والای حرفه آنان دور از چشم این سند آموزشی قرار نگرفته و بر کیفیت آموزش معلمان، استخدام، استقرار، شرایط خدمات و توانمندسازی آنان تاکید دارند.

سیاست آموزشی ملی هند2020 (NEP 2020)، که توسط کابینه اتحادیه هند در 29 ژوئیه 2020 تصویب شد، چشم انداز سیستم آموزشی جدید هند را ترسیم می کند. این سیاست جایگزین سیاست ملی قبلی آموزش و پرورش، 1986 می شود. چشم انداز این سیاست، ایجاد یک سیستم آموزشی است که ریشه در «اخلاق هندی» دارد که مستقیماً با ارائه آموزش با کیفیت بالا به همه، به تحول هند کمک می کند و در نتیجه هند را به یک ابرقدرت دانش جهانی تبدیل می کند. این سیاست می‌خواهد تمام جوانب ساختار آموزشی اعم از تنظیم و  مدیریت را مورد بازنگری قرار دهد تا یک سیستم جدید ایجاد شود که با اهداف آرمانی آموزش قرن 21، هماهنگ و بر اساس سنت‌ها و ارزش‌های هند نیز باشد. لذا، تاکید ویژه‌ای بر توسعه پتانسیل خلاق هر فرد دارد. این سیاست بر این اصل استوار است که آموزش باید نه تنها ظرفیت‌های شناختی مانند تفکر انتقادی و حل مسئله را توسعه دهد، بلکه ظرفیت‌ها و تمایلات اجتماعی، اخلاقی و عاطفی را نیز توسعه دهد. میراث غنی دانش و اندیشه هند باستانی ، چراغی برای این سیاست بوده‌است.هدف آموزش در هند باستان، نه فقط به دست آوردن دانش به عنوان آمادگی برای زندگی در این دنیا یا زندگی پس از مدرسه بود، بلکه برای تحقق کامل  شناخت و  آزادی خود بود.

سیاست آموزش ملی هند، یک سیستم آموزشی جدیدی بر مبنای ارائه کیفیت بالای آموزشی برای ملت هند به منظور ایجاد آموزش عادلانه است. دولت سیاست آموزش ملی را 35 سال پس از آخرین سیاست در سال 1986 ارائه کرد. این سیاست، بازنگری کامل سیستم آموزشی را پیش بینی می کند. تمرکز بر «در دسترس قرار دادن فرصت های آموزش عالی با کیفیت بالا برای همه افراد جامعه» است، که هدف از آن «کیفیت و برابری» را ترکیب می کند. از طریق این سیاست آموزشی، کودکانی که در گروه سنی 3 تا 6 سال قرار دارند تا سال 2025 به مراقبت و آموزش رایگان، ایمن، با کیفیت بالا، مناسب رشد دسترسی خواهند داشت.

از جمله نکات برجسته سیاست آموزشی در سطح ملی می توان به تمرکز بر مراقبت و آموزش در دوران اولیه کودکی (ECCE) و سواد و حساب و کتاب بنیادی (FLN)؛ کاهش ترک تحصیل و تضمین دسترسی همگانی در تمام سطوح آموزش مدرسه؛ یادگیری جامع، یکپارچه، لذت بخش و جذاب؛ توانمندسازی معلمان؛ آموزش عادلانه و فراگیر: یادگیری برای همه؛ تنظیم استاندارد و اعتباربخشی برای آموزش مدرسه؛ اتخاذ شیوه های آموزشی و یادگیری صحیح از نظر آموزشی و همچنین پذیرش فناوری در آموزش، یادگیری و ارزشیابی اشاره کرد.

سیاست آموزشی بر استفاده از زبان مادری یا زبان محلی به عنوان«رسانه آموزشی» تا کلاس 5 تأکید و در عین حال ادامه آن را تا کلاس 8 و بالاتر توصیه شده است. توصیه می کند که همه دانش آموزان در مدرسه خود سه زبان را یاد بگیرند. سه زبانی که کودکان یاد می گیرند، انتخاب ایالت ها، مناطق و البته خود دانش آموزان خواهد بود. با این حال، حداقل دو زبان از این سه زبان باید بومی هند باشد، که یکی از آنها به احتمال زیاد زبان محلی/منطقه ای است. این قانون برای مدارس خصوصی و دولتی یکسان اعمال می شود. اما، زبان بین معلمان و دانش‌آموزان همچنان به عنوان زبان اصلی باقی خواهد ماند و معلمان را تشویق می کنند که از رویکرد دوزبانه، از جمله مواد آموزشی-یادگیری دو زبانه، با دانش آموزانی که زبان مادری آنها ممکن است با رسانه آموزشی متفاوت باشد، استفاده کنند. نکته ای که در این سند آموزشی نهفته است این است که زبان یک عامل منفی است. زیرا نسبت معلم به دانش‌آموز در هند مشکل‌ساز است، بنابراین معرفی زبان مادری برای هر موضوع در موسسات آموزشی یک مشکل است. گاهی اوقات، ارائه مطالب آموزشی به زبان مادری و پیدا کردن یک معلم شایسته تبدیل به یک مشکل می شود و چالش دیگری را ایجاد خواهد کرد.

اقدامات لازم برای بهبود کیفیت به دولتهای ایالتی و موسسات آموزشی واگذار می شود. با راه اندازی این سیستم آموزشی، جهان به هند به عنوان یک مقصد ایده آل برای ایجاد دانشگاه ها و سرمایه گذاری در بخش آموزش عالی نگاه خواهد کرد. چرا که این کشور می تواند به عنوان یک مقصد تحصیلی جهانی که تحصیلات مقرون به صرفه و عالی را ارائه دهد، ارتقا یابد. همچنین، می تواند با ایجاد پردیس‌های خارجی، انتخاب‌های آموزشی گسترده‌تر، رویکردهای آموزشی نوآورانه و پتانسیل همکاری با مؤسسات را در سطح جهانی فراهم کند. ایجاد پردیس‌های خارجی برای هند، یک موقعیت برد-برد خواهد بود. زیرا به دانشجویان هندی فرصتی برای دسترسی به آموزش بین المللی در کشور خود و افزایش ورود دانشجویان خارجی به هند را می دهد. هند، مجموعه ای از قوانین پیش نویس را برای تسهیل دانشگاه های خارجی، در راه اندازی پردیس در هند را منتشر کرده است. 

نخستین پیشنهاد سیاست ملی آموزشی هند برای بهبود کیفیت، تغییر از سیستم دانشگاهی وابسته به سیستم دانشگاهی مستقل با پردیس‌های چند رشته‌ای است. دانشگاه‌های مستقل از دانشگاه‌های وابسته بهتر شناخته می‌شوند. اجازه دادن به دانشگاه های خارجی برای افتتاح پردیس در هند تأثیر مشابهی بر دسترسی خواهد داشت. بهترین جایگزین، همکاری‌های مؤسسه به مؤسسه است که دسترسی دانش‌آموزان از بخش‌های ضعیف‌تر را بهبود می‌بخشد و همچنین منجر به بهبود قابلیت‌های مؤسسات همکار داخلی می‌شود.

بهترین مؤسسات هند، مانند IITS و IIMs، با همکاری بهترین مؤسسات از ایالات متحده، روسیه و آلمان در دهه 1970 راه اندازی شدند و نه با افتتاح پردیس های دانشگاهی خارجی. بنیاد فورد نقش مهمی در همکاری با موسسات ایالات متحده داشت. واضح است که اقدامات برای بهبود کیفیت به تنهایی دسترسی دانشجویان از بخش های ضعیف تر به آموزش عالی را محدودتر می کند، مگر اینکه مقررات همراه برای تضمین دسترسی برابر نیز صادر شود. این امر مستلزم تاکید یکسان بر معیارهای کیفیت و برابری است.

اگرچه اشکالات زیادی در سیاست آموزشی جدید وجود دارد، اما محاسن آن بیشتر است. بسیاری بر این باورند که با اجرای این تغییرات، سیستم آموزشی هند یک گام بالاتر خواهد رفت.

 

 

در پایان فقط می توانم بگویم .....

آنها به اندازه کافی می دانند که می دانند چگونه یاد بگیرند.

با مهر

حسنعلی ذکریایی

 

 

 

 

 

ضمیمه:

ترجمه اصل سند

 

سند ملی آموزش 2020

وزارت توسعه منابع انسانی دولت هند
مقدمه:

 آموزش بنیانی برای دستیابی به پتانسیل کامل انسانی، توسعه جامعه عادلانه و ارتقای توسعه ملی است. فراهم کردن دسترسی همگانی به آموزش با کیفیت، کلید صعود مداوم هند و رهبری در صحنه جهانی از نظر رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و برابری، پیشرفت علمی، یک‌پارچگی ملی و حفاظت فرهنگی است. آموزش جهانی با کیفیت بالا بهترین راه برای توسعه و به حداکثر رساندن استعدادها و منابع غنی کشورمان به نفع فرد، جامعه، کشور و جهان است. هند در دهه آینده دارای بالاترین جمعیت جوانان در جهان خواهد بود و توانایی ما در ارائه فرصت‌های آموزشی با کیفیت بالا برای جوانان، آینده کشور ما را تعیین خواهدکرد.

برنامه توسعه آموزشی جهانی که در هدف توسعه پایدار شماره 4  از برنامه توسعه پایدار سال 2030 نمایش داده شده است و در سال 2015 توسط هند پذیرفته شده است، هدفی مرتبط با «تضمین دسترسی عادلانه به آموزش با کیفیت و ارائه فرصت‌های یادگیری مادام‌العمر برای همه» تا سال2030 است. این هدف بزرگ نیازمند تغییر و بازتنظیم کامل سامانه آموزشی است تا به آموزش با کیفیت سرعت دهد به طوری که همه اهداف برنامه توسعه پایدار سال 2030 حاصل شود.

 دنیای امروز به سرعت در حال تغییر است و با پیشرفت‌های علمی و فناوری های متعدد، مانند ظهور داده‌های بزرگ، یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی، بسیاری از شغل‌ها در سراسر جهان ممکن است توسط ماشین‌ها تصاحب شوند، در حالی که نیاز به نیروی متخصص، به خصوص در زمینه ریاضیات، علوم کامپیوتر و علوم داده، به همراه توانمندی‌های چند رشته‌ای در علوم، علوم اجتماعی و علوم انسانی، به طور فزاینده‌ای افزایش خواهد یافت. تغییرات آب و هوا، آلودگی روزافزون و کاهش منابع طبیعی، نحوه برآورده‌سازی نیازهای انرژی، آب، غذا و بهداشت جهان را تغییر می‌دهد که باز هم نیاز به نیروی کار  متخصص به خصوص در زمینه زیست‌شناسی، شیمی، فیزیک، کشاورزی، علوم اقلیمی و علوم اجتماعی احساس خواهد شد. ظهور رو به رشد اپیدمی‌ها و بیماری‌های واگیردار نیز نیاز به تحقیقات مشترک در مدیریت بیماری‌های عفونی و توسعه واکسن‌ها و مسائل اجتماعی ناشی از آنها را بیشتر می‌کند. نیاز به علوم انسانی و هنر نیز رشد خواهد کرد، زیرا هند در راستای تبدیل شدن به کشوری توسعه یافته و یکی از سه اقتصاد برتر جهان است.

 در حقیقت با تغییر سریع سناریوی اشتغال و اکوسیستم جهانی، اهمیت آموزش به گونه‌ای افزایش یافته است که کودکان نه تنها باید یاد بگیرند، بلکه مهم‌تر از آن این است که یاد بگیرند که چگونه یاد بگیرند. بنابراین، آموزش باید به سوی محتوای کمتر و یادگیری تفکر انتقادی و حل مسایل، خلاقیت و علوم چندرشته‌ای حرکت کند و دانش آموزان چگونگی نوآوری، سازگاری و درک مواد جدید در زمینه‌های جدید و متغیر را یاد بگیرند.

متودولوژی آموزش باید برای ایجاد تجربه‌های عملی،جامع، یکپارچه، مبتنی بر پرسش محور، شاگرد محور، بحث محور و منعطف و البته لذت‌بخش تکامل یابد. برنامه درسی باید به هنرهای ابتدایی، صنایع دستی، علوم انسانی، بازی‌ها، ورزش و تندرستی، زبان‌ها، ادبیات، فرهنگ و ارزش‌ها، به علاوه علوم و ریاضیات، توجه کند تا تمام جوانب و توانمندی‌های یادگیرندگان را توسعه داده و آموزش را متنوع، مفید و پربارتر سازد. آموزش باید شخصیت سازی را ترویج کند و به دانش‌آموزان اجازه دهد که اخلاقی، منطقی، همدردانه و مهربان باشند، در عین حال آن‌ها را برای استخدامی درآمدزا و پربار آماده سازد.

جهت پرکردن شکاف بین وضعیت فعلی نتایج یادگیری و نیازها، باید با انجام اصلاحات اساسی کیفیت،در سامانه آموزشی، از مراحل مراقبت و آموزش از دوران کودکی تا آموزش عالی، بهبود بخشیم.  هدف ما این است که هند تا سال 2040 به یک سیستم آموزشی با دسترسی عادلانه به آموزش با بالاترین کیفیت برای همه فراگیران بدون در نظر گرفتن پیشینه اجتماعی یا اقتصادی، دست پیدا کند.

این سند ملی آموزش 2020 نخستین سیاست آموزشی قرن 21 است و هدف آن برطرف کردن فوران رو به رشد ضرورت‌های توسعه کشور ما است. این سیاست می‌خواهد تمام جوانب ساختار آموزشی اعم از تنظیم و  مدیریت را مورد بازنگری قرار دهد تا یک سیستم جدید ایجاد شود که با اهداف آرمانی آموزش قرن 21، هماهنگ باشد و بر اساس سنت‌ها و ارزش‌های هند نیز باشد. سیاست آموزش ملی، تاکید ویژه‌ای بر توسعه پتانسیل خلاق هر فرد دارد. این سیاست بر این اصل استوار است که آموزش باید نه تنها ظرفیت‌های شناختی مانند تفکر انتقادی و حل مسئله را توسعه دهد ، بلکه ظرفیت‌ها و تمایلات اجتماعی، اخلاقی و عاطفی را نیز توسعه دهد.

میراث غنی دانش و اندیشه هند باستانی، چراغی برای این سیاست بوده‌است. هدف آموزش در هند باستان، نه فقط به دست آوردن دانش به عنوان آمادگی برای زندگی در این دنیا یا زندگی پس از مدرسه بود، بلکه برای تحقق کامل شناخت و آزادی خود بود. نهادهای آموزشی باستانی هندی مانند تکشاشیلا، نالاندا، ویکرامشیلا، والابی و غیره بهترین استانداردهای تدریس و تحقیقات چندرشته‌ای را تعیین کردند و دانشمندان و دانشجویان رشته‌های مختلف از سراسر جهان را می‌پذیرفتند. محققان بزرگی مانند چاراکا، سوشروتا، آریابهاتا، واراهامیهیرا، بسکراچاریا، براماگوپتا، چاناکیا، چکراپانی دتا، مادهاوا، پانینی، پاتانجالی، ناگارجونا، گوتاما، پینگالا، سانکاردو، میتری، گرگی و تیروالوار و غیره در زمینه‌های مختلفی مانند ریاضیات، اخترشناسی، فلزکاری، علوم پزشکی و جراحی، مهندسی عمران، معماری، ساخت و ساز کشتی و ناوبری، یوگا، هنرهای زیبا، شطرنج و غیره از فارغ التحصیلان سیستم آموزشی هندی هستند. فرهنگ و فلسفه هند بر جهان تأثیر قوی داشته‌است. این میراث غنی نه تنها برای نسل‌های آینده باید ماندگار شود بلکه از طریق سیستم آموزشی مورد پژوهش، بهبود یابد و مورد استفاده‌های جدید قرار گیرد.

سیاست‌های پیشین

اجرای سیاست‌های  پیشین در حوزه آموزش عمدتاً بر مسایل دسترسی و مساوات تمرکز کرده‌است. برنامه ناتمام برنامه ملی آموزش سال 1986 در سال 1992 اصلاح شد. یکی از توسعه‌های اصلی از زمان آخرین اصلاحات، وجود قانون حق کودکان برای تحصیل رایگان و اجباری در سال 2009 است که اساس قانونی برای دستیابی به آموزش عمومی ابتدایی را مشخص می کند.

اصول این سیاست

هدف سیستم آموزشی، تربیت انسان خوب است که توانایی تفکر منطقی و عمل را داشته باشد و دارای همدلی و همدردی، شجاعت و انسانیت، اخلاق علمی و تخیل خلاق باشد و از ارزش های اخلاقی برخوردار باشد. هدف آن پرورش شهروندانی است که به طور مؤثر در ساخت جامعه عادلانه با فرهنگ‌های مختلف ایفای نقش نمایند. موسسه آموزشی خوب، محلی است که به هر دانش آموز خوش آمدید بگوید و از آنها مراقبت نماید. جایی که محیط یادگیری ایمن و محرک وجود دارد،جایی که طیف گسترده‌ای از تجربیات یادگیری عرضه می‌شود و جایی که زیرساخت فیزیکی خوب و منابع مناسب برای یادگیری برای همه دانش آموزان در دسترس است .  دستیابی به این ویژگی‌ها باید هدف هر موسسه آموزشی باشد.

اصول اساسی که هدایت کننده سیستم آموزش در کل و همچنین مؤسسات آموزشی موجود  در آن است، عبارتند از:

7. شناسایی و پرورش  نقاط قوت منحصر به فرد هر دانش آموز و تقویت آنها توسط معلمان حساس و نیز والدین آنها به منظور پرورش جامع دانش آموزان در حوزه‌های تحصیلی و غیر تحصیلی.
8. بالاترین اولویت برای دستیابی به مهارت‌های اساسی خواندن و نوشتن و عدد شماری توسط همه دانش آموزان تا پایان پایه 3.
9. انعطاف پذیری، به طوری که دانش آموزان قادر به انتخاب مسیر یادگیری و برنامه‌های خود باشند و   بر اساس استعداد و علاقه خود، مسیر خود را در زندگی انتخاب کنند.
10. عدم جداسازی سخت بین رشته علوم انسانی و علوم تجربی، بین فعالیت‌های درسی و برون درسی، بین جریان‌های حرفه‌ای و تحصیلی و غیره به منظور حذف سلسله مراتب آزار دهنده بین مناطق مختلف یادگیری .
11. آموزش چند رشته‌ای و یک آموزش کامل در حوزه علوم، علوم اجتماعی، هنرها، علوم انسانی و ورزش برای یک جهان چند رشته‌ای به منظور تضمین وحدت و ائتلاف دانش.
12. تاکید بر درک مفهومی به جای حفظ برای آزمون.
13. خلاقیت و تفکر انتقادی برای تشویق تصمیم گیری منطقی و نوآوری.
14. اخلاق و ارزش‌های انسانی مانند همدلی، احترام به دیگران، پاکی، ادب، روح جمهوریت، روح خدمت به دیگران، احترام به اموال عمومی، روح علمی، آزادی، مسئولیت، تنوع و عدالت.
15. ترویج چند زبانگی و قدرت زبان در تدریس و یادگیری.
16. مهارت های زندگی مانند ارتباط، همکاری، تیمی کار کردن و مقاومت.
17. تمرکز بر ارزیابی منظم برای یادگیری به جای ارزیابی خلاصه که  فرهنگ  کلاس‌های کنکور  امروزی  آن تشویق می‌کند.
18. استفاده گسترده از فناوری در تدریس و یادگیری، برطرف کردن موانع زبانی، افزایش دسترسی برای دانش آموزان با معلولیت جسمی و برنامه‌ریزی و مدیریت آموزشی.
19. احترام به تنوع و فرهنگ محلی در همه برنامه‌های آموزشی، روش‌های آموزشی و سیاست‌ها.
20. مساوات کامل به عنوان سنگ بنای تمام تصمیمات آموزشی برای اطمینان از اینکه همه دانش آموزان قادر به رشد در سیستم آموزشی باشند.
21. هماهنگی در برنامه‌های درسی در تمام سطوح آموزش از مراقبت و پرورش کودکان در دوران کودکی تا آموزش مدرسه تا آموزش عالی.
22. معلمان و اعضای هیئت علمی به عنوان قلب فرآیند یادگیری - استخدام آنها، توسعه حرفه‌ای مداوم آنها، محیط کار مثبت و شرایط خدمت آنها.
23. چارچوب نظارتی  سبک ولی محکم  به منظور تضمین صداقت، شفافیت و کارآیی منابع سیستم آموزشی از طریق حسابرسی و افشای عمومی، در عین حال تشویق نوآوری و ایده‌های جالب و توانمندسازی.
24. تحقیقات برجسته به عنوان همتای ضروری برای آموزش و توسعه .
25. بازبینی مستمر پیشرفت بر اساس تحقیقات مداوم و ارزیابی منظم توسط کارشناسان آموزشی.
26. آموزش یک خدمت عمومی است؛ دسترسی به آموزش کیفی باید به عنوان یک حق اساسی هر کودک در نظر گرفته شود.
27. nbsp;    سرمایه‌گذاری قابل توجه در سیستم آموزش عمومی قوی و پر رونق و همچنین تشویق و تسهیل مشارکت جامعه .

 چشم‌انداز  سند  آموزشی ملی

این  سند  آموزشی ملی، یک سیستم آموزشی بر اساس  پیشینه فرهنگی هندی  را طراحی می‌کند  که از طریق ارائه آموزش با کیفیت بالا به همه به طور مستقیم به تحول هند، به صورت پایدار به جامعه دانشی عادلانه و پویا کمک کند و از این طریقه هند را به یک قدرت جهانی درعرصه دانش تبدیل ‌سازد. این  سند آموزشی پیش‌بینی می‌کند که برنامه درسی و روش‌های آموزشی مؤسسات ما باید در دانش‌آموزان توانایی‌ها و ارزش‌های بنیادی کشوری را توسعه دهد، عشق و ارتباط با کشور خود را تقویت کند و به آگاهی آگاهانه از نقش و مسئولیت‌های خود در یک جهان در حال تغییر منجر شود. چشم‌انداز این سند آموزشی،این است که  یادگیرندگان به  هندی بودن خود فخر کنند و نه تنها در تفکر، بلکه در روح، عقل و اعمال نیز هندی باشند، و همچنین به توسعه دانش، مهارت، ارزش‌ها  و  توسعه پایدار   زندگی منجر شود و در نتیجه، همبستگی واقعی با شهروند جهانی را نشان ‌دهند.

بخش اول: آموزش ابتدایی

بر اساس این سند نوین، ساختار 10+2 موجود در آموزش ابتدایی با یک بازسازی پداگوژیکی و برنامه درسی جدید به 5+3+3+4 که شامل سنین ۳ تا ۱۸ سال است، تغییر خواهد کرد. در حال حاضر، کودکان در گروه سنی 3-6 سال در ساختار 10+2 در برنامه تحصیلی جایی ندارند. زیرا کلاس 1 از سن 6 سالگی آغاز می‌شود. در ساختار جدید 5+3+3+4، پایه قویی از مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی از سن 3 سالگی نیز در نظر گرفته شده‌است که هدف آن ارتقاء یادگیری، توسعه و رفاه کلی بهتر است.

۱. مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی: پایه‌ یادگیری

1-1: بیش از ۸۵٪ توسعه‌ مغز کودک قبل از ۶ سالگی رخ می‌دهد که بیانگر اهمیت مراقبت و تحریک مناسب مغز در سال‌های اولیه برای تضمین توسعه و رشد سالم مغز است. در حال حاضر، مراقبت و آموزش پیش دبستانی با کیفیت برای میلیون‌ها کودک امکان پذیر نیست، به خصوص کودکانی که  زمینه‌های آسیب‌پذیر اقتصادی و اجتماعی دارند. سرمایه‌گذاری قوی در مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی، قدرت تأمین دسترسی مساوی به این منابع را دارد و کودکان را قادر می‌سازد که در طول زندگی‌شان در سیستم آموزشی شرکت و پیشرفت کنند لذا به طور کلی، تأمین عمومی مراقبت و توسعه کودکان در سنین پیش دبستانی با کیفیت باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن و حتماً تا سال ۲۰۳۰، برای تضمین آمادگی تحصیلی تمامی دانش‌آموزان ورودی به کلاس اول صورت پذیرد.

1-2: مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی بهترین‌ گزینه است که شامل یادگیری انعطاف‌پذیر، چندجانبه، چندسطحی، مبتنی بر بازی، فعالیت‌محور و پرسشگر است. این یادگیری شامل حروف الفبا، زبان، اعداد، شمارش، رنگ‌ها، اشکال، بازی داخلی و خارجی، پازل و تفکر منطقی، حل مسئله، طراحی، نقاشی و سایر هنرهای تجسمی، صنایع دستی، تئاتر و عروسک‌بازی، موسیقی و حرکت است. همچنین این مراقبت و آموزش شامل توجه به توسعه ظرفیت‌های اجتماعی، حساسیت، رفتار خوب، ادب، اخلاق، نظافت شخصی و عمومی و همکاری است. هدف کلی مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی، دستیابی به نتایج بهینه در حوزه‌های توسعه فیزیکی و حرکتی، توسعه شناختی، توسعه اجتماعی-عاطفی-اخلاقی، توسعه فرهنگی/هنری و توسعه ارتباط و زبان، سواد و عددی است.

1-3: چارچوب ملی برنامه‌ریزی آموزشی برای مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی برای کودکان تا سن۸ سال توسط شورای ملی تحقیقاتآموزشی-تربیتی(NCERT)در دو بخش، یعنی برای کودکان ۰ تا ۳ سال و برای کودکان ۳ تا ۸ سال، با توجه به دستورالعمل‌های فوق و آخرین تحقیقات در زمینه مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی و همچنین بهترین شیوه‌های ملی و بین‌المللی توسعه داده خواهد شد. به طور خاص، فرهنگ‌های محلی ، هنر، داستان، شعر، بازی‌ها، آهنگ‌ها و موارد دیگر که در طی هزاران سال در مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی در هند توسعه یافته است، نیز به طور مناسب در برنامه تدریس گنجانده می‌شود. این چارچوب همچنین به عنوان یک راهنما هم برای والدین و هم برای مؤسسات مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی خدمت خواهد کرد.

1-4: هدف کلی این است که در طول مراحل تدریجی، دسترسی عمومی به مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی با کیفیت در سراسر کشور تضمین شود. توجه و اولویت ویژه به مناطق و مکان‌هایی داده خواهدشد که به طور خاص در معرض آسیب‌پذیری اجتماعی-اقتصادی قرار دارند. مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی از طریق سامانه‌ قابل توسعه و قدرتمندتری از مؤسسات آموزش پیش‌دبستانی ارائه خواهد شد.

1-5:  برای دسترسی همگانی به  مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی ، مراکزی با زیرساخت های با کیفیت بالا، تجهیزات بازی، و معلمان به خوبی آموزش دیده تقویت خواهند شد. هر مرکز دارای یک ساختمان با تهویه خوب، طراحی خوب،کودک پسند و با محیط آموزشی غنی خواهد بود. کودکان در این مراکزباید تورهای پر از فعالیت داشته باشند - و با معلمان و دانش آموزان مدارس ابتدایی محلی خود ملاقات کنند تا انتقال از این مراکز   به مدارس ابتدایی آسان شود.  این مدارس باید به طور کامل در مجتمع ها/ مدارس زنجیره ای ادغام شوند و از کودکان، والدین و معلمان این مراکز دعوت می شود تا در برنامه های مجتمع مدرسه/مدرسه شرکت کنند  .

1-6: پیش‌بینی می‌شود که قبل از 5 سالگی، هر کودک به یک  کلاس آمادگی(یعنی قبل از کلاس 1) که یک معلم واجد شرایط دارد، نقل مکان کند. یادگیری درکلاس مقدماتی باید اساساً مبتنی بر یادگیری مبتنی بر بازی با تمرکز بر توسعه توانایی‌های شناختی، عاطفی و روانی حرکتی و سواد و حساب اولیه باشد. برنامه غذایی روزانه نیز باید به کلاس های آمادگی در مدارس ابتدایی تعمیم یابد. معاینات بهداشتی و نظارت بر رشد که در سیستم آنگانوادی موجود است نیز باید در اختیار دانش‌آموزان کلاس مقدماتی و همچنین مدارس ابتدایی قرار گیرد.

1-7:  برای آماده سازی یک گروه اولیه از معلمان مجهز به آموزش و پرورش کودکان در این مراکز، کارکنان/معلمان کنونی مراکز از طریق یک تلاش سیستماتیک برای تربیت مجدد طبق چارچوب برنامه‌های درسی/آموزشی توسعه داده شده توسط NCERT آموزش داده خواهند شد. کارکنان/معلمان این مراکز با مدارک تحصیلی 10+2 و بیشتر، دوره 6 ماهه و افراد با مدارک تحصیلی پایین‌تر دوره یک ساله خواهند دید.  این برنامه‌ها ممکن است از طریق دیجیتال انجام شوند و از طریق کانال‌های تلویزیونی و همچنین تلفن همراه ارائه شود تا معلمان بتوانند مدرک خود را بدن تداخل با کار فعلی خود به دست آورند. در طولانی مدت، دولت‌های ایالتی باید کادری از متخصصان حرفه‌ای را برای مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش از مدرسه از طریق آموزش حرفه‌ای مرحله‌ای، مکانیزم‌های مربی‌گری و نقشه‌برداری شغلی آماده کنند. امکانات لازم نیز برای آماده سازی حرفه‌ای اولیه این متخصصان و توسعه حرفه‌ای پیوسته آنها ایجاد خواهد شد.

1-8: مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش دبستانی همچنین در مناطق تحت سلطه قبیله و در تمام فرمت های آموزش جایگزین به صورت مرحله ای معرفی خواهد شد.  

1-9:  مسئولیت برنامه درسی و پداگوژی در دست وزارت آموزش و پرورش قرار خواهد گرفت تا از پیوستگی آن از پیش دبستانی تا مدرسه ابتدایی اطمینان حاصل شود. برنامه‌ریزی و اجرای برنامه آموزش و پرورش کودکان در سنین پیش از دبستان توسط وزارت آموزش و پرورش، وزارت زنان و کودکان، وزارت بهداشت و خانواده به صورت مشترک صورت خواهد گرفت. یک گروه ویژه از کارشناسان مشترک برای راهنمایی مداوم درباره مراقبت و آموزش کودکان در سنین پیش از مدرسه و انتقال به سطح ابتدایی تشکیل خواهد شد.

2-تسلط بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و انجام عملیات پایه با اعداد، یک پیش‌نیاز فوری برای آموزش

2-1: تسلط بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و انجام عملیات پایه با اعداد، یک پیش‌نیاز فوری برای آموزش برای تمامی آموزش‌های آینده و یادگیری مادام‌العمر است. با این حال، نتایج بررسی‌های دولتی و غیردولتی نشان می‌دهد که ما در حال حاضر در بحران یادگیری قرار داریم: تعداد زیادی از دانش‌آموزانی که در حال حاضر در مدرسه ابتدایی هستند(تخمین زده می‌شود بیش از 5 کرورکودک) هنوز به تسلط بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و مهارت‌های پایه‌ای در عملیات جمع و تفریق با اعداد هندی نرسیده‌اند.

2-2: بدست آوردن تسلط بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد پایه برای تمامی کودکان به عنوان یک ماموریت ملی فوری درنظر گرفته خواهد شدو تدابیر فوری در بسیاری از زمینه‌ها اتخاذ خواهد شد و با هدف‌های روشن که در مدت کوتاهی حاصل می‌شود (شامل اینکه هر دانش‌آموز کلاس3 تسلط بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد را به دست می‌آورد). بالاترین اولویت سیستم آموزشی بدست آوردن تسلط بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد در مدرسه ابتدایی در سراسر کشور تا سال 2025 خواهد بود. به این منظور، یک مأموریت ملی در زمینه مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد توسط وزارت آموزش و پرورش برای دستیابی به آن انجام خواهد شد. به موجب این امر، تمامی دولت‌های محلی به طور فوری برنامه اجرایی برای دستیابی به تسلط بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد در تمامی مدارس ابتدایی را تهیه خواهند کرد، هدف‌ها و اهداف مرحله‌بندی شده را تا سال 2025 مشخص کرده و پیشرفت در این زمینه را به دقت پیگیری و نظارت خواهند کرد.

2-3: ابتدا، باید پست های خالی معلمان به ویژه در مناطق محروم و یا مناطقی که نسبت دانش‌آموز به معلم بسیار بالاست و یا نرخ بی‌سوادی بالاست را پر کرد. توجه ویژه برای استخدام معلمان محلی یا کسانی است  که با زبان‌های محلی آشنایی دارند. نسبت دانش‌آموز به معلم به طور کامل تا حداکثر 30: 1 در هر مدرسه تضمین خواهد شد. مناطقی که دارای تعداد زیادی از دانش‌آموزان با وضعیت اقتصادی نامساعد هستند، هدف خواهند داشت تا نسبت دانش‌آموز به معلم آنها را کمتر از 25: 1 قرار دهند. معلمان برای انتقال مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد پایه آموزش دیده، تشویق و حمایت خواهند شد .

2-4: تمرکز بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد، و به طور کلی خواندن، نوشتن، صحبت کردن، شمارش، حسابداری و تفکر ریاضی در سراسر برنامه درسی دوره‌های پیش‌دبستانی و متوسطه افزایش خواهد یافت، با داشتن یک سیستم قوی از ارزیابی پیوسته و تطبیقی برای پیگیری و سپس فردی‌سازی و تضمین یادگیری هر دانش‌آموز. ساعت‌های مشخص روزانه- و رویدادهای منظم در طول سال- در فعالیت‌های مرتبط با این موضوعات اختصاص داده خواهد شد تا دانش‌آموزان را تشویق کند. آموزش معلمان و برنامه درسی در مقاطع اولیه نیز با تأکید جدیدی بر مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد پایه بازطراحی خواهند شد.

2-5: در حال حاضر، با عدم دسترسی عمومی به سیاست های نوین آموزشی تعداد زیادی از کودکان در چند هفته اول پایه 1 از برنامه درسی عقب می‌افتند. بنابراین، به منظور اطمینان از آمادگی تمامی دانش‌آموزان برای مدرسه، یک ماژول آمادگی مبتنی بر بازی به مدت 3 ماه برای همه دانش‌آموزان پایه 1 تهیه خواهد شد که شامل فعالیت‌ها و کتاب‌های کار مربوط به یادگیری حروف الفبا، صداها، کلمات، رنگ‌ها، شکل‌ها و اعداد با همکاری هم کلاسیان و والدین است و توسط NCERT توسعه داده خواهد شد.

2-6:یک کتابخانه ملی با منابع با کیفیت بالا در زمینه مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد پایه در زیرساخت دیجیتال برای به اشتراک گذاشتن دانش دردسترس قرار خواهد گرفت.فناوری برای کمک به معلمان و پل سازی برای رفع موانع زبانی که ممکن است بین معلمان و دانش‌آموزان وجود داشته باشد، آزمایشی اجرا خواهد شد.

2-7: با توجه به مقیاس بحران یادگیری فعلی، تمام روش‌های قابل اعتماد برای حمایت از معلمان در دستیابی به مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد پایه یکسان بررسی خواهند شد. مطالعات انجام شده در سراسر جهان نشان می‌دهند که تدریس همتا به همتا برای یادگیری نه تنها برای دانش‌آموز مفید است، بلکه برای معلم نیز خوب است. بنابراین، تدریس همتا به همتا به عنوان یک فعالیت داوطلبانه و خوشحال کننده برای دانش‌آموزان هم کلاسی تحت نظارت معلمان آموزش دیده و با رعایت جنبه‌های ایمنی می‌تواند به عنوان یک فعالیت داوطلبانه و خوشحال کننده در نظر گرفته شود. علاوه بر این، برای معلمان آموزش دیده آسان‌تر نیز خواهد شد - هم از جامعه محلی و هم از خارج از آن - در این مأموریت گسترده شرکت کنند. هر عضوی از اعضای آموزش یافته در جامعه می‌تواند به تدریس یک دانش‌آموز/شخص بپردازد که به سرعت چشم‌انداز کشور را تغییر می‌دهد. ایالت‌ها ممکن است برای ترویج اینگونه تدریس همتا به همتا و فعالیت‌های داوطلبانه، مدل‌های نوآورانه ایجاد کنند، همچنین برنامه‌های دیگری را برای حمایت از دانش‌آموزان در این مأموریت ملی برای ترویج مهارت‌های خواندن و نوشتن و اعداد پایه راه‌اندازی کنند.

2-8: کتاب‌های جذاب و الهام‌بخش برای دانش‌آموزان در تمام سطوح توسعه داده خواهد شد، از جمله ترجمه با کیفیت بالا (با استفاده از فناوری در صورت نیاز) در تمام زبان‌های محلی و هندی، و به طور گسترده در کتابخانه‌های مدرسه و عمومی محلی در دسترس قرار خواهند گرفت. کتابخانه‌های عمومی و مدرسه‌ای به طور قابل توجهی گسترش خواهند یافت تا یک فرهنگ خواندن در سراسر کشور بسازند. کتابخانه‌های دیجیتال نیز ایجاد خواهند شد. کتابخانه‌های مدرسه‌ای- به خصوص در روستاها- برای خدمت به جامعه در ساعات غیردرسی تأسیس خواهند شد و باشگاه‌های کتاب در کتابخانه‌های عمومی/مدرسه‌ای برگزار خواهند شد تا خواندن گسترده را تسهیل و ترویج کنند. یک سیاست ملی ترویج کتابخوانی تدوین خواهد شد و برنامه‌های گسترده‌ای برای تأمین دسترسی، دسترسی‌پذیری، کیفیت و مطالعه کتاب‌ها در مناطق مختلف، زبان‌ها، سطوح و سبک‌ها انجام خواهند شد.

2-9: کودکان زمانی که از تغذیه ناکافی داشته باشند و یا بیمار باشند، قادر به یادگیری بهینه نیستند. بنابراین، تغذیه و سلامت(شامل سلامت روان) کودکان از طریق وعده‌های غذایی سالم و معرفی فعالان اجتماعی، مشاوران و مشارکت جامعه در سیستم آموزشی مورد توجه قرار خواهد گرفت. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که ساعات صبح پس از صبحانه‌ای مغذی می‌تواند برای مطالعه درس‌ها بسیار مفید باشد و به همین دلیل می‌توان با ارائه صبحانه‌ای ساده اما پرانرژی به علاوه وعده‌های ناهار، از این ساعات بهره‌برداری نمود. در مناطقی که امکان ارائه وعده‌های گرم وجود ندارد، می‌توان یک وعده ساده اما مغذی مانند بادام زمینی/ مخلوط با شکر قند و/یا میوه‌های محلی ارائه داد. همه کودکان مدارس باید به صورت منظم مورد بررسی وضعیت سلامتی قرار گیرند، به خصوص درباره برنامه‌های کامل واکسیناسیون و کارت سلامتی صادر خواهد شد تا بررسی مستمری انجام شود.

3-جلوگیری از ترک تحصیل و تأمین دسترسی جامع به آموزش در تمام سطوح

3-1: یکی از اهداف اصلی سیستم آموزشی اطمینان از این امر است که همه کودکان در مدرسه ثبت نام کنند و در آن حضور داشته باشند. از طریق طرح‌هایی مانندقانون حق تحصیل، هند در سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل توجهی در دستیابی به ثبت نام نزدیک به جامع در آموزش ابتدایی کرده است. با این حال، داده‌ها برای مقاطع بعدی نشان دهنده مشکلات جدی در حفظ دانش‌آموزان در سیستم آموزشی است. نسبت ثبت نام ناخالص برای مقاطع 6 تا 8 ابتدایی 90.9٪ بود، در حالی که برای مقاطع 9 تا10و 11تا 12 به ترتیب 79.3٪ و 56.5٪ بود - که نشان می‌دهد نسبت قابل توجهی از دانش‌آموزان ثبت نام شده پس از مقطع 5 و به ویژه پس از مقطع 8 ترک تحصیل می‌کنند. طبق 75 مین دوره بررسی خانوارهای در سال‌های18-2017، تعدادکودکان خارج از مدرسه در گروه سنی6 تا 17سال، 3.22 کرور هستند. برای بازگرداندن این کودکان به حلقه آموزشی در اسرع وقت و جلوگیری از ترک تحصیل کودکان دیگر، هدفی برای دستیابی به نسبت ثبت نام ناخالص100٪ در مقطع پیش‌دبستان تا مقطع ثانویه تا سال2030در نظر گرفته خواهد شد.تلاش مشترکی به عمل خواهدآمد تا دسترسی جامع و فرصت مطلوب را برای تمام کودکان کشور به منظور دستیابی به آموزش کیفی و جامع(از پیش‌دبستان تا مقطع 12) فراهم کند.

3-2:  برای بازگرداندن کودکانی که ترک تحصیل کرده‌اند و نیز جلوگیری از ترک تحصیل کودکان دیگر دو طرح کلی وجود دارد. اولین طرح، فراهم کردن زیرساخت‌های مؤثر و کافی است تا تمامی دانش‌آموزان به آموزش ایمن و جذاب در همه سطوح از پیش‌دبستان تا مقطع 12 دسترسی داشته باشند. به جز ارائه معلمان متخصص در هر مرحله، برای اطمینان از اینکه هیچ مدرسه‌ای نیاز به تأمین زیرساخت‌های لازم نداشته باشد، مراقبت ویژه‌ای صورت خواهد گرفت. بازنشانی و تقویت اعتبار مدارس دولتی از طریق ارتقاء و گسترش مدارس موجود، ساخت مدارس باکیفیت بالاتر در مناطقی که وجود ندارد، و فراهم کردن وسایل حمل و نقل و/یا خوابگاه‌های ایمن و عملی، به خصوص برای دختران، به طوری که تمامی کودکان فرصت دسترسی به یک مدرسه کیفی داشته باشند و به درستی درس بخوانند. مراکز آموزش جایگزین و نوآورانه با همکاری جامعه مدنی تشکیل خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که کودکان کارگران مهاجر و سایر کودکانی که به دلایل مختلف  در حال ترک تحصیل  هستند، به آموزش عمومی بازگردانده شوند.

3-3: دومین مورد، دستیابی به مشارکت جامع در مدرسه از طریق پیگیری دقیق دانش‌آموزان، و همچنین سطح یادگیری آن‌ها، به منظور اطمینان از اینکه آن‌ها (الف) در مدرسه ثبت نام می‌کنند و حضور دارند، و (ب) فرصت‌های مناسبی برای دستیابی به سطح دیگری و بازگشت به مدرسه در صورت عقب‌افتادگی یا ترک تحصیل داشته باشند،  فراهم خواهد شد.

 برای ارائه آموزش ایجابی و کیفی از مرحله پایه تا مقطع 12 برای تمام کودکان تا سن 18 سال، سیستم‌های مناسبی ایجاد خواهد شد. مشاوران یا فعالان اجتماعی متخصص وابسته به مدارس/مدارس زنجیره ای و معلمان به طور مداوم با دانش‌آموزان و والدین آنان همکاری خواهند کرد و به محله‌های مختلف سفر کرده و با آن‌ها در ارتباط خواهند بود تا اطمینان حاصل شود که تمام کودکان سنین مدرسه‌ در حال حاضر در مدرسه حضور دارند. فعالان اجتماعی متخصص و واجد شرایط از سازمان‌های جامعه مدنی/دپارتمان عدالت اجتماعی و توانمندسازی و کارکنان دولتی مرتبط با توانمندسازی افراد با معلولیت در سطح استان و منطقه می‌توانند به مدارس متصل شوند و از طریق مکانیزم‌های نوآورانه مختلفی که توسط دولت‌ها/مجموعه‌های منطقه‌ای اتحادیه استان‌ها اتخاذ می‌شود، برای کمک به انجام این کار مهم مورد استفاده قرار گیرند.

3-4: با تأمین زیرساخت‌ها و مشارکت، اطمینان از کیفیت، کلید ماندگاری دانش‌آموزان خواهد بود، به طوری که آن‌ها(به خصوص دختران و دانش‌آموزان گروه‌های آسیب‌پذیر) علاقه خودرابه حضور درمدرسه ازدست نمی‌دهند. این امر به یک سیستم انگیزه‌بخش برای اعزام معلمانی با آشنایی به زبان محلی به مناطقی با نرخ ترک تحصیل بالا، و همچنین بازنگری در برنامه درسی برای آن که جذاب‌تر و مفیدتر شود، نیازمند است.

3-5: برای تسهیل امر یادگیری برای تمام دانش‌آموزان، با تأکید ویژه بر گروه‌های آسیب‌پذیر اجتماعی-اقتصادی، دامنه آموزش مدرسه گسترش خواهد یافت تا مسیرهای چندگانه‌  برای یادگیری از طریق روش‌های آموزشی رسمی و غیررسمی را تسهیل کند. برنامه‌های آموزش از راه دور و دوره‌های آموزشی ارائه شده توسط موسسه آموزش ملی از راه دور (NIOS) و مدارس آموزش از راه دور ایالتی قوی‌تر و گسترده‌تر خواهند شد تا نیازهای یادگیری جوانانی که قادر به حضور در یک مدرسه فیزیکی نیستند را برآورده کنند. موسسه آموزش ملی از راه دور و مدارس از راه دور ایالتی برنامه‌های زیر را علاوه بر برنامه‌های فعلی ارائه خواهند کرد: سطوح A و B و C که معادل پایه‌های 3، 5 و 8 سیستم مدرسه رسمی هستند؛ برنامه‌های آموزش مقطع دبیرستان که معادل پایه‌های 10 و 12 هستند؛ دوره‌ها/برنامه‌های آموزش حرفه‌ای؛ و برنامه‌های آموزش بزرگسالان و برنامه‌های غنی‌کردن زندگی. ایالت‌ها تشویق خواهند شد تا با ایجاد موسسات جدید/تقویت موسسات موجود آموزش از راه دور ایالتی را به زبان‌های منطقه‌ای توسعه دهند.

3-6:برای اینکه دولت و سازمان‌های خیریه غیردولتی بتوانند به راحتی مدارسی را بنا کنند، بر تنوع محلی بر اساس فرهنگ، جغرافیا و جمعیت شهری تاکید خواهدشد و مدل‌های جایگزین آموزشی نیز در مدارس به اجرا درخواهند آمد. تمرکز بر ورودی‌ها کاهش یافته و به جای آن بر پتانسیل خروجی در زمینه نتایج یادگیری مطلوب تأکید خواهد شد. مقررات مربوط به ورودی‌ها تنها در بخش‌های معینی که در فصل 8 به طور خاص ذکر شده است، محدود خواهد شد. مدل‌های دیگری نیز برای مدارس به عنوان نمونه آزمایشی به کار گرفته خواهد شد، مانند شراکت‌های عمومی-خیریه.

3-7: تلاش‌ها برای جلب مشارکت جامعه و فارغ‌التحصیلان در تلاش‌های داوطلبانه برای ارتقای یادگیری انجام خواهد شد، از طریق ارائه خدماتی مانند یادگیری تک به تک، تدریس خواندن و نوشتن و برگزاری جلسات کمک‌های اضافی، پشتیبانی و راهنمایی برای مربیان، راهنمایی حرفه‌ای و راهنمایی از راه دور به دانش‌آموزان و غیره. در این زمینه، حمایت از سالمندان فعال و سالم، فارغ‌التحصیلان مدرسه و اعضای جامعه محلی به خوبی تحقق خواهد یافت. پایگاه داده‌های داوطلبان آموزش دیده، دانشمندان بازنشسته/کارمندان دولتی/نیمه دولتی، فارغ‌التحصیلان و مربیان برای این منظور ایجاد خواهد شد.

4. برنامه درسی و پداگوژی در مدارس:یادگیری باید جامع،یکپارچه، لذت‌بخش و جذاب باشد

تغییر ساختار برنامه درسی و پداگوژی در یک طرح جدید 5+3+3+4

4-1: ساختار برنامه درسی و پداگوژی آموزش مدرسه به گونه‌ای بازتنظیم می‌شود که با نیازهای توسعه‌ای و علاقه‌های دانش‌آموزان در مراحل مختلف توسعه‌شان سازگار و مرتبط باشد و متناسب با دوره‌های سنی 3-8، 8-11، 11-14 و 14-18 سالگی ‌باشد. بنابراین، ساختار برنامه درسی و پداگوژی و چارچوب برنامه درسی آموزش مدرسه بر اساس یک طرح 5+3+3+4 هدایت می‌شود که شامل مرحله بنیادین (در دو بخش، یعنی 3 سال آموزش مهد کودک/پیش‌دبستان + 2 سال در مدرسه ابتدایی در مقاطع 1-2، که در کل 3 تا 8 سالگی را پوشش می‌دهد)، مرحله آمادگی (مقاطع 3-5، که 8-11سالگی را پوشش می‌دهد)، مرحله میانی (مقاطع 6-8، که 11-14 سالگی را پوشش می‌دهد) و مرحله دوم (مقاطع 9-12 در دو فاز، یعنی 9 و 10 در فاز اول و 11 و 12 در فاز دوم، که 14-18 سالگی را پوشش می‌دهد) می‌باشد.

4-2:

• مرحله بنیادین شامل پنج سال یادگیری انعطاف‌پذیر،چندسطحی و بر اساس بازی/فعالیت می‌باشد و برنامه درسی و پداگوژی آموزش پیش‌دبستانی را در بر می‌گیرد.
• مرحله آمادگی شامل سه سال آموزش است که بر اساس سبک پداگوژی و برنامه درسی بازی، کشف و فعالیت در مرحله بنیادین ادامه می یابد و همچنین برخی کتاب‌های آموزشی سبک‌تر و جنبه‌هایی از یادگیری کلاس درس بیشتر تعاملی را در بر می‌گیرد تا یک پایه‌ محکم در موضوعات مختلف، از جمله خواندن، نوشتن، صحبت کردن، تربیت بدنی، هنر، زبان‌ها، علوم و ریاضیات فراهم کند.
• مرحله میانی شامل سه سال آموزش است که بر اساس  برنامه درسی مرحله آمادگی ادامه می‌یابد، اما با معرفی معلمان متخصص در هر درس برای یادگیری و بحث در مورد مفاهیم مجردتر هر درس که دانش‌آموزان در این مرحله آماده آن‌ها هستند در علوم، ریاضیات، هنر، علوم اجتماعی و علوم انسانی. یادگیری تجربی در هر درس و بررسی ارتباط بین دروس مختلف، به رغم معرفی دروس و معلمان متخصص در بیشتر دروس، تشویق و تاکید خواهد شد.
• مرحله دوم شامل چهار سال مطالعه چند رشته‌ای است که بر اساس سبک پداگوژی و برنامه درسی مبتنی بر دروس مرحله میانی، اما با عمق بیشتر، تفکر بحرانی بیشتر، توجه بیشتر به آرزوهای زندگی و انعطاف و انتخاب دانش‌آموزان در دروس بیشتر است. به ویژه دانش‌آموزان همچنان امکان خروج پس از پایان مقطع دهم و ورود به مرحله بعد برای پیگیری رشته حرفه‌ای یا هر درس دیگری که در مقاطع 11-12 وجود دارد، از جمله در یک مدرسه تخصصی، در صورت تمایل خواهند داشت.

4-3: تغییرات فوق، به‌عنوان ساختارهای برنامه‌ای و پداگوژیکی، برای بهینه‌سازی یادگیری دانش‌آموزان بر اساس توسعه شناختی کودکان طراحی شده‌اند؛ این تغییرات به توسعه و استراتژی‌های آموزش و یادگیری ملی و ایالتی در هر مرحله کمک خواهند کرد، اما تغییرات موازی در زیرساخت‌های فیزیکی مورد نیاز نخواهد بود.

توسعه جامع دانش‌آموزان

4-4: تمرکز کلی تغییرات برنامه‌ای و پداگوژیکی در تمامی مراحل آموزشی، انتقال سیستم آموزشی به سمت درک و یادگیری نحوه یادگیری خواهد بود و از فرهنگ یادگیری حفظی که اکثراً در حال حاضر وجود دارد، دور خواهد شد. هدف آموزش، نه تنها توسعه شناختی است، بلکه ساختن شخصیت و ایجاد افراد جامع و متعادلی است که به تجهیز آنها با مهارت‌های کلیدی قرن بیست و یکم بپردازد. در نهایت، دانش، یک گنج عمیق است و آموزش به اظهار آن به عنوان کمالی که در ذات انسان وجود دارد کمک می‌کند. همه جوانب برنامه‌ درسی و پداگوژیکی به منظور دستیابی به این اهداف بحرانی بازبینی و بازتعریف خواهند شد. مجموعه‌های خاصی از مهارت‌ها و ارزش‌ها در حوزه‌های مختلف برای یادگیری و همکاری در هر مرحله، از پیش تعیین خواهند شد، از پیش برنامه درسی و مکانیسم‌های انتقال برای اطمینان از اینکه این مهارت‌ها و ارزش‌ها از طریق فرایندهای جذاب آموزش و یادگیری جذب شوند، توسعه داده خواهد شد. NCERT این مجموعه مهارت‌ها و ارزش‌های مورد نیاز را شناسایی خواهد کرد و مکانیسم‌های انتقال آنها را در چارچوب ملی برنامه درسی برای کودکان دوره پیش‌دبستانی و آموزش مدرسه به طور مشخصی در نظر خواهد گرفت.

کاهش محتوای برنامه درسی برای تقویت یادگیری اساسی و تفکر انتقادی

4-5: محتوای برنامه درسی در هر درس کاهش خواهد یافت تا فضایی برای تفکر انتقادی و یادگیری گسترده‌تر، مبتنی بر پرسش و گفتگو،کشف و تجربه و تحلیل وجود داشته باشد.محتوای مورد نیاز بر مبنای مفاهیم کلیدی، ایده‌ها، کاربردها و حل مسئله تمرکز خواهد کرد. آموزش و یادگیری به صورت تعاملی‌تر صورت خواهد گرفت؛ پرسش‌ها تشویق خواهند شد و جلسات کلاس به طور منظم شامل فعالیت‌های خلاق، همکاری ، کشفی و تجربی برای یادگیری عمیق‌تر و تجربی‌تر خواهد بود.

یادگیری تجربی

4-6: در همه مراحل، یادگیری تجربی از جمله یادگیری عملی، آموزش یکپارچه با هنر و ورزش، و پداگوژی بر پایه روایت داستان، به عنوان پداگوژی استاندارد در هر درس و با بررسی ارتباطات بین موضوعات مورد استفاده قرار خواهد گرفت. به منظور پر کردن شکاف در دستیابی به نتایج یادگیری، فرآیندهای کلاسی به سمت یادگیری و آموزش مبتنی بر شایستگی جابه‌جا خواهند شد. ابزارهای ارزیابی نیز با نتایج یادگیری، توانمندی‌ها و تمایلات مشخص شده برای هر درس در یک کلاس معین هماهنگ خواهند شد.

4-7: ادغام  هنر با یادگیری، یک رویکرد پداگوژیکی ترکیبی است که از ابعاد و اشکال مختلف هنر و فرهنگ به عنوان پایه ای برای یادگیری مفاهیم در زمینه‌های مختلف استفاده می‌کند. به عنوان بخشی از تمرکز بر یادگیری تجربی،  این امر  نه تنها برای ایجاد کلاس‌های شاد، بلکه برای جذب اصول هنر و فرهنگ هند در فرایند آموزش و یادگیری در هر سطحی تعبیه خواهد شد. این رویکرد ی ادغام هنری پیوندهای بین آموزش و فرهنگ را تقویت خواهد کرد.

4-8: ادغام ورزشی نیز یک رویکرد پداگوژیکی ترکیبی است که فعالیت‌های فیزیکی، از جمله ورزش‌های بومی، را در روش‌های پداگوژیکی استفاده می‌کند تا به توسعه مهارت‌هایی مانند همکاری، خودآغازی، خودسوق‌گری، همکاری، مسئولیت‌پذیری و شهروند خوب بودن کمک کند.یادگیری یکپارچه با ورزش در فرایندهای کلاسی انجام می‌شود تا به دانش‌آموزان کمک کند نسبت به تناسب اندام به عنوان یک نگرش دایمی نگاه کنند و همچنین مهارت‌های زندگی مرتبط را در کنار سطوح تناسب اندام مطابق با جنبه‌های جنبشی جنبه‌های حیاتی کسب کنند. نیاز به  ادغام ورزش در آموزش به عنوان راهکاری برای توسعه جامع در سلامت جسمانی و روانی و همچنین افزایش توانایی‌های شناختی به خوبی شناخته شده است.

اختیار دادن به دانش‌آموزان از طریق انعطاف پذیری در انتخاب دروس

4-9: به دانش‌آموزان در انتخاب دروس به میزان بیشتری انعطاف و آزادی داده خواهد شد، به ویژه در مدرسه متوسطه(از جمله دروس در تربیت بدنی، هنرها و صنایع دستی و مهارت‌های حرفه‌ای)تا آنها بتوانند مسیرهای خود را در مطالعه و برنامه‌های زندگی خود طراحی کنند. توسعه جامع و گزینه‌های گسترده‌ای از دروس و دوره‌ها در طول سال‌های تحصیلی، ویژگی تمایزدهنده جدید آموزش متوسطه خواهد بود.

4-10: هر یک از چهار مرحله آموزش مدرسه، با رعایت آنچه در مناطق مختلف ممکن است امکان‌پذیر باشد، می‌تواند به سمت ترم یا هر سیستم دیگری که اجازه ورود به ماژول‌های کوتاهتر یا دروسی که در روزهای جایگزین تدریس می‌شوند را فراهم می‌کند، حرکت کند تا امکان رویارویی با مضامین بیشتری و امکان انعطاف بیشتری را فراهم سازد. ایالت‌ها می‌توانند روش‌های نوآورانه‌ای را بررسی کنند تا اهداف انعطاف بیشتر و  رویارویی با یک مجموعه گسترده‌تری از مضامین، از جمله در زمینه هنرها، علوم، علوم انسانی، زبان‌ها، ورزش و دروس حرفه‌ای را دست یابند و از آنها لذت ببرند.

چند زبانگی و قدرت زبان

4-11:  کودکان کم سن مفاهیم را در زبان خانگی/زبان مادری سریع‌تر آموزش می‌بینند و درک می‌کنند. زبان خانه معمولا همان زبان مادری است . حداقل تا پایان کلاس پنجم، اما بهتر است تا پایان کلاس هشتم و به بالا، زبان خانگی/زبان مادری/زبان محلی/زبان منطقه‌ای ، زبان آموزش باشد. پس از آن، در صورت امکان، زبان خانگی/زبان محلی به عنوان یک زبان به دانش‌آموزان آموزش داده خواهد شد. این رویکرد در مدارس عمومی و خصوصی پیروی خواهد شد. کتاب‌های درسی با کیفیت بالا، از جمله در علوم، به زبان‌های خانگی/زبان مادری در دسترس قرار خواهد گرفت. همه تلاش‌ها در ابتدا صورت می‌گیرد تا هرگونه شکافی که میان زبانی که توسط کودک صحبت می‌شود و زبان آموزش وجود دارد، پر شود. در مواردی که مواد کتاب درسی زبان خانگی/زبان مادری در دسترس نباشد، همچنان زبان گفتگو بین معلمان و دانش‌آموزان به عنوان زبان خانگی/زبان مادری باقی خواهد ماند. معلمان تشویق می‌شوند از رویکرد دو زبانه، از جمله استفاده از مواد آموزش و یادگیری دو زبانه، با دانش‌آموزانی که زبان خانگی آن‌ها ممکن است با زبان آموزش متفاوت باشد، استفاده کنند. همه زبان‌ها با کیفیت بالا به تمامی دانش‌آموزان آموزش داده خواهند شد.

4-12: همانطور که تحقیقات به وضوح نشان می‌دهند، کودکان در سنین 2 تا 8 سالگی به سرعت زبان‌ها را فرا می‌گیرند و چندزبانگی فواید شناختی بزرگی برای دانش‌آموزان جوان دارد. بنابراین، از مرحله بنیادی به بعد، کودکان با زبان‌های مختلف آشنا می‌شوند (اما با تأکید خاص بر زبان مادری)، و شروع به خواندن و سپس نوشتن به زبان خانگی در سال‌های ابتدایی می‌کنند و مهارت‌هایی برای خواندن و نوشتن در زبان‌های دیگر در کلاس سوم و پس از آن توسعه می‌دهند. دولت مرکزی و ایالتی تلاش‌های گسترده‌ای را برای جذب تعداد زیادی از معلمان زبان در تمام زبان‌های منطقه‌ای کشور، و به ویژه تمام زبان‌های مذکور در بخش هشتم قانون اساسی هند، انجام خواهند داد. ایالات مختلف هند، ممکن است با یکدیگر توافقات دوجانبه برای استخدام تعداد زیادی از معلمان از همدیگر انجام دهند تا فرمول سه زبانه را در ایالت‌های مربوطه برآورده سازند و همچنین مطالعه زبان‌های هندی را در سراسر کشور ترویج کنند. استفاده گسترده از فناوری برای آموزش و یادگیری زبان‌های مختلف و ترویج یادگیری زبان نیز صورت خواهد گرفت.

4-13: فرمول سه زبانه به همراه رعایت مفاد قانون اساسی، آرزوهای مردم و مناطق مختلف، و نیاز به ترویج چندزبانگی و همچنین ترویج اتحاد ملی ادامه خواهد داشت. با این حال، در فرمول سه زبانه انعطاف بیشتری وجود خواهد داشت و هیچ زبانی به هیچ ایالتی تحمیل نخواهد شد. سه زبانی که کودکان یاد می‌گیرند، انتخاب‌های ایالت‌ها، مناطق و البته خود دانش‌آموزان خواهند بود، تا زمانی که حداقل دو زبان از سه زبان متعلق به هند باشد. به ویژه، دانش‌آموزانی که می‌خواهند یک یا چندین زبان از سه زبانی که در حال یادگیری هستند را تغییر دهند، می‌توانند این کار را در کلاس 6 یا 7 انجام دهند، به شرطی که توانایی مسلط شدن به اندازه‌ای از سه زبان (شامل یک زبان هندی به سطح ادبیات) را تا پایان دوره متوسطه نشان دهند.

4-14: همه تلاش‌ها در تهیه کتاب‌های درسی دوزبانه با کیفیت بالا و مواد آموزش و یادگیری برای علوم و ریاضیات صورت خواهد گرفت، تا دانش‌آموزان بتوانند در مورد این دو موضوع به زبان خانگی/زبان مادری و به انگلیسی فکر کرده و صحبت کنند.

4-15: همانطور که بسیاری از کشورهای توسعه یافته در سراسر جهان به خوبی نشان داده‌اند، آموزش   به  زبان، فرهنگ و سنت‌ یک کشور نه تنها  هیچ ضرری ندارد، بلکه در واقع یک فایده بزرگ برای پیشرفت آموزشی، اجتماعی و فناوری است. زبان‌های هند یکی از غنی‌ترین، علمی‌ترین، زیباترین و گویاترین زبان‌های جهان هستند، با حجم عظیمی از ادبیات کهن و همچنین مدرن (اعم از نثر و شعر)، فیلم و موسیقی نوشته شده به این زبان‌ها که به شکل‌گیری زبان هند کمک می‌کند. همه جوانان هندی به منظور غنی سازی فرهنگی و همچنین انسجام ملی باید از هویت و ثروت ملی و نیز  از گستره غنی و وسیع زبان‌های کشورشان و گنجینه‌های موجود در خود و ادبیاتشان آگاه باشند.

4-16: بنابراین، هر دانش‌آموزی در کشور در یک پروژه/فعالیت سرگرم‌کننده درباره «زبان‌های هند»،  در کلاس‌های 6 تا 8، شرکت می‌کند. در این پروژه/فعالیت، دانش‌آموزان با وحدت قابل توجه بیشتر با زبان‌های اصلی هند آشنا می‌شوند، که از حروف و الفبای آوایی و علمی مرتب شده، ساختارهای دستوری مشترک، منشأ و منابع واژگانشان از سانسکریت و دیگر زبان‌های کلاسیک شروع می‌شود. زبان‌ها، و همچنین تأثیرات و تفاوت‌های غنی آن‌ها را خواهند آموخت و آنها همچنین یاد خواهند گرفت که در چه مناطق جغرافیایی به کدام زبان  صحبت می کنند، درک ماهیت و ساختار زبان های قبیله ای را دریافت می کنند، و یاد می گیرند که عبارات و جملات رایج در هر زبان اصلی هند را بیان کنند و همچنین کمی در مورد ادبیات غنی و نشاط آور هند یاد خواهند گرفت. از طریق ترجمه های مناسب در صورت لزوم  چنین فعالیتی به آنها حس وحدت  میراث فرهنگی و تنوع زیبای هند را می دهد و در تمام زندگی آنها مؤثر خواهد بود که با مردمی از سایر نقاط هند ملاقات می کنند. این پروژه/فعالیت یک فعالیت شادی آور خواهد بود و شامل هیچ شکلی از ارزیابی نخواهد بود.

4-17: اهمیت، ارتباط و زیبایی زبان ها و ادبیات کلاسیک هند را نیز نمی توان نادیده گرفت. سانسکریت، در حالی که زبان مدرن مهمی است که در برنامه هشتم قانون اساسی هند ذکر شده است، دارای ادبیات کلاسیکی است که از نظر حجم بیشتر از زبان لاتین و یونانی در کنار هم است و شامل گنجینه‌های عظیمی از ریاضیات، فلسفه، دستور زبان، موسیقی، سیاست ، پزشکی، معماری،  نمایشنامه، شعر، داستان سرایی، و غیره نوشته شده توسط افراد  مذاهب مختلف و همچنین افراد غیر مذهبی است. بنابراین سانسکریت در تمام سطوح مدرسه و آموزش عالی به عنوان یک گزینه مهم و غنی برای دانش آموزان ارائه می شود، از جمله به عنوان گزینه ای در فرمول سه زبانه. به روش‌هایی که جالب و تجربی و همچنین مرتبط با معاصر هستند، از جمله از طریق استفاده از سیستم‌های دانش سانسکریت، و به‌ویژه از طریق آوایی و تلفظ، تدریس می‌شود. کتاب‌های درسی سانسکریت در مقطع ابتدایی و راهنمایی ممکن است به زبان سانسکریت استاندارد ساده نوشته شوند تا سانسکریت را از طریق سانسکریت آموزش دهند و مطالعه آن را واقعاً لذت‌بخش کنند.

4-18:  هند در دیگر زبان های کلاسیک مانند تامیل، تیلگو، کانادا، مالایام  و اودیا نیز از ادبیات غنی برخوردار است.علاوه برآن، زبان های پالی، فارسی و پراکرت و ادبیات آنها نیز باید به دلیل غنای آنها باید حفظ شوند.علاوه بر سانسکریت، سایر زبان‌ها و ادبیات کلاسیک هند، از جمله تامیل، تلگو، کانادا، مالایالام، اودیا، پالی، فارسی و پراکریت نیز به‌طور گسترده در مدارس به‌عنوان گزینه‌هایی برای دانش‌آموزان، احتمالاً به عنوان ماژول‌های آنلاین، از طریق روش های تجربی در دسترس خواهند بود. و رویکردهای نوآورانه‌ای برای اطمینان از زنده ماندن این زبان‌ها و ادبیات آنها شکل خواهد گرفت. تلاش‌های مشابهی برای همه زبان‌های هندی که دارای ادبیات شفاهی و نوشتاری، سنت‌های فرهنگی و دانش غنی هستند، انجام خواهد شد.

4-19: برای غنی‌سازی کودکان و حفظ این زبان‌های غنی و گنجینه‌های هنری آن‌ها، همه دانش‌آموزان در همه مدارس، دولتی یا خصوصی، می‌توانند حداقل دو سال یک زبان کلاسیک هند و ادبیات مرتبط با آن را یاد بگیرند.  از طریق رویکردهای تجربی و نوآورانه، از جمله ادغام فناوری، در کلاس های 6-12، با امکان ادامه از مرحله میانی تا مرحله دوم و بعد از آن.

4-20: علاوه بر ارائه با کیفیت زبان های هندی و انگلیسی، زبان های خارجی مانند کره ای، ژاپنی، تایلندی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، پرتغالی و روسی نیز در سطح متوسطه ارائه می شود تا دانش آموزان با فرهنگ های مختلف جهان آشنا شوند.

4-21: آموزش همه زبان‌ها از طریق روش‌های ابتکاری و تجربی، از جمله از طریق  بازی ها و اپلیکیشن‌ها، با  در نظر گرفتن  جنبه‌های فرهنگی زبان‌ها - مانند فیلم، تئاتر، داستان‌سرایی، شعر و موسیقی - و با ایجاد ارتباط با موضوعات مرتبط افزایش می‌یابد. موضوعات و با تجربیات زندگی واقعی. بنابراین، آموزش زبان ها نیز مبتنی بر آموزش تجربی-یادگیری خواهد بود.

4-22: زبان اشاره هندی   در سراسر کشور استاندارد خواهد شد و مواد درسی ملی و ایالتی برای استفاده دانش‌آموزان دارای اختلال شنوایی ایجاد می‌شود. در صورت امکان  ، زبان اشاره محلی نیز محترم به رسمیت شناخته خواهد شد و آموزش داده خواهد شد.

ادغام درسی موضوعات، مهارت ها و ظرفیت های ضروری

4-23: در حالی که دانش‌آموزان باید انعطاف‌پذیری زیادی در انتخاب برنامه‌های درسی خود داشته باشند، موضوعات، مهارت‌ها و ظرفیت‌های خاصی باید توسط همه دانش‌آموزان آموخته شود تا در دنیای به سرعت در حال تغییر امروز، انسان‌هایی خوب، موفق، نوآور، سازگار و سازنده شوند. علاوه بر مهارت در زبان، این مهارت ها عبارتند از: خلق و خوی علمی و تفکر مبتنی بر شواهد، خلاقیت و نوآوری؛ حس زیبایی شناسی و هنر؛ ارتباط شفاهی و کتبی؛ سلامت و تغذیه؛ تربیت بدنی، تناسب اندام، تندرستی و ورزش؛ همکاری و کار تیمی؛ حل مسئله و استدلال منطقی؛ مهارت‌های حرفه‌ای؛ سواد دیجیتال، برنامه نویسی کامپیوتری، و تفکر محاسباتی؛ استدلال اخلاقی؛ آگاهی و عمل به ارزش‌های انسانی و قانون اساسی؛ حساسیت جنسیتی؛ وظایف اساسی؛ مهارت ها و ارزش های شهروندی؛ دانش هند؛ آگاهی زیست محیطی از جمله حفظ آب و منابع، بهداشت؛ و امور جاری و آگاهی از مسائل مهمی که جوامع محلی، ایالات، کشور و جهان با آن روبرو هستند.

4-24: ابتکارات برنامه درسی و آموزشی هماهنگ، از جمله معرفی موضوعات معاصر مانند هوش مصنوعی، تفکر طراحی، سلامت، زندگی ارگانیک، مطالعات زیست محیطی، آموزش شهروندی جهانی   و غیره در مراحل مربوطه برای توسعه این مهارت‌های مهم انجام خواهد شد.

4-25: ریاضیات و تفکر ریاضی برای آینده هند و نقش رهبری هند در زمینه‌ها و حرفه‌های متعدد آینده که شامل هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی و علوم داده و غیره می‌شود بسیار مهم خواهدبود. بنابراین، ریاضیات و تفکر محاسباتی ارائه خواهد شد. افزایش تاکید در طول سال‌های مدرسه، از مرحله پایه، از طریق انواع روش‌های نوآورانه، از جمله استفاده منظم از پازل ها و بازی ها که تفکر ریاضی را لذت‌بخش‌تر و جذاب‌تر می کند. فعالیت های مربوط به کدنویسی در مرحله میانی معرفی خواهند شد.

4-26:  هر دانش آموز یک دوره سرگرم کننده را در کلاس های 6-8 می گذراند که یک نظرسنجی و تجربه عملی از نمونه‌ای از صنایع دستی مهم حرفه‌ای مانند نجاری، برق کاری، فلزکاری، باغبانی، سفال سازی و غیره را ارائه می دهد و توسط ایالت ها طراحی خواهد شد. یک برنامه درسی مبتنی بر تمرین برای کلاس‌های 6-8 به طور مناسب توسط NCERT طراحی می‌شود، و همه دانش‌آموزان در یک دوره 10 روزه بدون کیف مدرسه در کلاس‌های 6-8 شرکت می‌کنند که در آن همراه با کارشناسان حرفه‌ای محلی مانند نجار، باغبان، سفال‌گر، هنرمندان و غیره کارآموزی می‌کنند. فرصت‌های کارآموزی مشابهی برای یادگیری موضوعات حرفه‌ای در کلاس های 6-12،در دسترس دانش‌آموزان قرار گیرد. روزهای بدون کیف مدرسه در طول سال برای انواع مختلف فعالیت های غنی سازی شامل هنر، مسابقه، ورزش و صنایع دستی حرفه ای تشویق می شود. کودکان از طریق بازدید از مکان‌ها/ بناهای تاریخی، فرهنگی و توریستی، ملاقات با هنرمندان و صنعتگران محلی و بازدید از مؤسسات آموزش عالی در روستای /منطقه/ایالت خود، دوره‌ای در معرض فعالیت‌های خارج از مدرسه قرار خواهند گرفت.

4-27: دانش هند شامل دانش هند باستان و کمک آن به هند مدرن و موفقیت ها و چالش های آن، و درک روشنی از آینده هند در رابطه با آموزش، بهداشت، محیط زیست و غیره خواهد بود. این عناصر در یک ابزار دقیق گنجانده می شوند. و روش علمی در سرتاسر برنامه درسی مدرسه هرجا که مرتبط باشد. به طور خاص، سیستم‌های دانش هند، از جمله دانش قبیله‌ای و روش‌های یادگیری بومی و سنتی، در ریاضیات، نجوم، فلسفه، یوگا، معماری، پزشکی، کشاورزی، مهندسی، زبان‌شناسی، ادبیات، ورزش، بازی‌ها و  غیره را شامل می‌شود.   دوره‌های خاص در شیوه‌های قومی - قبیله‌ای، مدیریت جنگل، کشت سنتی (ارگانیک)، کشاورزی طبیعی و غیره نیز در دسترس خواهد بود. یک دوره جذاب در مورد سیستم های دانش هند نیز به عنوان یک دوره انتخابی در دسترس دانش آموزان دوره متوسطه خواهد بود. ممکن است مسابقاتی در مدارس برای یادگیری موضوعات مختلف از طریق بازی های سرگرم کننده و بومی برگزار شود. مستندهای ویدیویی در مورد مشاهیر الهام بخش هند باستان و مدرن، در علم و فراتر از آن، در نقاط مناسب در سراسر برنامه درسی مدرسه نمایش داده خواهد شد. دانشجویان به عنوان بخشی از برنامه‌های تبادل فرهنگی تشویق خواهند شد تا از ایالات مختلف بازدید کنند.

4-28:  به دانش‌آموزان در سنین جوانی اهمیت «انجام آنچه درست است» آموزش داده می‌شود و چارچوبی منطقی برای تصمیم‌گیری‌های اخلاقی به آنها داده می‌شود. در سال‌های بعد، این موضوع در امتداد موضوعات تقلب، خشونت، سرقت ادبی، تساهل، برابری، همدلی و غیره بسط می‌یابد تا کودکان بتوانند ارزش‌های اخلاقی را در اداره زندگی خود بپذیرند. در نتیجه چنین استدلال اخلاقی ، ارزش‌های سنتی هند و همه ارزش‌های انسانی و قانون اساسی (مانند عدم خشونت، صداقت، فداکاری، بردباری، تنوع، کثرت‌گرایی، رفتار درست، حساسیت جنسیتی، احترام به بزرگان، احترام به همه مردم و توانایی‌های ذاتی آنها بدون در نظر گرفتن پیشینه، احترام به محیط زیست، کمک‌رسانی، ادب، صبر، گذشت، همدلی، شفقت، میهن‌پرستی، دیدگاه دموکراتیک، صداقت، مسئولیت، عدالت، آزادی، برابری و برادری در دانش آموزان نهادینه خواهدشد. کودکان این فرصت را خواهندداشت که داستان‌های اصلی پانچاتانترا، جاتاکا، هیتوپادش، و دیگر افسانه‌های سرگرم‌کننده و داستان‌های الهام‌بخش سنت هند را بخوانند و درباره تأثیر آنها بر ادبیات جهانی بیاموزند. مطالعه گزیده‌هایی از قانون اساسی هند نیز برای همه دانش آموزان در نظر گرفته می شود. همچنین آموزش های پایه بهداشت شامل بهداشت پیشگیری، سلامت روان، تغذیه خوب، بهداشت فردی و عمومی، واکنش در بلایا و کمک های اولیه و همچنین توضیحات علمی در مورد اثرات مضر و مخرب الکل، دخانیات، در برنامه آموزشی گنجانده شده است.

 4-29: تمام برنامه های درسی و آموزشی، از مرحله پایه به بعد، به گونه ای طراحی مجدد خواهد شد که از نظر فرهنگ، سنت ها، میراث، آداب و رسوم، زبان، فلسفه، جغرافیا، دانش باستانی و معاصر، اجتماعی و اخلاق ریشه‌ای قوی در زمینه و اخلاق هندی و محلی داشته باشد. به منظور اطمینان جالب و خوشایند بودن شیوه آموزشی، داستان ها، هنرها، بازی ها، ورزش ها، مثال های انتخاب خواهند شد که ریشه در بافت هند و جغرافیای محلی داشته باشند. ایده ها، انتزاعات، و خلاقیت در واقع زمانی به بهترین شکل شکوفا می شوند که یادگیری به این ترتیب ریشه داشته باشد.

 چارچوب برنامه درسی ملی برای آموزش در مدراس ابتدایی

4:30: تدوین یک چارچوب برنامه درسی ملی جدید و جامع برای آموزش مدارس، بر اساس اصول این سیاست ملی آموزش 2020، نیازهای برنامه درسی و پس از بحث و گفتگو با همه ذی نفعان از جمله دولت‌های ایالتی، وزارتخانه ها، ادارات مربوطه دولت مرکزی و سایر ارگان های خبره، به تمام زبان‌های منطقه‌ای در دسترس خواهد بود. سند چارچوب برنامه درسی ملی برای آموزش در مدارس ابتدایی از این پس باید هر 5 تا 10 سال یک بار با در نظر گرفتن برنامه درسی خط مقدم بازبینی و به روز شود.

کتاب های درسی ملی با محتوا و طعم محلی

4-31: کاهش محتوا و افزایش انعطاف‌پذیری برنامه درسی مدرسه و تاکید مجدد بر یادگیری سازنده و نه یادگیرانه ، باید با تغییرات موازی در کتاب‌های درسی مدرسه همراه باشد. تمام کتاب‌های درسی باید حاوی مطالب اصلی ضروری (همراه با بحث، تحلیل، مثال‌ها و کاربردها) باشند که در سطح ملی مهم تلقی می‌شوند، اما در عین حال حاوی تفاوت‌های ظریف و مطالب تکمیلی بر اساس زمینه‌ها و نیازهای محلی باشند. در صورت امکان، مدارس و معلمان نیز در کتاب‌های درسی که به کار می‌گیرند، از میان مجموعه‌ای از کتاب‌های درسی که حاوی مواد لازم ملی و محلی است، انتخاب‌هایی خواهند داشت تا بتوانند به شیوه‌ای تدریس کنند که به بهترین نحو با سبک‌های آموزشی خود و نیازهای دانش آموزان و جوامع خود همخوانی داشته باشد.

 4-32: هدف این است که با کمترین هزینه ممکن - یعنی با هزینه تولید / چاپ - چنین کتاب های درسی با کیفیتی تهیه شود که بار قیمت کتاب های درسی بر دوش دانش آموزان و سیستم آموزشی کاهش یابد. این ممکن است با استفاده از مواد کتاب درسی با کیفیت بالا که توسط NCERT توسعه یافته است، انجام شود. منابع کتب درسی اضافی را می‌توان از طریق مشارکت‌های مردم‌دوستانه و جمع‌سپاری تأمین مالی کرد که کارشناسان را تشویق می‌کند تا چنین کتاب‌های درسی باکیفیتی را با قیمت تمام شده تدوین کنند. ایالت ها برنامه های درسی خود را تهیه می کنند و کتاب های درسی (که ممکن است تا حد امکان بر اساس مواد درسی NCERT باشد) آماده می کنند، که در صورت نیاز طعم و مواد دولتی را در بر می گیرد. در حین انجام این کار، باید در نظر داشت که برنامه درسی NCERT به عنوان معیار قابل قبول ملی در نظر گرفته می شود. در دسترس بودن چنین کتاب های درسی به تمام زبان های منطقه ای اولویت اول خواهد بود تا همه دانش آموزان به یادگیری با کیفیت بالا دسترسی داشته باشند.

4-33: تمامی تلاشها در راستای کاهش وزن کیف مدرسه و کتابهای درسی دانش آموزان خواهد بود

تغییر معیارهای ارزشیابی برای رشد دانش آموزان

4-34: نظام ارزشیابی در فرهنگ سیستم آموزشی ما بیشتر مهارت‌های حفظ کردن را آزمایش می‌کند ولی ما باید به سوی ارزیابی منظم‌تر و شکل‌دهنده‌تر، مبتنی بر شایستگی‌محو، ارتقای یادگیری و توسعه برای دانش‌آموزانمان و آزمون‌های بهتر حرکت کنیم. مهارت‌هایی مانند تحلیل، تفکر انتقادی و وضوح مفهومی، باید ارزیابی شوند و هدف اصلی ارزیابی در واقع یادگیری خواهد بود. این امر به معلم و دانش آموز و کل سیستم آموزشی کمک می کند تا به طور مستمر در فرآیندهای یاددهی-یادگیری تجدید نظر کنند تا یادگیری و توسعه را برای همه دانش آموزان بهینه کنند. این اصل اساسی برای ارزیابی در تمام سطوح آموزشی خواهد بود.

4-35: کارت پیشرفت همه دانش‌آموزان برای ارزیابی در مدرسه، که توسط مدارس به والدین ارسال می‌شود، به‌طور کامل توسط ایالات تحت راهنمایی مرکز ارزیابی ملی پیشنهادی، NCERT و [19]SCERT دوباره طراحی می‌شود. کارت پیشرفت یک گزارش کل نگر، 360 درجه ای و چند بعدی خواهد بود که با جزئیات کامل پیشرفت و همچنین منحصر به فرد بودن هر دانش آموز را در حوزه های شناختی، عاطفی و روانی حرکتی منعکس می کند. این ارزیابی شامل خودارزیابی و ارزیابی همسالان و پیشرفت کودک در یادگیری پروژه محور و تحقیق محور، آزمون ها، بازی های نقش، کار گروهی، نمونه کارها و غیره به همراه ارزشیابی معلم خواهد بود. کارت پیشرفت کل نگر پیوند مهمی بین خانه و مدرسه خواهد بود و با جلسات والدین و مربیان همراه خواهد بود تا والدین را فعالانه در آموزش و رشد همه جانبه فرزندان خود مشارکت دهد. کارت پیشرفت همچنین اطلاعات ارزشمندی را در مورد نحوه حمایت از هر دانش آموز در داخل و خارج از کلاس در اختیار معلمان و والدین قرار می دهد. نرم‌افزار مبتنی بر هوش مصنوعی می‌تواند توسط دانش‌آموزان برای کمک به ردیابی رشد آنها در طول سال‌های تحصیلی بر اساس داده‌های یادگیری و پرسش‌نامه‌های تعاملی برای والدین، دانش‌آموزان و معلمان توسعه یافته و مورد استفاده قرار گیرد تا به دانش‌آموزان اطلاعات ارزشمندی در مورد نقاط قوت و زمینه‌های مورد و موارد مورد نیاز برای تمرکز ارایه کند و در نتیجه در انتخاب شغل مناسب به آنها کمک خواهد کرد.

4-36: ماهیت فعلی امتحانات دوره متوسطه و کنکور و فرهنگ کلاس های کنکور، آسیب های زیادی را به خصوص در سطح دبیرستان وارد می کند و کلاس های کنکور و آمادگی بیش از حد برای امتحان ، جایگزین زمان ارزشمند برای یادگیری واقعی می شود. این امتحانات همچنین دانش‌آموزان را مجبور می‌کند تا به جای اجازه دادن به انعطاف‌پذیری و انتخابی که در سیستم آموزشی آینده بسیار مهم است، یک گروه بسیار محدود از مطالب را در یک جریان واحد یاد بگیرند.

4.37: ضمن تداوم امتحانات سراسری پایه های 10 و 12، سیستم موجود کنکور باید اصلاح می شود تا نیازی به برگزاری کلاس های کنکور نباشد. برای کاهش اثرات مضر سیستم ارزیابی فعلی، امتحانات نهایی سراسری برای تشویق توسعه همه جانبه طراحی مجدد خواهند شد. دانش آموزان می توانند بسیاری از موضوعات بسته به علایق فردی خود انتخاب کنند و این آزمون‌های سراسری آسان‌تر نیز می‌شوند، به این معنا که در درجه اول ظرفیت‌ها/شایستگی‌های اصلی را به جای ماه‌ها شرکت در کلاس های کنکور و حفظ کردن آزمایش می‌کنند. هر دانش آموزی که به مدرسه رفته و در تحصیل تلاش کرده است، می تواند بدون تلاش اضافی در آزمون کنکور رشته مربوطه به راحتی قبول شود.در آزمون‌های نهایی سراسری ، همه دانش‌آموزان مجاز خواهند بود که در هر سال تحصیلی در دو نوبت در امتحانات نهایی شرکت کنند ، یک امتحان اصلی و در صورت تمایل دیگری برای بهبود عملکرد امتحان اصلی.

4-38: علاوه بر انعطاف‌پذیری بیشتر، انتخاب دانش‌آموز و دو بار در سال، ارزیابی‌هایی که در درجه اول ظرفیت‌های اصلی را آزمایش می‌کنند، باید در تمام امتحانات نهایی لحاظ شوند. کارشناسان امتحانات نهایی ایالت های مختلف ممکن است در طول زمان مدل‌های بادوام بیشتری از این آزمون‌ها ایجاد کنند که فشار و فرهنگ کلاسهای کنکور را کاهش می‌دهد. برخی از احتمالات عبارتند از: سیستمی از آزمون های نهایی سالانه / ترم / مدولار می تواند ایجاد شود - که هر آزمون مواد کمتری داشته باشد و بلافاصله پس از گذراندن دوره مربوطه در مدرسه گرفته شود - به طوری که فشار ناشی از امتحانات شدت کمتری داشته باشد. همه دروس و ارزشیابی های مربوطه، که با ریاضیات شروع می شود، می توانند در دو سطح ارائه شوند که دانش آموزان برخی از دروس خود را در سطح استاندارد و برخی در سطح بالاتر انجام می دهند. و امتحانات نهایی در موضوعات خاص می تواند به گونه ای طراحی شود که دارای دو بخش باشد - یکی از نوع سوالات چند گزینه ای و دیگری از نوع تشریحی.

4-39: با توجه به همه موارد فوق، دستورالعمل‌هایی توسط NCERT، با مشورت نهادها دیگر مانند SCERTs، هیئت‌های ارزیابی ، مرکز ملی ارزیابی پیشنهادی و معلمان آماده می‌شود به طوری که تا پایان سال تحصیلی 2022-2023 تحولی در سیستم ارزیابی واقع شود.

4-40: برای پیگیری پیشرفت در طول سال های تحصیلی، و نه فقط در پایان کلاس های 10 و 12 ( برای حفظ منافع دانش موزان، والدین، معلمان، مدیران و کل سیستم مدرسه در برنامه ریزی بهبود مدارس و فرآیندهای یاددهی-یادگیری) همه دانش آموزان در پایه های 3، 5 و 8 در امتحانات شرکت خواهند کرد. این آزمون‌ها، به جای تاکید بر حفظ کردن داده ها ، دستیابی به نتایج یادگیری پایه را از طریق ارزیابی مفاهیم اصلی و پایه ای از برنامه‌های درسی ملی و محلی، همراه با مهارت‌های مرتبط با موقعیت‌های واقعی زندگی عملی می‌کنند. به ویژه، امتحان کلاس سوم، سواد پایه، پردازش اعداد و سایر مهارت های اساسی را آزمایش می کند. نتایج امتحانات مدرسه فقط برای اهداف توسعه آموزش مدرسه استفاده می شود

 4-41: پیشنهاد می‌شود یک مرکز ملی ارزیابی (ارزیابی عملکرد، بررسی و تجزیه و تحلیل دانش برای توسعه کل‌نگر)، به‌عنوان یک نهاد تنظیم‌کننده استاندارد تحت وزارت توسعه منابع انسانی ایجاد شود که هدف اساسی تنظیم هنجارها، استانداردها و دستورالعمل‌ها را برای دانش‌آموزان برآورده کند. ارزیابی و ارزشیابی مراکز برگزار کننده امتحانات نهایی برای هند، نظر سنجی پیشرفت ایالتی (SAS) و اجرای نظرسنجی پیشرفت ملی (NAS)، نظارت بر دستاوردهای یادگیری در کشور، و تشویق و کمک به مراکز برگزار کننده امتحانان نهایی برای تغییر الگوهای ارزیابی خود مطابق با اهداف اعلام شده و نیازهای مهارتی قرن بیست و یکم را برآورده سازد.

4-42:اصول آزمون ورودی همه دانشگاه ها نیز مشابه خواهد بود. آژانس ملی آزمون (NTA) یک آزمون کشف استعداد با کیفیت بالا و همچنین آزمون های موضوعی مشترک تخصصی در رشته های علوم، علوم انسانی، زبان، هنر و رشته های حرفه ای، حداقل دو بار در سال برگزار خواهد کرد. این امتحانات باید درک مفهومی و توانایی به کارگیری دانش را مورد آزمایش قرار دهد و با هدف حذف نیاز به شرکت در کلاس های کنکور باشد. دانش‌آموزان می‌توانند موضوعات مورد نظر را برای شرکت در آزمون انتخاب کنند و هر دانشگاه می‌تواند کارنامه موضوعی هر دانش‌آموز را ببیند و دانشجویان را بر اساس علایق و استعدادهای فردی در برنامه‌های خود بپذیرد. NTA به عنوان یک سازمان تخصصی و مستقل برای برگزاری امتحانات ورودی برای پذیرش و بورسیه تحصیلی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در مؤسسات آموزش عالی عمل خواهد کرد. کیفیت بالا، دامنه و انعطاف پذیری خدمات NTA به اکثر دانشگاه ها این امکان را می دهد که از این آزمون های ورودی استفاده کنند - به جای اینکه صدها دانشگاه هر کدام امتحان ورودی ویژه خود را طراحی کنند - در نتیجه بار دانشجویان، دانشگاه ها و کالج ها و کل سیستم آموزشی به شدت کاهش می یابد. استفاده از ارزیابی NTA برای پذیرش دانشجویان به عهده خود دانشگاه ها و کالج ها خواهد بود.

حمایت از دانش آموزان تیزهوش / دانش آموزان با استعدادهای ویژه

4-43: در هر دانش آموزی استعدادهای ذاتی وجود دارد که باید آن ها را کشف کرد و پرورش داد. این استعدادها ممکن است خود را در قالب علایق، تمایلات و ظرفیت های متفاوت نشان دهند. دانش‌آموزانی که علایق و ظرفیت‌های قوی در یک حوزه خاص از خود نشان می‌دهند، باید تشویق شوند تا آن حوزه را فراتر از برنامه درسی عمومی مدرسه دنبال کنند. آموزش معلمان شامل روش هایی برای شناسایی و پرورش چنین استعدادها و علایق دانش آموزان خواهد بود. NCERT و شورای ملی تربیت معلم[20] دستورالعمل هایی را برای آموزش کودکان با استعداد ایجاد خواهند کرد. بستر. برنامه ها همچنین ممکن است امکان تخصص در آموزش کودکان با استعداد را فراهم کنند.

4-44: هدف معلمان تشویق دانش‌آموزان با علایق و یا استعدادهای منحصربه‌فرد در کلاس، با ارایه مواد تکمیلی و راهنمایی و تشویق آنها خواهد بود. باشگاه ها و حلقه های موضوع محور و پروژه محور در سطوح مدارس، مجتمع های مدارس، مناطق و فراتر از آن تشویق و حمایت خواهند شد. به عنوان مثال می‌توان به حلقه‌های علمی، حلقه‌های ریاضی، حلقه‌های اجرای موسیقی و رقص، حلقه‌های شطرنج، حلقه‌های شعر، حلقه‌های زبان، حلقه‌های نمایشی، حلقه‌های مناظره، حلقه‌های ورزشی، باشگاه‌های اکو، باشگاه‌های سلامت و رفاه/باشگاه‌های یوگا و غیره اشاره کرد. در کنار این خطوط، برنامه‌های تابستانی اقامتی ملی با کیفیت بالا برای دانش‌آموزان دبیرستانی در موضوعات مختلف، با یک فرآیند پذیرش دقیق مبتنی بر شایستگی اما منصفانه برای جذب بهترین دانش‌آموزان و معلمان از سراسر کشور، از جمله گروه های محروم از نظر اجتماعی و اقتصادی، تشویق می‌شوند.

4-45: المپیادها و مسابقات در موضوعات مختلف در سراسر کشور از سطح مدرسه و منطقه تا سطح ایالتی و ملی برگزار شود تا اطمینان حاصل شود که همه دانش آموزان می توانند در تمام سطوحی که واجد شرایط هستند شرکت کنند. تلاش خواهد شد تا این مسابقات و المپیاد در مناطق روستایی و به زبان های منطقه ای در دسترس قرار گیرد تا مشارکت گسترده تضمین شود. دانشگاه‌های دولتی و خصوصی، از جمله موسسات برتر مانند IIT و NIT، تشویق می‌شوند تا از نتایج المپیادهای ملی و بین‌المللی و نتایج سایر برنامه‌های ملی مرتبط، به عنوان بخشی از معیارهای پذیرش در برنامه‌های کارشناسی خود استفاده کنند.

4-46: اگر تلفن‌های هوشمند یا تبلت‌های متصل به اینترنت در همه خانه‌ها و/یا مدارس در دسترس باشند، برنامه‌های آنلاین با آزمون‌ها، مسابقات، ارزیابی‌ها، مواد غنی‌سازی و گروه های آنلاین برای علایق مشترک ایجاد می‌شوند و برای ارتقای سطح فعالیتهای فوق‌الذکر کار خواهند کرد. مدارس کلاس های درس هوشمند را برای استفاده از آموزش دیجیتال و در نتیجه غنی سازی فرآیند یاددهی-یادگیری با منابع و همکاری های آنلاین، به صورت مرحله ای توسعه خواهند داد.

5. معلمان

5-1: معلمان در حقیقت آینده فرزندان ما - و بنابراین آینده ملت ما را شکل می دهند. معلمان به دلیل اصیل ترین نقشی که در آموزش دارند، از اعضای مهم جامعه هند به حساب می آیند. کیفیت آموزش معلمان، جذب، اعزام، شرایط خدمت و توانمندسازی معلمان در حدی نیست که باید باشد و در نتیجه کیفیت و انگیزه معلمان به استانداردهای مطلوب نمی رسد. احترام بالا به معلمان و جایگاه والای حرفه معلمی باید احیا شود تا الهام بخش بهترین ها برای ورود به حرفه معلمی باشد. انگیزه بخشی و توانمندسازی معلمان برای تضمین آینده درخشان فرزندان ما بسیار ضروری است.

استخدام

5-2: برای اطمینان از ورود دانشجویان ممتاز به حرفه معلمی ، به ویژه از مناطق روستایی ، باید تعداد زیادی بورسیه تحصیلی بر اساس شایستگی در سراسر کشور برای تحصیل در دوره 4 ساله در رشته تربیت معلم تدارک دیده شود. در مناطق روستایی، بورسیه‌های تحصیلی ویژه مبتنی بر شایستگی ایجاد می‌شود که شامل مشاغل ترجیحی در مناطق محلی آنها پس از اتمام موفقیت‌آمیز دوره کارشناسی می‌شود. چنین بورسیه هایی فرصت های شغلی محلی را برای دانش آموزان محلی، به ویژه دانش آموزان دختر فراهم می کند، به طوری که این دانش آموزان به عنوان الگوهای محلی و به عنوان معلمان بسیار ماهر که به زبان محلی صحبت می کنند، خدمت می کنند. مشوق هایی برای معلمان برای اشتغال به شغل معلمی در مناطق روستایی، به ویژه در مناطقی که در حال حاضر با کمبود شدید معلمان با کیفیت مواجه هستند، ارائه خواهد شد. یک مشوق اصلی برای تدریس در مدارس روستایی، تأمین مسکن محلی در نزدیکی یا در محل مدرسه یا افزایش کمک هزینه مسکن خواهد بود.

5-3: عمل مضر جابجایی بیش از حد معلمان متوقف خواهد شد تا الگوها و محیط های آموزشی برای دانش آموزان تداوم داشته باشند. نقل و انتقالات در شرایط بسیار خاص رخ خواهد داد، همانطور که به طور مناسب به شیوه ای ساختاریافته توسط دولت های ایالتی تعیین شده است. علاوه بر این، نقل و انتقالات از طریق یک سیستم رایانه ای آنلاین انجام خواهد شد که شفافیت را تضمین می کند.

5-4: آزمون‌های ارزیابی معلمان ، هم از نظر محتوا و هم از نظر آموزشی، تقویت می‌شوند. آزمون‌های ارزیابی معلمان همچنین برای پوشش معلمان در تمام مراحل (پایه، مقدماتی، راهنمایی و متوسطه) آموزش مدرسه گسترش خواهند یافت. برای معلمان موضوعی، نمرات آزمون‌های ارزیابی معلمان در موضوعات مربوطه نیز برای استخدام در نظر گرفته می شود. برای سنجش اشتیاق و انگیزه برای تدریس، نمایش یا مصاحبه در کلاس درس به بخشی جدایی ناپذیر از استخدام معلم در مدارس و مجتمع های مدرسه تبدیل می شود. این مصاحبه ها همچنین برای ارزیابی راحتی و مهارت در تدریس به زبان محلی استفاده می شود، به طوری که هر مدرسه/مجموعه مدرسه حداقل معلمانی دارد که می توانند با دانش آموزان به زبان محلی و سایر زبان های رایج خانگی دانش آموزان صحبت کنند. معلمان در مدارس خصوصی نیز باید از طریق آزمون‌های ارزیابی معلمان ، نمایش/مصاحبه و دانش زبان محلی واجد شرایط باشند.

5-5: برای اطمینان از تعداد کافی معلم در دروس مختلف به ویژه در دروسی مانند هنر، تربیت بدنی، آموزش حرفه ای و زبان ، معلمان می توانند در یک مدرسه استخدام شوند و اشتراک معلمان در مدارس می تواند مطابق با گروه بندی مدارس که توسط دولت های ایالتی پذیرفته شده است، باشد.

5-6: مدارس تشویق می‌شوند تا افراد یا کارشناسان برجسته محلی را به‌عنوان «مربی » در موضوعات مختلف، مانند هنرهای سنتی محلی، صنایع دستی حرفه‌ای، کارآفرینی، کشاورزی، یا هر موضوع دیگری که در آن تخصص محلی وجود دارد، استخدام کنند تا کمکی به به حفظ و ارتقای دانش و حرفه های محلی شده باشد.

5-7: یک برآورد جامع نیازمندی‌های معلم مبتنی بر فناوری توسط هر ایالت برای ارزیابی جای خالی معلمان در دو دهه آینده انجام خواهد شد. ابتکارات شرح داده شده در بالا در استخدام و استقرار بر حسب نیاز در طول زمان، برای پر کردن تمام موقعیت های خالی با معلمان واجد شرایط، از جمله معلمان محلی، با انگیزه های مناسب برای مدیریت شغلی و پیشرفت همانطور که در زیر توضیح داده شده است، مقیاس بندی می شود. برنامه ها و پیشنهادات آموزش معلمان نیز با جاهای خالی پیش بینی شده مطابقت دارد.

محیط و فرهنگ کار

5-8: هدف اولیه بازنگری محیط و فرهنگ کار، به حداکثر رساندن توانایی معلمان برای انجام کارها به طور موثر و اطمینان از اینکه آنها بخشی از جوامع پر جنب و جوش، دلسوز و فراگیر معلمان، دانش آموزان، والدین، مدیران هستند، خواهد بود. و سایر کارکنان پشتیبانی، که همه آنها یک هدف مشترک دارند: اطمینان از اینکه فرزندانمان در حال یادگیری هستند.

5-9: اولین نیاز در این راستا، تضمین شرایط خدمات شایسته و مطلوب در مدارس خواهد بود. زیرساخت‌های کافی و ایمن از جمله سرویس های بهداشتی، آب آشامیدنی تمیز، فضاهای تمیز و جذاب، برق، دستگاه‌های محاسباتی، اینترنت، کتابخانه‌ها و منابع ورزشی و تفریحی در اختیار همه مدارس قرار می‌گیرد تا معلمان و دانش آموزان با اطمینان خاطر به تدریس و تحصیل علم مشغول شوند و کودکان دارای معلولیت، یک محیط آموزشی امن، فراگیر و مؤثر دریافت می کنند . آموزش ضمن خدمت در مورد ایمنی، بهداشت و محیط زیست در محیط کار در مدارس وجود خواهد داشت تا اطمینان حاصل شود که همه معلمان نسبت به این الزامات حساس هستند.

5-10: ایجاد مجتمع های مدارس و استخدام معلمان در مجتمع های مدرسه می تواند به طور خودکار روابط بین مدارس در سراسر مجموعه ایجاد کند. همچنین به اطمینان از توزیع عالی معلمان از نظر موضوعی کمک می کند و پایگاه دانش معلمان پر جنب و جوش تر را ایجاد می کند. معلمان مدارس بسیار کوچک دیگر منزوی نخواهند ماند و ممکن است بخشی از جوامع پیچیده مدرسه شوند و با آنها همکاری کنند و بهترین شیوه ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و برای اطمینان از اینکه همه کودکان در حال یادگیری هستند، همکاری کنند. مجتمع های مدارس همچنین می توانند مشاوران، مددکاران اجتماعی آموزش دیده، کارکنان فنی و تعمیر و نگهداری و غیره را برای حمایت بیشتر از معلمان و کمک به ایجاد یک محیط یادگیری موثر به اشتراک بگذارند.

5-11: با همکاری با والدین و سایر ذینفعان کلیدی محلی، معلمان نیز در اداره مدارس/مجموعه های مدرسه، از جمله به عنوان اعضای کمیته های مدیریت مدرسه/ کمیته های مدیریت مجتمع مدرسه، مشارکت بیشتری خواهند داشت.

5-12: برای جلوگیری از زمان زیادی که در حال حاضر توسط معلمان صرف فعالیت‌های غیر آموزشی می‌شود، معلمان دیگر درگیر کارهایی نخواهند بود که مستقیماً با تدریس مرتبط نباشد. به ویژه، معلمان درگیر وظایف سنگین اداری و بیش از حداقل زمان منطقی برای کارهای مربوط به وعده غذایی میان روز نخواهند بود، به طوری که می توانند به طور کامل بر وظایف یاددهی-یادگیری خود متمرکز شوند.

5-13: برای کمک به اطمینان از اینکه مدارس دارای محیط های یادگیری مثبت هستند، انتظارات نقش مدیران و معلمان به صراحت شامل ایجاد یک فرهنگ مراقبتی و فراگیر در مدارس آنها برای یادگیری مؤثر و بهره مندی همه ذینفعان خواهد بود.

5-14: به معلمان استقلال بیشتری در انتخاب جنبه‌های آموزشی داده می‌شود تا بتوانند به شیوه‌ای که برای دانش‌آموزان در کلاس‌هایشان مؤثرترند، تدریس کنند. معلمان نیز بر یادگیری اجتماعی-عاطفی - یک جنبه مهم از رشد همه جانبه هر دانش آموز تمرکز خواهند کرد. معلمان به دلیل رویکردهای جدید تدریس که نتایج یادگیری را در کلاس های درس آنها بهبود می بخشد، شناخته می شوند.

توسعه حرفه ای مستمر

5-15: به معلمان فرصت های مستمری برای خودسازی و یادگیری آخرین نوآوری ها و پیشرفت های حرفه خود داده می شود. آنها در حالت‌های مختلف مانند کارگاه‌های محلی، منطقه‌ای، ایالتی، ملی و بین‌المللی و همچنین ماژول‌های توسعه معلم آنلاین تربیت داده خواهند شد. پلتفرم‌ها (به‌ویژه پلتفرم‌های آنلاین) توسعه خواهند یافت تا معلمان بتوانند ایده‌ها و بهترین شیوه‌ها را به اشتراک بگذارند. از هر معلم انتظار می رود که هر سال حداقل 50 ساعت در فرصت های توسعه حرفه ای مستمر را برای پیشرفت حرفه ای خود با توجه به علایق خود اختصاص دهد. فرصت‌های توسعه حرفه ای مستمر ، به‌ویژه، به‌طور سیستماتیک جدیدترین آموزش‌ها را در مورد سواد پایه و حساب، ارزیابی تکوینی و انطباقی از نتایج یادگیری، یادگیری مبتنی بر شایستگی، و آموزش‌های مرتبط، مانند یادگیری تجربی، هنر، ورزشی، و داستان‌سرایی را پوشش می‌دهد.

5-16: مدیران مدارس و روسای مجتمع مدارس، کارگاه‌های آموزشی مدولار مدیریت فرصت‌ها و پلتفرم‌های توسعه آنلاین خواهند داشت تا به طور مستمر مهارت‌های رهبری و مدیریت خود را بهبود بخشند، و به این ترتیب آنها نیز بهترین شیوه‌ها را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. همچنین از چنین مدیرانی انتظار می رود که در 50 ساعت یا بیشتر از ماژول های توسعه حرفه ای مستمر در سال شرکت کنند که مدیریت و همچنین محتوا و آموزش را با تمرکز بر تهیه و اجرای برنامه های آموزشی مبتنی بر آموزش مبتنی بر شایستگی پوشش می دهد.

 مدیریت و پیشرفت شغلی

5:17: معلمانی که کارهای برجسته انجام می دهند باید شناخته شوند و ارتقاء یابند و حقوق آنها افزایش یابد تا همه معلمان تشویق شوند تا بهترین کار خود را انجام دهند. بنابراین، یک ساختار مستحکم مبتنی بر شایستگی از ساختار تصدی، ارتقاء و حقوق، با سطوح متعدد در هر مرحله ایجاد خواهد شد که معلمان برجسته را تشویق و به رسمیت می شناسد. سیستمی از پارامترهای چندگانه برای ارزیابی مناسب عملکرد توسط دولت های ایالتی که بر اساس بررسی همتایان، حضور، تعهد، ساعات شرکت در توسعه حرفه ای مستمر و سایر اشکال خدمات به مدرسه و جامعه ارائه شده در بند 5.20. در این خط‌مشی، در زمینه مشاغل، «مدت تصدی» به تأیید اشتغال دائم، پس از ارزیابی دقیق عملکرد و مشارکت اشاره دارد، در حالی که «مسیر تصدی» به دوره آزمایشی قبل از تصدی اشاره دارد.

5-18: علاوه بر این، تضمین می‌شود که رشد شغلی (از نظر دوره تصدی، ترفیع، افزایش حقوق و غیره) برای معلمان در فقط در یک مرحله مدرسه (یعنی پایه، مقدماتی، راهنمایی یا متوسطه) در دسترس باشد. یعنی معلم اگر از مرحله پایه به مرحله راهنمایی منتقل شود سنوات تدریس وی در مرحله پایه هیچ امتیازی برای وی ندارد. نکته مهم این است که مدرسه ابتدایی یا راهنمایی و یا دبیرستان هر سه مرحله در نوع خود مهم هستند و هیچ برتری بر یکدیگر ندارند و معلمان آنها نیز به صورت یکسان در نظر گرفته خواهند شد.

5-19: تحرک عمودی معلمان بر اساس شایستگی نیز بسیار مهم خواهد بود. معلمان برجسته با مهارت های رهبری و مدیریت نشان داده شده در طول زمان برای تصدی پست های ریاست آموزشی در مدارس، مجتمع های مدرسه و همچنین ادارات دولتی مربوطه آموزش خواهند دید.

استانداردهای حرفه ای برای معلمان

5-20: یک مجموعه راهنمای مشترک استانداردهای ملی حرفه ای برای معلمان تا سال 2022 توسط شورای ملی آموزش معلمان در شکل جدید بازسازی شده آن به عنوان یک نهاد تنظیم استاندارد حرفه ای تحت شورای آموزش عمومی ایجاد خواهد شد. مشاوره با NCERT، شورای ایالتی تحقیق و تربیت آموزشی ، معلمان از سطوح و مناطق مختلف، سازمان های خبره در آماده سازی و توسعه معلمان، ارگان های متخصص در آموزش حرفه ای و موسسات آموزش عالی. استانداردها انتظارات از نقش معلم در سطوح مختلف تخصص/مرحله و شایستگی های مورد نیاز برای آن مرحله را پوشش می دهند. همچنین استانداردهایی برای ارزیابی عملکرد، برای هر مرحله، که به صورت دوره ای انجام می شود.

 همچنین طراحی برنامه های آموزش معلمان قبل از خدمت را اطلاع رسانی خواهد کرد. این امر می تواند سپس توسط ایالت ها اتخاذ شود و تمام جنبه های مدیریت شغل معلم، از جمله تصدی، تلاش برای توسعه حرفه ای، افزایش حقوق، ترفیع، و سایر شناخت ها را تعیین کند. ترفیع و افزایش حقوق بر اساس مدت تصدی یا سابقه کار انجام نخواهد شد، بلکه تنها بر اساس چنین ارزیابی صورت می گیرد. استانداردهای حرفه ای در سال 2030، و پس از آن هر ده سال یکبار، بر اساس تجزیه و تحلیل تجربی دقیق از کارایی سیستم، بررسی و بازنگری خواهند شد.

مربیان ویژه

5-21: نیاز فوری به مربیان ویژه اضافی برای بخش های خاصی از آموزش مدرسه وجود دارد. برخی از نمونه‌های چنین الزامات تخصصی شامل آموزش موضوعی برای کودکان دارای معلولیت/کودکان دیویانگ در سطح دبستان و دبیرستان، از جمله آموزش برای ناتوانی‌های یادگیری است. چنین معلمانی نه تنها به دانش تدریس موضوعی و درک اهداف مرتبط با موضوع آموزش نیاز دارند، بلکه به مهارت های مربوطه برای درک نیازهای ویژه کودکان نیز نیاز دارند. بنابراین، چنین حوزه‌هایی می‌توانند به‌عنوان تخصص‌های متوسطه برای معلمان موضوعی یا معلمان عمومی، در حین یا پس از آماده‌سازی معلمان پیش از خدمت، توسعه یابند. آنها به عنوان دوره های گواهی، در دوره های پیش از خدمت و همچنین در حالت ضمن خدمت، چه به صورت تمام وقت یا به صورت دوره های پاره وقت / ترکیبی - دوباره، لزوماً، در کالج ها یا دانشگاه های چند رشته ای ارائه می شوند.

رویکرد تربیت معلم

5-22: با توجه به اینکه معلمان نیامند به آموزش باکیفیت هستند، تربیت معلمان به تدریج تا سال 2030 به کالج ها و دانشگاه های چند رشته ای منتقل خواهد شد. از آنجایی که کالج‌ها و دانشگاه‌ها همگی به سمت چند رشته‌ای شدن پیش می‌روند، آنها همچنین قصد دارند بخش‌های آموزشی را در خود جای دهند که مدرک کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری ارایه می دهند.

5-23: تا سال 2030، حداقل مدرک تحصیلی برای تدریس، 4 سال مدرک کارشناسی خواهد بود. مدرکی که طیف وسیعی از محتوای دانش و آموزش را ارایه می دهد و شامل آموزش های عملی قوی در قالب آموزش دانش آموزی در مدرسه محلی است.

5-24: در دوره چهارساله تریبت مدرس ، مهارت های مختلفی مانند آموزش به روش‌های آزمایش شده و همچنین جدیدترین تکنیک‌های آموزشی، از جمله آموزش با توجه به سواد پایه و حساب، آموزش و ارزشیابی چند سطحی، آموزش کودکان دارای معلولیت، آموزش کودکان با علایق یا استعدادهای خاص، استفاده از فناوری آموزشی و یادگیری مشارکتی و یادگیرنده محور آموزش داده خواهد شد.این برنامه ها شامل آموزش های عملی قوی در قالب تدریس درون کلاسی در مدارس محلی خواهد بود.

 5-25: دوره های آموزشی کوتاه مدت برای آموزش معلمان محلی نیز در خود مجتمع‌های مدرسه با کمک افراد برجسته محلی که می‌توانند برای تدریس در مدارس یا مجتمع‌های مدرسه به‌عنوان «مربیان استاد» استخدام شوند، با هدف ارتقای حرفه‌ها و دانش محلی در دسترس خواهند بود. ، و مهارت های مختلف مانند هنر محلی، موسیقی، کشاورزی، تجارت، ورزش، نجاری، و سایر صنایع دستی حرفه ای را آموزش خواهند داد.

 5-26: دوره های کوتاه مدت تربیت معلم برای معلمانی که مدرک کارشناسی خود را در رشته تربیت معلم بدست آورده اند ، در دانشکده و دانشگاه ها برگزار خواهد شد تا نکات تخصصی تر آموزش را پوشش دهد مانند آموزش کودکان با معلولیت، یا انتقال از یک مدرسه پایه به راهنمایی و غیره.

5-27: مشخص شده است که ممکن است چندین رویکرد آموزشی در سطح بین المللی برای آموزش موضوعات خاص وجود داشته باشد. NCERT رویکردهای آموزشی بین‌المللی را برای آموزش موضوعات مختلف مطالعه، تحقیق، مستندسازی و گردآوری خواهد کرد و توصیه‌هایی در مورد آنچه می‌توان از این رویکردها آموخت و در آموزش‌هایی که در هند اجرا می‌شود، ارائه خواهد کرد.

5-28: تا سال 2021، یک چارچوب برنامه درسی ملی جدید و جامع برای آموزش معلمان توسط شورای ملی تربیت معلم با مشورت NCERT، بر اساس اصول این سیاست ملی آموزش 2020 تدوین خواهد شد. این چارچوب پس از بحث و گفتگو با همه ذینفعان توسعه خواهد یافت. دولت‌های ایالتی، وزارتخانه‌ها/ادارات مربوطه دولت مرکزی و ارگان‌های متخصص مختلف، و به تمام زبان‌های منطقه‌ای در دسترس خواهند بود. این برنامه همچنین الزامات برنامه های درسی آموزش معلمان را برای آموزش حرفه ای لحاظ می کند. پس از آن، هر 5 تا 10 سال یکبار با انعکاس تغییرات در محتوای آن ها تجدید نظر شده و همچنین نیازهای نوظهور در آموزش معلمان بازنگری می شود.

5-29: در نهایت، به منظور بازگرداندن کامل یکپارچگی سیستم آموزش معلمان، اقدامات سختگیرانه ای علیه مؤسسات خصوصی تربیت معلم که در کشور فعال هستند، از جمله تعطیلی آنها در صورت لزوم انجام خواهد شد.

 

6. آموزش عادلانه و فراگیر: یادگیری برای همه

6-1: آموزش بزرگترین ابزار برای دستیابی به عدالت و برابری اجتماعی است. آموزش فراگیر و عادلانه - در حالی که به خودی خود یک هدف اساسی است - همچنین برای دستیابی به جامعه ای عادلانه که در آن هر شهروندی فرصت رویاپردازی، شکوفایی و کمک به ملت را داشته باشد، حیاتی است. هدف سیستم آموزشی باید به نفع کودکان هند باشد تا هیچ کودکی به دلیل شرایط تولد یا پیشینه فرصتی برای یادگیری و برتری را از دست ندهد. این سیاست مجدداً تأکید می‌کند که پر کردن شکاف‌های دسته‌بندی اجتماعی در دسترسی، مشارکت و نتایج یادگیری در آموزش مدرسه همچنان یکی از اهداف اصلی همه برنامه‌های توسعه بخش آموزش خواهد بود. این فصل را می‌توان همراه با فصل 14 خواند که در مورد مسائل مشابه برابری و شمول در آموزش عالی بحث می‌کند.

6-2: در حالی که سیستم آموزشی هند و سیاست‌های متوالی دولت پیشرفت ثابتی در جهت پر کردن شکاف‌های جنسیتی و طبقه‌بندی اجتماعی در تمام سطوح آموزش مدارس داشته‌اند، تفاوت‌های زیادی همچنان - به‌ویژه در سطح متوسطه - به‌ویژه برای گروه‌های اجتماعی-اقتصادی محروم وجود دارد. در آموزش گروه‌های اجتماعی-اقتصادی محروم را می‌توان بر اساس هویت‌های جنسیتی (به‌ویژه افراد زن و ترنس‌جندر)، هویت‌های فرهنگی-اجتماعی (مانند کاست‌های عقب مانده، قبیله‌های عقب مانده و اقلیت‌ها)، هویت‌های جغرافیایی (به ویژه افراد زن و ترنس‌جندر) دسته‌بندی کرد. روستاها، شهرهای کوچک ، ناتوانی‌ها (از جمله ناتوانی‌های یادگیری)، و شرایط اجتماعی-اقتصادی (مانند جوامع مهاجر، خانواده‌های کم درآمد، کودکان در موقعیت‌های آسیب‌پذیر، قربانیان یا فرزندان قربانیان قاچاق، کودکان یتیم از جمله گدایان کودک در مناطق شهری و فقرای شهری).

در حالی که ثبت نام کلی در مدارس به طور پیوسته از کلاس 1 تا 12 کاهش می یابد، این کاهش در ثبت نام برای بسیاری از این گروه های آسیب پذیر به طور قابل توجهی بارزتر است، با کاهش حتی بیشتر برای دانش آموزان دختر در هر یک از این گروه ها و اغلب حتی در آموزش عالی نیز شتاب بیشتری می گیرد. مروری مختصر بر وضعیت گروه های آسیب پذیر که در هویت های اجتماعی-فرهنگی قرار دارند در بخش های فرعی زیر آورده شده است.

 6-2-1: بر اساس داده‌های سیستم یکپارچه اطلاعات برای آموزش و پرورش، حدود 19.6 درصد از دانش‌آموزان به کاست‌های برنامه‌ریزی شده در سطح ابتدایی تعلق دارند، اما این کسر در سطح متوسطه بالاتر به 17.3 درصد کاهش می‌یابد. این افت ثبت‌نام برای دانش‌آموزان قبیله‌های برنامه‌ریزی شده (10.6٪ تا 6.8٪) و کودکان دارای توانایی متفاوت (1.1٪ تا 0.25٪) شدیدتر است، با کاهش حتی بیشتر برای دانش‌آموزان دختر در هر یک از این دسته‌ها. کاهش ثبت نام در آموزش عالی حتی شدیدتر است.

6-2-2: عوامل متعددی از جمله عدم دسترسی به مدارس باکیفیت، فقر، آداب و رسوم اجتماعی و زبان تأثیر مخربی بر میزان ثبت نام و ماندگاری در میان کاست های برنامه ریزی شده داشته است. پر کردن این شکاف ها در دسترسی، مشارکت و نتایج یادگیری کودکان متعلق به کاست های برنامه ریزی شده همچنان یکی از اهداف اصلی خواهد بود. همچنین سایر طبقات عقب مانده (OBC) که از نظر اجتماعی و تحصیلی عقب مانده شناسایی شده اند نیز نیاز به تمرکز ویژه دارند.

6-2-3: جوامع قبیله ای و فرزندان قبایل برنامه ریزی شده نیز به دلیل عوامل مختلف تاریخی و جغرافیایی در سطوح مختلف با مضراتی روبرو هستند. کودکان جوامع قبیله ای اغلب تحصیلات مدرسه خود را بی ربط و بیگانه به زندگی خود می دانند، چه از نظر فرهنگی و چه از نظر تحصیلی. در حالی که چندین مداخله برنامه‌ای برای ارتقای کودکان از جوامع قبیله‌ای در حال حاضر وجود دارد، و همچنان دنبال خواهد شد، مکانیسم‌های خاصی باید ایجاد شود تا اطمینان حاصل شود که کودکان متعلق به جوامع قبیله‌ای از مزایای این مداخلات برخوردار می‌شوند.

6-2-4: اقلیت ها نیز در مدارس و آموزش عالی نسبتاً کمتر حضور دارند. این خط مشی اهمیت مداخلات را برای ارتقای آموزش کودکان متعلق به همه جوامع اقلیتی و به ویژه جوامعی که از نظر آموزشی کمتر حضور دارند، تصدیق می کند.

6-2-5: این خط‌مشی همچنین اهمیت ایجاد مکانیسم‌های توانمند برای ارائه کودکان با نیازهای ویژه یا دیویانگ، فرصت‌های یکسان برای دریافت آموزش باکیفیت مانند سایر کودکان را به رسمیت می‌شناسد.

6-2-6: استراتژی‌های جداگانه‌ای برای توجه متمرکز بر کاهش شکاف‌های طبقه‌بندی اجتماعی در آموزش مدرسه، همانطور که در بخش‌های فرعی زیر تشریح شده است، تدوین خواهد شد.

6-3: مشکلات اساسی و توصیه‌های مربوط به مراقبت و آموزش در اوایل دوران کودکی ، سواد پایه و حساب، دسترسی، ثبت‌نام و حضور در کلاس های 1 تا 3 مورد بحث قرار گرفته‌اند، به‌ویژه برای گروه‌های کم‌نماینده و محروم مرتبط و مهم هستند. بنابراین، اقدامات مربوط به فصل های 1 تا 3 به روشی هماهنگ برای گروه های محروم مورد هدف قرار خواهند گرفت.

6-4: علاوه بر این، سیاست ها و طرح های موفق مختلفی مانند بورسیه های هدفمند، انتقال نقدی مشروط برای تشویق والدین برای فرستادن فرزندان خود به مدرسه، تهیه دوچرخه برای حمل و نقل و غیره، که مشارکت گروه های محروم را در سیستم آموزشی در مناطق خاصی به طور قابل توجهی افزایش داده است. این سیاست ها و طرح های موفق باید به طور قابل توجهی در سراسر کشور تقویت شوند.

6-5: همچنین در نظر گرفتن تحقیقاتی که مشخص می کند کدام اقدامات به ویژه برای گروه های محروم موثر هستند، ضروری است. برای مثال، ارائه دوچرخه و سازماندهی گروه‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی برای دسترسی به مدرسه، به دلیل مزایای ایمنی و راحتی که برای والدین فراهم می‌کند، روش‌های قدرتمندی در افزایش مشارکت دانش‌آموزان دختر - حتی در فواصل کمتر - نشان داده شده است.

6-6: داده ها نشان می دهد که مناطق جغرافیایی خاص دارای نسبت قابل توجهی از گروه های محروم هستند. همچنین مکان‌های جغرافیایی به‌عنوان محله‌های ویژه شناسایی شده‌اند که برای ارتقای توسعه آموزشی خود نیازمند مداخلات ویژه هستند. از این رو، توصیه می‌شود که مناطقی که جمعیت زیادی از گروه های محروم از نظر آموزشی دارند باید مناطق آموزش ویژه اعلام شوند، که در آن تمام طرح‌ها و سیاست‌ها به صورت حداکثری با تلاش‌های هماهنگ بیشتر اجرا ‌شوند تا واقعاً تغییراتی ایجاد شود.

 6-7: لازم به ذکر است که زنان در تمام گروه‌های محروم تقلیل یافته‌اند و حدود نیمی از آنها را تشکیل می‌دهند. متأسفانه، محرومیت و نابرابری که گروه های محروم با آن مواجه هستند، برای زنان این گروه مضاعف می شود. این سیاست علاوه بر این، نقش ویژه و حیاتی زنان را در جامعه و در شکل‌دهی آداب اجتماعی به رسمیت می‌شناسد. بنابراین، ارائه آموزش با کیفیت به دختران، بهترین راه برای افزایش سطح تحصیلات برای این گروه های محروم ، نه تنها در حال حاضر، بلکه در نسل های آینده است. بنابراین، این سیاست توصیه می‌کند که سیاست‌ها و طرح‌هایی که برای شامل کردن دانش‌آموزان گروه های محروم طراحی شده‌اند، باید به‌ویژه دختران را هدف قرار دهند.

6-8: علاوه بر این، دولت هند «صندوق گنجاندن جنسیت» را برای بالا بردن ظرفیت کشور برای ارائه آموزش با کیفیت عادلانه برای همه دختران و همچنین دانش‌آموزان فراجنسیتی تشکیل خواهد داد. این صندوق برای اجرای اولویت های تعیین شده توسط دولت مرکزی برای کمک به کودکان دختر و ترنس ها در دسترسی به آموزش (مانند تدارکات سرویس های بهداشتی ، دوچرخه، نقل و انتقالات نقدی مشروط و غیره) در دسترس ایالت ها خواهد بود.این وجوه همچنین ایالت ها را قادر می سازد تا از مداخلات موثر مبتنی بر جامعه حمایت کرده و مقیاس آنها را افزایش دهند که به موانع محلی خاص برای دسترسی و مشارکت کودکان زن و ترانس در آموزش رسیدگی می کند. طرح‌های مشابه «صندوق گنجاندن» نیز باید برای رسیدگی به مسائل دسترسی مشابه برای سایر گروه های محروم توسعه یابد. در اصل، هدف این خط‌مشی حذف هرگونه اختلاف باقی‌مانده در دسترسی به آموزش (از جمله آموزش حرفه‌ای) برای کودکان از هر جنسیت یا سایر گروه‌های آسیب‌دیده اجتماعی-اقتصادی است.

6-9: تسهیلات رایگان شبانه روزی  در مدارسی که دانش آموزان ممکن است مجبور شوند از راه دور بیایند، و به ویژه برای دانش آموزانی که از زمینه های اجتماعی و اقتصادی محروم هستند، با اتخاذ نکات ایمنی برای همه کودکان ساخته خواهد شد.

ساختار مدارس دخترانه موسوم به مدارس دخترانه کاستربای گاندی برای افزایش مشارکت در مدارس با کیفیت (تا کلاس 12) برای دختران با زمینه های اجتماعی-اقتصادی محروم تقویت و گسترش خواهد یافت. این نوع مدارس در سراسر کشور، به ویژه در مناطق با شرایط ویژه ، مناطق آموزش ویژه، و سایر مناطق محروم ساخته خواهند شد تا فرصت های آموزشی با کیفیت بالا را افزایش دهند. بخش‌های پیش‌دبستانی که حداقل یک سال مراقبت و آموزش در دوران کودکی را پوشش می‌دهند و به سایر مدارس ابتدایی در سراسر کشور، به‌ویژه در مناطق محروم، اضافه خواهند شد.

6-10: تضمین مشارکت برابر کودکان دارای معلولیت در بخش مراقبت و آموزش در اوایل دوران کودکی و سیستم مدرسه نیز بالاترین اولویت خواهد بود. کودکان دارای معلولیت قادر خواهند بود تا به طور کامل در روند عادی مدرسه از مرحله پایه تا آموزش عالی شرکت کنند.

قانون حقوق افراد دارای معلولیت سال 2016، آموزش فراگیر را به عنوان «سیستم آموزشی که در آن دانش‌آموزان با و بدون معلولیت با هم یاد می‌گیرند و سیستم آموزش و یادگیری به‌طور مناسب برای پاسخگویی به نیازهای یادگیری انواع مختلف دانش‌آموزان دارای معلولیت منطبق می‌شود، تعریف می‌کند. در حین آماده سازی چارچوب برنامه درسی ملی، NCERT اطمینان حاصل می کند که مشاوره با نهادهای متخصص مانند مؤسسه ملی توانمندسازی افراد دارای معلولیت برگزار می شود.

6-11: برای این منظور، مدارس/مجموعه‌های مدرسه، منابعی برای ادغام کودکان دارای معلولیت، جذب مربیان ویژه با آموزش متقابل معلولیت، و برای ایجاد مراکز منابع، در هر کجا که نیاز باشد، به‌ویژه برای کودکان دارای معلولیت شدید یا چندگانه فراهم خواهد شد. دسترسی بدون مانع برای همه کودکان دارای معلولیت طبق قانون فعال خواهد شد. دسته های مختلف کودکان دارای معلولیت نیازهای متفاوتی دارند. مدارس و مجتمع‌های مدارس برای تأمین اسکان و حمایت همه کودکان دارای معلولیت کار خواهند کرد و مورد حمایت قرار خواهند گرفت

سازوکارهایی متناسب با نیازهای آنها و تضمین مشارکت و گنجاندن کامل آنها در کلاس درس به ویژه، وسایل کمکی و ابزارهای مبتنی بر فناوری مناسب، و همچنین مواد آموزشی-یادگیری کافی و مناسب زبان (مثلاً کتاب‌های درسی در قالب‌های در دسترس مانند چاپ بزرگ و خط بریل) برای کمک به کودکان دارای معلولیت برای ادغام آسان‌تر در دسترس قرار خواهند گرفت. این ایده برای تمام فعالیت های مدرسه از جمله هنر، ورزش و آموزش حرفه ای اعمال می شود. ماژول هایی با کیفیت بالا برای آموزش زبان اشاره هندی و آموزش سایر موضوعات پایه با استفاده از زبان اشاره هندی توسعه خواهد داد. توجه کافی به ایمنی و امنیت کودکان دارای معلولیت خواهد شد.

6-12: طبق قانون ، کودکان دارای ناتوانی های معیار(ناتوانی معیار به داشتن حداقل 40 درصد ناتوانی از هر نوعی اشاره دارد که طبق قانون حقوق افراد دارای معلولیت به رسمیت شناخته شده است.) باید حق انتخاب مدرسه عادی یا ویژه را داشته باشند. مراکز منابع همراه با مربیان ویژه از نیازهای توانبخشی و آموزشی یادگیرندگان با ناتوانی های شدید یا چندگانه حمایت می کنند و به والدین/سرپرست ها در دستیابی به مدرسه با کیفیت بالا و مهارت های لازم برای چنین دانش آموزانی در صورت نیاز کمک خواهند کرد.

آموزش در خانه همچنان انتخابی برای کودکان دارای معلولیت شدید و عمیق خواهد بود که قادر به رفتن به مدرسه نیستند. با کودکان تحت آموزش خانگی باید مانند هر کودک دیگری در سیستم عمومی رفتار شود. باید با استفاده از اصل برابری و برابری فرصت‌ها، آموزش‌های خانگی برای کارایی و اثربخشی آن ممیزی انجام شود. رهنمودها و استانداردهای آموزش در خانه باید بر اساس این ممیزی مطابق با قانون قانون حقوق افراد دارای معلولیت تدوین شود. در حالی که واضح است که آموزش همه کودکان دارای معلولیت بر عهده دولت است، راه حل های مبتنی بر فناوری برای این موارد استفاده خواهد شد. جهت گیری والدین/مراقبان همراه با انتشار گسترده مواد آموزشی برای توانمندسازی والدین/مراقبان برای حمایت فعالانه از نیازهای یادگیری فرزندانشان در اولویت قرار خواهد گرفت.

6-13: اکثر کلاس های درس دارای کودکانی با ناتوانی های یادگیری خاص هستند که نیاز به حمایت مستمر دارند. واضح است که هرچه چنین حمایتی زودتر شروع شود، شانس پیشرفت بیشتر است. باید به معلمان کمک کرد تا این ناتوانی های یادگیری را زود شناسایی کنند و به طور خاص برای کاهش آنها برنامه ریزی کنند. اقدامات خاص شامل استفاده از فناوری مناسب که به کودکان اجازه می دهد و آنها را قادر می سازد تا با سرعت خودشان کار کنند، با برنامه های درسی انعطاف پذیر برای استفاده از نقاط قوت هر کودک، و ایجاد یک اکوسیستم برای ارزیابی و صدور گواهینامه مناسب. آژانس‌های ارزیابی و صدور گواهینامه، از جمله مرکز پیشنهادی جدید سنجش ملی، دستورالعمل‌ها را تدوین و ابزارهای مناسب را برای انجام چنین ارزیابی، از مرحله پایه تا آموزش عالی (از جمله برای امتحانات ورودی)، به منظور تضمین دسترسی و فرصت‌های عادلانه برای همه دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری

6-14: آگاهی و دانش در مورد نحوه آموزش به کودکان دارای ناتوانی های خاص (از جمله ناتوانی های یادگیری) بخشی جدایی ناپذیر از همه برنامه های آموزش معلمان خواهد بود، همراه با حساسیت جنسیتی و حساسیت نسبت به همه گروه های کم نمایندگی به منظور معکوس کردن بازنمایی کمتر آنها.

6-15: اشکال جایگزین مدارس، تشویق خواهند شد تا سنت‌های خود یا سبک‌های آموزشی جایگزین را حفظ کنند. در عین حال، از آنها برای ادغام موضوعات و حوزه های آموزشی تجویز شده در برنامه های درسی خود به منظور کاهش و نهایتاً حذف حضور کم کودکان این مدارس در آموزش عالی حمایت می شود. به ویژه، کمک های مالی برای معرفی علوم، ریاضیات، مطالعات اجتماعی، هندی، انگلیسی، زبان دولتی ارائه خواهد شد.

6-16: در گروه های محروم و با توجه به تمام نکات خط مشی فوق، توجه ویژه ای به کاهش اختلافات در توسعه آموزشی کاست های ویژه  شده و قبایل  ویژه معطوف خواهد شد. به عنوان بخشی از تلاش ها برای افزایش مشارکت در آموزش مدارس، خوابگاه های ویژه در مناطق اختصاصی، دوره های آموزشی کوتاه مدت و کمک های مالی از طریق معافیت از هزینه ها و بورسیه ها به دانش آموزان مستعد و شایسته ، به ویژه در مرحله متوسطه آموزش، برای تسهیل ورود آنها به آموزش عالی و غیره.

6-17: ، دولت های ایالتی ممکن است با حمایت وزارت دفاع گشایش شاخه های جذب افراد داوطلب برای آموزشهای نظامی را در مدارس متوسطه ، از جمله مدارسی که در مناطق تحت سلطه قبیله ای واقع شده اند، تشویق کنند. این امر امکان بهره برداری از استعداد طبیعی و پتانسیل منحصر به فرد دانش آموزان را فراهم می کند که به نوبه خود به آنها کمک می کند تا آرزوی شغلی موفق در نیروهای دفاعی داشته باشند.

6-18: همه بورسیه‌ها و سایر فرصت‌ها و طرح‌های موجود برای دانش‌آموزان از گروه های محروم توسط یک آژانس و وب‌سایت واحد هماهنگ و اعلام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که همه دانش‌آموزان از آن آگاه هستند و می‌توانند به شیوه‌ای ساده در چنین «سیستم پنجره واحد» درخواست دهند.

6-19: همه سیاست ها و اقدامات فوق برای دستیابی به برابری کامل برای همه گروه های محروم کاملاً حیاتی هستند - اما کافی نیستند. آنچه لازم است تغییر فرهنگ مدرسه است. همه شرکت کنندگان در سیستم آموزشی مدرسه، از جمله معلمان، مدیران ، مشاوران و دانش آموزان، نسبت به الزامات همه دانش آموزان مانند برابری، احترام، کرامت و حریم خصوصی همه افراد حساس خواهند بود. چنین فرهنگ آموزشی بهترین مسیر را برای کمک به دانش‌آموزان برای تبدیل شدن به افراد توانمند فراهم می‌کند که به نوبه خود، جامعه را قادر می‌سازد تا در قبال آسیب‌پذیرترین شهروندان خود مسئول باشد. شمولیت و برابری به یک جنبه کلیدی آموزش معلمان تبدیل خواهد شد (و آموزش برای همه سمت های مدیریت، اداری و سایر پست ها در مدارس). تلاش‌هایی برای جذب معلمان و میدرانباکیفیت بیشتر از گروه های محروم انجام خواهد شد تا الگوهای عالی برای همه دانش‌آموزان ارایه شود.

6-20: دانش آموزان از طریق این فرهنگ جدید مدرسه که توسط معلمان، مددکاران اجتماعی آموزش دیده و مشاوران وارد شده و همچنین از طریق تغییرات مربوطه برای ایجاد یک برنامه درسی فراگیر مدرسه، حساس خواهند شد. برنامه درسی مدرسه در ابتدا شامل مطالبی در مورد ارزش های انسانی مانند احترام به همه افراد، همدلی، مدارا، حقوق بشر، برابری جنسیتی، عدم خشونت، شهروندی جهانی، شمول و برابری خواهد بود. همچنین شامل دانش دقیق‌تر فرهنگ‌ها، ادیان، زبان‌ها، هویت‌های جنسیتی و غیره برای حساس‌سازی و توسعه احترام به تنوع می‌شود. هرگونه تعصب و کلیشه در برنامه درسی مدرسه حذف خواهد شد و مطالب بیشتری درج خواهد شد که مرتبط و مرتبط با همه جوامع باشد.

7. منابع کارآمد و  مدیریت مؤثر از طریق مجتمع مدارس/ مدارس زنجیره ای

7-1:در حالی که تأسیس مدارس ابتدایی در مناطق مختلف کشور که توسط سیاست آموزش همگانی هدایت می‌شود به اطمینان از دسترسی تقریباً جهانی به مدارس ابتدایی کمک کرده است، منجر به توسعه تعداد زیادی از مدارس بسیار کوچک شده است. بر اساس داده های دولتی، نزدیک به 28 درصد از مدارس ابتدایی دولتی هند و 14.8 درصد از مدارس راهنمایی هند کمتر از 30 دانش آموز دارند. میانگین تعداد دانش‌آموزان در هر کلاس در سیستم مدرسه ابتدایی (ابتدایی و راهنمایی، یعنی کلاس‌های 1 تا 8) حدود 14 نفر است که نسبت قابل توجهی زیر 6 است. در طول سال 2016-2017، 1,08,017 مدرسه تک معلمی وجود داشت که اکثر آنها (85743) مدارس ابتدایی بودند که کلاس های 1-5 را ارائه می کردند.

7-2: این اندازه‌های کوچک مدارس، اداره مدارس خوب را از نظر استقرار معلمان و همچنین تأمین منابع فیزیکی حیاتی، از نظر اقتصادی نابهینه و از نظر عملیاتی پیچیده کرده است. معلمان اغلب چندین کلاس را در یک زمان تدریس می کنند، و چندین موضوع را همزمان تدریس می کنند، از جمله دروسی که ممکن است در آنها سابقه قبلی نداشته باشند. حوزه های کلیدی مانند موسیقی، هنر و ورزش اغلب به سادگی آموزش داده نمی شوند. و منابع فیزیکی، مانند تجهیزات آزمایشگاهی و ورزشی و کتابهای کتابخانه، به سادگی در مدارس در دسترس نیستند.

7-3: انزوای مدارس کوچک نیز بر آموزش و فرآیند یاددهی – یادگیری تأثیر منفی می گذارد. معلمان در جوامع و تیم ها بهترین عملکرد را دارند، و همچنین دانش آموزان. مدارس کوچک نیز چالشی سیستمی برای حکومت و مدیریت هستند. پراکندگی جغرافیایی، شرایط دسترسی چالش برانگیز و تعداد بسیار زیاد مدارس، دسترسی به همه مدارس را به طور یکسان دشوار می کند.

7-4: اگرچه ادغام مدارس گزینه ای است که اغلب مورد بحث قرار می گیرد، اما باید بسیار عاقلانه و تنها زمانی انجام شود که اطمینان حاصل شود که هیچ تأثیری بر دسترسی ندارد. با این حال، چنین اقداماتی احتمالاً تنها به یکپارچگی محدود منجر می شود و مشکل ساختاری کلی و چالش های ارائه شده توسط تعداد زیادی از مدارس کوچک را حل نمی کند.

7-5: این چالش‌ها تا سال 2025 توسط دولت‌های ایالتی با اتخاذ مکانیسم‌های نوآورانه برای گروه‌بندی یا منطقی‌سازی مدارس برطرف خواهد شد. هدف این مداخله این است که اطمینان حاصل شود که هر مدرسه دارای موارد زیر است: (الف) تعداد کافی مشاور / مددکار اجتماعی آموزش دیده و معلمان (مشترک یا غیره) برای آموزش همه موضوعات از جمله هنر، علوم، موسیقی، ورزش، زبان، موضوعات حرفه ای و غیره. ; ب) منابع کافی (مشترک یا غیره)، مانند کتابخانه، آزمایشگاه های علوم، آزمایشگاه های کامپیوتر، آزمایشگاه های مهارت، زمین های بازی، تجهیزات و امکانات ورزشی و غیره؛ ج) برای غلبه بر انزوای معلمان، دانش‌آموزان و مدارس، برنامه‌های توسعه حرفه‌ای مشترک، اشتراک‌گذاری محتوای یاددهی-یادگیری، توسعه محتوای مشترک، برگزاری فعالیت‌های مشترک مانند نمایشگاه‌های هنری و علمی، آزمون ها و مناظره ها و نمایشگاه ها و جلسات ورزشی و غیره برگزار می‌شود. ،. (د) همکاری و حمایت در مدارس برای آموزش کودکان دارای معلولیت. و (ه) بهبود مدیریت سیستم آموزشی از طریق واگذاری کلیه تصمیمات دقیق تر به مدیران، معلمان و سایر ذینفعان در هر گروه از مدارس و تلقی چنین گروهی از مدارس که از مرحله پایه تا مرحله متوسطه را شامل می شود به عنوان یک واحد نیمه مستقل یکپارچه .

7-6: یکی از مکانیسم‌های ممکن برای انجام موارد فوق، ایجاد یک ساختار گروه‌بندی به نام مجموعه مدرسه است که شامل یک مدرسه متوسطه به همراه سایر مدارسی است که در همسایگی آن در شعاع پنج تا ده کیلومتری کلاس‌های پایین‌تری را ارائه می‌دهند. این پیشنهاد ابتدا توسط کمیسیون آموزش (1964-1966) ارائه شد، اما اجرا نشد. این خط مشی قویاً ایده مجتمع/ مدرسه زنجیره ای را، هر جا که ممکن باشد، تأیید می کند. هدف مجموعه/ مدرسه زنجیره ای بهره وری بیشتر منابع و عملکرد مؤثرتر، هماهنگی و مدیریت مدارس در خوشه خواهد بود.

7-7: ایجاد مجتمع‌ها/ مدارس زنجیره ای و به اشتراک گذاشتن منابع در بین مجتمع‌ها چندین مزیت دیگر را در پی خواهد داشت، مانند حمایت بهتر از کودکان دارای معلولیت، باشگاه‌های موضوع محورتر و رویدادهای علمی/ورزشی/هنر/صنایع دستی در سراسر مدرسه. مجتمع ها، ادغام بهتر هنر، موسیقی، زبان، دروس حرفه ای، تربیت بدنی و سایر موضوعات در کلاس درس از طریق به اشتراک گذاری معلمان در این موضوعات از جمله استفاده از ابزار ICT برای برگزاری کلاس های مجازی، پشتیبانی بهتر از دانش آموزان، ثبت نام، حضور و غیاب و... عملکرد از طریق اشتراک مددکاران اجتماعی و مشاوران، و کمیته‌های مدیریت مجتمع مدرسه (به جای کمیته‌های مدیریت مدرسه) برای مدیریت قوی‌تر و بهبود یافته، نظارت، نظارت، نوآوری‌ها و ابتکارات توسط ذینفعان محلی. ساختن چنین جوامع بزرگتری از مدارس، مدیریت مدرسه، معلمان، دانش آموزان، کارکنان پشتیبانی، والدین و شهروندان محلی، سیستم آموزشی را انرژی بخشیده و به شیوه ای کارآمد از نظر منابع، نیرو می بخشد.

7-8: مدیریت مدارس نیز با مجتمع ها/ مدارس زنجیره ای بهبود یافته و بسیار کارآمدتر خواهد شد. اول، ریاست آموزش و پرورش مدارس اختیاراتی را به مجموعه/مدارس زنجیره ای واگذار می کند که به عنوان یک واحد نیمه خودمختار عمل خواهد کرد. مسئول آموزش و پرورش شهرستان و مسئول آموزش و پرورش منطقه اساساً با هر مجموعه/مدارس زنجیره ای به عنوان یک واحد تعامل خواهند داشت. خود این مجموعه وظایف خاصی که توسط مسئول آموزش و پرورش شهرستان به آنها محول شده را انجام خواهد داد و با تک تک مدارس درون آن سروکار خواهد داشت. مجموعه/ مدارس زنجیره ای استقلال قابل توجهی توسط اداره آموزش و پرورش برای نوآوری در جهت ارائه آموزش یکپارچه و آزمایش با آموزش، برنامه درسی، و غیره، پیدا می کنند، در حالی که به چارچوب برنامه درسی ملی و چارچوب درسی دولتی پایبند خواهدبود. در همین حال، آموزش و پرورش شهرستان قادر خواهد بود بر روی اهداف بالاتر که باید به آن دست یابد تمرکز کند و کارایی کلی سیستم را بهبود بخشد.

7-9: فرهنگ کار بر روی یک برنامه، اعم از کوتاه مدت و بلندمدت، از طریق چنین مجموعه ها/ مدارس زنجیره ای توسعه می یابد. مدارس برنامه های خود را با مشارکت کمیته مدیریت مدریه خود توسعه خواهند داد. سپس این طرح‌ها مبنایی برای ایجاد طرح‌های توسعه مجتمع/ مدارس زنجیره ای . این طرح ها همچنین شامل برنامه های سایر نهادها خواهد بود. مرتبط با مجموعه مدرسه، موسسات آموزش حرفه ای، توسط مدیران و معلمان مجتمع مدرسه با مشارکت SCMC ایجاد خواهد شد و در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.

 7-10: برای تقویت بیشتر همکاری و هم افزایی مثبت بین مدارس، از جمله بین مدارس دولتی و خصوصی، دوقلو/همبستگی یک مدرسه دولتی با یک مدرسه خصوصی در سراسر کشور اتخاذ خواهد شد، به طوری که چنین مدارس زوجی ممکن است با یکدیگر ملاقات یا تعامل داشته باشند، یاد بگیرند. از یکدیگر، و همچنین منابع را در صورت امکان به اشتراک بگذارند. بهترین شیوه‌های مدارس خصوصی مستند، به اشتراک گذاشته و در مدارس دولتی نهادینه می‌شود و بالعکس.

7-11: هر ایالت تشویق می‌شود تا  خانه کودکان موجود را تقویت کند یا ایجاد کند که کودکان در هر سنی بتوانند هفته‌ای یک‌بار (مثلاً آخر هفته‌ها) یا بیشتر به‌عنوان یک مدرسه شبانه روزی ویژه در طول روز از آن بازدید کنند تا در فعالیت‌های شغلی مرتبط با هنر شرکت کنند. فعالیت های مرتبط و مرتبط با بازی در صورت امکان، این اماکن به عنوان بخشی از مجتمع ها/مدارس زنجیره ای گنجانده شوند.

7-12: مدرسه باید محل جشن و افتخار همه جامعه باشد. حیثیت مدرسه به عنوان یک نهاد باید احیا شود و تاریخ های مهمی مانند روز تأسیس مدرسه در کنار جامعه جشن گرفته شود و فهرست فارغ التحصیلان مهم نمایش داده شود و از آنها تجلیل شود. علاوه بر این، از ظرفیت استفاده نشده زیرساخت مدرسه می‌توان برای ارتقای فعالیت‌های اجتماعی، فکری و داوطلبانه برای جامعه و ارتقای انسجام اجتماعی در ساعات غیرآموزشی استفاده کرد و می‌تواند به عنوان مرکز هم اندیشی اجتماعی استفاده شود.

8. تعیین استاندارد و اعتباربخشی برای آموزش مدرسه

8-1: هدف سیستم نظارتی آموزش و پرورش مدارس باید بهبود مستمر نتایج آموزشی باشد. نباید مدارس را بیش از حد محدود کند، از نوآوری جلوگیری کند، یا معلمان، مدیران و دانش آموزان را تضعیف کند. در مجموع، مقررات باید با هدف توانمندسازی مدارس و معلمان با اعتماد، آنها را قادر سازد تا برای تعالی تلاش کنند و بهترین عملکرد خود را داشته باشند، در حالی که یکپارچگی سیستم را از طریق اعمال شفافیت کامل و افشای عمومی کامل کلیه امور مالی، رویه ها تضمین می کند.

8-2: در حال حاضر تمام وظایف اصلی مدیریت و تنظیم نظام آموزشی مدارس - یعنی تامین آموزش عمومی، تنظیم نهادهای آموزشی و سیاست گذاری - توسط یک نهاد واحد، یعنی اداره آموزش مدرسه یا بازوهای آن اداره می شود. این امر منجر به تضاد منافع و تمرکز بیش از حد قدرت می شود. همچنین منجر به مدیریت ناکارآمد سیستم مدرسه می شود، زیرا تلاش ها برای ارائه کیفیت آموزشی اغلب با تمرکز بر نقش های دیگر، به ویژه مقررات، که ادارات آموزش مدرسه نیز انجام می دهند، کاهش می یابد.

8-3: نظام نظارتی فعلی نتوانسته است تجاری سازی و استثمار اقتصادی والدین توسط بسیاری از مدارس خصوصی انتفاعی را مهار کند، اما در عین حال اغلب به طور ناخواسته مدارس خصوصی/خیرین با روحیه عمومی را ناامید کرده است. عدم تقارن بسیار زیادی بین رویکردهای نظارتی برای مدارس دولتی و خصوصی وجود داشته است، حتی اگر اهداف هر دو نوع مدرسه باید یکسان باشد: ارائه آموزش با کیفیت.