به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی  این فصلنامه زیر نظر مرکز مطالعات فرهنگی و بین المللی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و با مدیر مسئولی آقای دکتر رضا ملکی و با سردبیری علمی آقای دکتر حسن بشیر و با همراهی گروه دبیران فرهیخته کشور اقدام به این مهم نموده است. مقالات این شماره عبارتند از:

• دیپلماسی گفتمانی: تعامل سیاست، فرهنگ و ارتباطات

• قدرت نرم دیپلماسی فرهنگی ، پارادایم سیاست گذاری موفق آفریقای جنوبی در دوره پسا آپارتاید

• دوگانه صلح و ثبات؛ تحلیل گفتمان بازنمایی جنگ غزه (هفتم اکتبر) در مطبوعات ایتالیا

• بر هم کنش الگوی توسعه ملّی و دیپلماسی گفتمانی رسانه های ژاپن پیرامون جنگ اسرائیل و حماس(2024-2023

. دیپلماسی عمومی اسراییل از طریق رسانه در قبال ایران در جریان عملیات طوفان الاقصی و حملات اسراییل به نوار غزه

• دیپلماسی گفتمانی نشریه اکونومیست درباره جنگ هفتم اکتبر غزه با اسرائیل

رضا ملکی، رئیس مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در گفت و گو با روابط عمومی سازمان به موضوعات این نشریه پرداخته است که در ادامه می خوانید:

ابتدا درباره هدف اصلیتان از انتشار این فصل نامه توضیح دهید. این اثر در ارتقا دیپلماسی فرهنگی در سطح ملی و بین المللی چه میزان اثر گذار است ؟

دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، از حوزه های حائز اهمیت بوده و نیازاست دراین حوزه، ادبیات علمی تولید شود.
برهمین اساس رساندن این ادبیات به دست مخاطب و قابل دسترس بودن آن، نیازمند فراهم آوردن بستری بود تا این تولیدات علمی در آن بستر ارائه گردند. در واقع این پژوهش نامه ها و فصلنامه ها، اساسا برای انجام این کار طراحی می شوند .
 البته پیش از ارائه این اثردرسازمان، فصلنامه مطالعات روابط فرهنگی، تولید شده بود.فصلنامه ای  که قدمتی دیرینه دارد و آخرین شماره آن در زمستان 1398 منتشرشد.اما این فصلنامه دارای  دومشکل اساسی بود. نخست عدم ثبت رسمی این اثر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به نوعی نداشتن مجوز انتشار و دیگر عدم دریافت رتبه علمی دروزات علوم بود. اما ما دراین دوره تلاش کردیم، بسترعلمی برای ارائه آثار پژوهشگران علاقمند فراهم شود. این امر موجب تقویت تولید علم درحوزه دیپلماسی فرهنگی خواهد بود.علاوه براین، سعیمان براین بود این نشریه از مجوز رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برخوردار شود و به دنبال آن با رعایت تمامی اصول علمی، بتواند رتبه علمی از وزارت علوم و تحقیقات و فناوری را دریافت کند.

با این تفاسیر، تولید این فصلنامه، طی توافق و تعامل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با وزارت علوم و تحقیقات شکل گرفته است.

بله. روابط وزارت علوم برای صدور مجوز فصلنامه های پژوهشی، روابطی بسیار دقیق و خاص علمی و تا حدودی سخت گیرانه است.چرا که براین هدفند آثار علمی از وزن و کیفیت خوبی برخوردار باشند . بنابراین از ابتدا کار این همکاری با وزارت علوم شکل گرفت و تلاش کردیم این ضوابط رعایت شود. عنوان نشریه که«پژوهش نامه دیپلماسی فرهنگی» نام دارد، براساس مصوبه و نامه رسمی وزارت علوم تعیین شده است.

علاوه بر وزارت علوم با سازمان ها و نهادهای دیگر هم در ارتباط بوده اید؟ آیا از پایان نامه های دانشجویان در این فصلنامه استفاده شده است؟ 

 سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی،  جایگاه و ساختار پژوهشی وعلمی ندارد و به دنبال آن ساختارمرکزمطالعات سازمان هم اداری بوده و فاقد پست های پژوهشی و هیات علمی است. در نتیجه برای انتشار چنین نشریه ای نیازاست، مراکزعلمی کشوردراین زمینه همکاری و حمایت های لازم را داشته باشند. یکی از مهمترین مراکز علمی دراین رابطه، دانشگاه امام صادق (ع) است. دراین دانشگاه، دانشکده ای به نام فرهنگ و ارتباطات تعریف شده است که به کار و پژوهش در این حوزه می پردازند. مانند حضور دکتر حسن بشیر و دیگر دوستان وعزیزان که دراین دانشگاه و دانشگاه های دیگر در این زمینه  فعالیت دارند و ازاعضاء هیات تحریریه این نشریه محسوب می شوند .همچون دکتر پاکت چی ، دکتر خرمشاد ، دکتر دهقانی فیروز آبادی، دکتر دهشیری ودیگر پیشکسوتان و صاحب نظران. دکتر حسن بشیر استاد تمام رشته فرهنگ و ارتباطات اسلامی، عضوهیات تحریریه و سردبیر این نشریه است. درواقع طبق ضوابط، ازبین  10 نفر اعضای هیات تحریریه، بایستی 7 نفر در جایگاه استاد تمام باشند و  در این حوزه فعال کرده و سه نفردیگردانشیار. این جمع هدایت نشریه ای  را برعهده دارند که مسیر آن یک نشریه کاملا علمی و تخصصی و زیبنده  کار سازمان و دیپلماسی فرهنگی است.

چشم انداز "پژوهشنامه دیپلماسی فرهنگی" برای تبدیل شدن به مرجعی در این حوزه در میان اندیشمندان و متفکران ایرانی و همچنین در سطح خاورمیانه، آسیا و جهان اسلام چیست؟

همانطور که قبل تراشاره کردم پژوهش نامه دیپلماسی فرهنگی، کاربرد داخلی دارد و مخاطب آن خارج از کشور نیست. هدف از تولید و ارائه این نشریه، کمک به تولید ادبیات وهدایت و راهبری ادبیات علمی درزمینه دیپلماسی فرهنگی است. براین اساس امکان تولید چنین ادبیاتی فراهم شده است و سیاست گذاران و برنامه ریزان درحوزه سیاست گذاری و درحوزه برنامه ریزی می توانند از آن بهره ببرند. لازم به ذکر است ممکن است درمرحله بعدی، ازاساتید خارج از کشور به عنوان عضو هیات تحریریه نشریه دعوت به عمل آوریم اما درحال حاضراین نشریه با هیات تحریریه ای که همه عزیزان آن هموطن ما هستند کار خود را شروع کرده و مخاطب آن داخلی و مراکز علمی و پژوهشی و دانشگاهی است. بحث مخاطبان خارجی را در جای دیگر و در بسترهای دیگر در خدمتشان هستیم تا درآنجا هم  تولید ادبیات علمی برای خارج از کشور فراهم شود.

 برای اساتید و پژوهشگران خارج از کشور فراخوان منتشر  خواهد شد؟

خوشبختانه پژوهش نامه دیپلماسی فرهنگی،  ازتمامی استانداردها  و اصول یک پژوهش نامه علمی، برخورد دار است و آن را رعایت کرده و به همین منظور سامانه ای برای این حوزه در نظر گرفته شد واولین شماره آن را دراین سامانه بارگذاری کردیم. دومین شماره آن هم در فاصله کوتاه مدتی منتشر شد و توانست مخاطبان خوبی را دراین سامانه جذب خود کند. بطوریکه مقالات  بسیاری در زمینه تولید و ارائه به ما پیشنهاده شد و این موضوع بیانگر جای خالی چنین نشریاتی است. اما در مورد فراخوانی که به آن اشاره کردید باید بگویم، نشریه اهداف خاصی را دنبال می کند. مانند شناساندن مبانی  نظری دیپلماسی فرهنگی در دنیا از منظر اسلامی. یعنی  شناخت روش های سیاست گذاری و سیاست پژوهی درحوزه دیپلماسی فرهنگی  و همچنین حوزه مطالعات تطبیقی درمورد دیپلماسی فرهنگی. درواقع ما باید با ساختارهای  کشورهای مختلف در حوزه دیپلماسی فرهنگی آشنا شویم. همچنین آگاهی در حوزه قدرت معنایی و نظام معنایی که بحث بسیار جدید و مهمی درحوزه دیپلماسی  فرهنگی دردنیا است وامروزه مورد توجه بسیارقرار گرفته. حوزه ویژند یا برند سازی ملی، از دیگر محورهایی است که در این نشریه به آن توجه شده است . این موارد، محورهایی است که بطور مشخص برای شماره های آتی  تعیین کرده ایم و فراخوان خواهیم داد و امیدواریم مقالاتی که در این نشریه ارائه می شود،  با نیازهای دستگاه های اجرایی و سیاست گذاران انطباق داشته باشد. دومین  شماره این نشریه اختصاص دارد به حوادثی که در فلسطین در حال جریان است و همچین  حماسه طوفان الاقصی و پیامدهای این حماسه و مقاومت مردم فلسطین در محیط پیرامونی خود و در منطقه و جهان از منظرفرهنگی و اجتماعی. بنابراین همانطور که اشاره شد،موضوع این شماره متناسب با شرایط روز و مسئله طوفان الاقصی بوده است و مقالات آن را در این سامانه می توانید ملاحظه کنید.

اشاره کردید مباحث و مقالات در یک سامانه بارگذاری می شود. برای دسترسی مخاطبان خارجی، این مباحث ترجمه شده است؟

همانطور که گفتم مخاطب این نشریه داخل کشوراست. به این دلیل که تا به امروزنشریه ای تخصصی با این موضوع تولید و ارائه نشده است.براین اساس اگرکسی بخواهد تحقیقی درباره دیپلماسی فرهنگی انجام بدهد، باید به نشریات و منابع بسیاری مراجعه کند. یا اگر کسی مقاله ای درباره دیپلماسی فرهنگی داشته باشد می تواند آن را به نشریات مختلف ارائه دهد. نشریاتی که ممکن است ارتباط تنگاتنگی با حوزه دیپلماسی فرهنگی نداشته باشند.براین اساس درحال حاضر انتشار این نشریه برای کسانی که می خواهند دراین حوزه بصورت تخصصی فعالیت کنند بسیار اثر گذار است. نشریه ای  تخصصی که موجب فراهم شدن بستری برای دسترسی آسان پژوهشگران و علاقمندان به این حوزه شده است.

در خصوص این سامانه هم بگویم ،این سامانه درخارج از کشورهم قابل دسترسی است. به عنوان مثال فارسی زبانان کشورهایی مانند افغانستان، تاجیکستان و یا هموطنان عزیز ایرانی ما در خارج از کشور که علاقمند به پژوهش هستند می توانند از این طریق به  محتوای این نشریه دسترسی پیدا کنند.

چه تمایزاتی بین "پژوهشنامه دیپلماسی فرهنگی" و سایر نشریات فعال در این حوزه وجود دارد و چه چیزی این نشریه را منحصر به فرد کرده است؟

در حوزه روابط بین الملل، سیاست خارجی وامثال آن نشریات قوی وخوبی وجود دارد اما نشریه ایی که بطورتخصصی فقط در حوزه دیپلماسی فرهنگی فعالیت کند، نبوده است .قبل تراشاره کردم تنها نشریه موجود درگذشته در مرکزمطالعات سازمان منتشر شد که اشکلاتی برآن وارد بود اما ما در این دوره تلاش کردیم با رویکرد و با عنوان و شکلی جدیدتر آن را منتشر کنیم و این تنها نشریه تخصصی است که با رعایت استاندارها در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ارائه شده است.

پژوهشنامه دیپلماسی فرهنگی" چه برنامه هایی برای جذب مشارکت فعالان، پژوهشگران و اندیشمندان برجسته ایرانی و خارجی در این حوزه دارد؟

طبیعتا این نشریه در ابتدای راه است و برای رسیدن به یک نقطه از بالندگی، نیازمند زمان بیشتری است و باید شماره های بیشتری از آن  منتشر شود. تلاش ما این است در وحله اول انشاالله بتوانیم رتبه علمی این نشریه را از وزارت علوم دریافت کنیم. البته دراین زمینه با دیگر مراکز سازمان، از جلمه انتشارات الهدی همکاری داریم. ولی به هر حال به نظر می رسد اگراین نشریه بتواند رتبه علمی خود را از وزارت علوم بگیرد و عنوان خود را به ثبت برساند ،نشریات علمی و انتشارمقاله در ان برای صاحب اثر دارای  امتیازاتی خواهد بود.براین اساس می توانیم امیدوار باشیم بجااینکه ما به سمت سفارش مقالات برویم، مقالات به سمت نشریه بیایند. کمااینکه در همین دو شماره  بی آنکه سفارشی بدهند در خواست مقاله داشتیم.منتهی این نشریه نیاز به معرفی دارد کاری که همکاران عزیز ما در روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی انجام می دهند و در سامانه سازمان، این نشریه را معرفی می کنند. یا اخباری که دراین زمینه منتشر می شو.امیدواریم بتوانیم برای هر شماره از این نشریه که منتشر می شود، یک خبر کوتاه تهیه و در اختیار روابط عمومی سازمان قرار بگیرد. چرا که به نظرمی آید یکی از مهمترین کارها، اطلاع رسانی است . ما مطمئن هستیم بسیاری از دانشکاه ها و پژوهشگران و اساتید و دانشجویانی که رساله دکتری می گذرانند یا پایان نامه کارشناسی ارشد دارند،همچنان از وجود  چنین نشریه ای بی خبرند و مطلع نیستند.  این اطلاع رسانی بسیار حائز اهمیت است تا این عزیزان از ظرفیت آن بهره شوند.

حتی می توان بصورت فیزیکی، کار را در همان مراکز علمی توزیع کرد.

نشریات اغلب بصورت الکترونیکی منتشر می شوند و ما نسخه های چاپی محدودی داریم که می توانیم  به جهت بار مالی و هزینه هایی که ایجاد می کند برای بعضی از اشخاص و مراجعه، به تعداد محدود، بصورت فیزیکی ارسال کنیم. همچنین نیاز است
پیوند و لینک این نشریه در اختیار همه مردم قرار گیرد تا با مراجعه به سامانه، از مطالب آن بهره شوند.

چه اقداماتی برای به روز رسانی ادبیات و مفاهیم نوین در حوزه دیپلماسی فرهنگی از طریق "پژوهشنامه دیپلماسی فرهنگی" انجام خواهد شد؟

بی تردید کارکرد فصلنامه ها یا مجلات تخصصی در دنیا همین است.کارکرد یک نشرتخصصی، کمک به شکل گیری شبکه علمی درآن حوزه خاص وتولید ادبیات علمی درآن حوزه و دسترس پذیر کردن آن با ادبیات است. یک نشریه تخصصی و علمی که اصول علمی درآن رعایت شده باشد، به تقویت جریان علمی درآن حوزه کمک می کند. البته لازم به ذکر است قبل ازآن هم نشریاتی در باب کارعلمی درباره دیپلماسی فرهنگی بوده و حتما هم کارهای زیادی در ایران  توسط دانشگاه های مختلف درمقطع کارشناسی ارشد، دکتری و پژوهش ها یا پایان نامه ها و رساله ها و مقالات بسیار انجام گرفته است. ولی وجود این نشریه هدایت گری است و کمک به تقویت  این جریان و شناسایی افرادی که دراین زمینه کار می کنند وعلاقمند هستند، خواهد بود و به نظر من کاملا موثر است . یکی از افتخارات سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی  انتشار چنین نشریه ای است و با انتشارچنین پژوهش نامه ای به جریان علمی دراین زمینه وبه اهالی حوزه دیپلماسی فرهنگی کمک شایانی انجام گرفته و تحول و پیشرفتی در این حوزه حاصل شده است.

برای بیشتر دیده و معرفی شدن این  نشریه، رایزن ها، وابسته ها و کارشناسانی خارج از ایران چه کمک و اثری گذاری دراین زمینه می توانند داشته باشند؟

 براساس ضوابط ، نشریات و  پژوهش نامه های علمی، نمی توانند به حوزه ترجمه بپردازند. در نتیجه از ترجمه آثارعلمی که در خارج از کشور تولید می شود، محروم و معذورهستیم. به هرحال اساس کارپژوهشنامه برتالیف است .رایزن های محترم ما در خارج از کشور بویژه عزیزانی که علاقمند به حوزه کار و پژوهش هستند،می توانند آثارخود را ونتیجه پژوهش هایشان را در فرایندی که دراین نشریه تعریف شده است  درسامانه بارگذاری کنند و به دنبال آن فرایند داوری انجام می گیرد وافرادی که به حد نصاب لازم علمی رسیده و شرایط را رعایت کرده باشند، مقالات آنها در پژوهش نامه منتشرمی شود.ناگفته نماند این امکان دراختیار رایزن های فرهنگی هم قرار داده شده و امیدواریم با اطلاع رسانی درست،  بتوانیم با رایزن های محترممان درکشورهای مختلف  مشارکت داشته  باشیم. در حال حاضر تعداد قابل توجهی از عزیزان که در جایگاه رایزنی فرهنگی هستند و  ازاعضای هیات علمی این نشریه محسوب می شوند، توانایی خوبی براین کار پژوهشی دارند ومی توانند ازمحیط فرهنگی و جامعه و فرهنگ آن کشوری محل سکونشان، مقالات علمی خوبی  درحوزه های مختلف و درزمینه حوزه دیپلماسی فرهنگی، روابط فرهنگی مقالات علمی و ... برای این نشریه ارسال کنند. البته این تنها پژوهش نامه یا فصل نامه ای نیست که مرکز مطالعات به آن توجه کرده.  فصل نامه های دیگری هم در دستور کار است که فرایند آن در حال طی شدن بوده و به زودی معرفی خواهند شد.

 به موضوع رایزن ها اشاره شد. این افراد می توانند واسطه ای بین اساتید و یا مخاطبان خارج از ایران برای تولید و ارائه این آثار باشند تا  این پژوهش های دینی اخلاقی تاریخی و.. را دریافت و این مجله در سطح بین المللی دیده شود.

 به موضوع خوبی اشاره کردید. درحال حاضرچکیده مقالات این فصلنامه به زبان انگلیسی درخود نشریه وجود دارد. البته ما
می توانیم بخشی را به مقالاتی که درخارج از کشور ارائه می شود، اختصاص بدهیم. رایزن های محترم فرهنگی ما  در خارج از کشور می توانند  دراین بخش کمک بسیاری داشته باشند. یعنی پل ارتباطی بین ما و مراکز علمی، پژوهشی، صاحب نظران ، اندیشمندان و محققین و پژوهشگران حوزه دیپلماسی عمومی، دیپلماسی فرهنگی، دیپلماسی رسانه ای، دیپلماسی ورزشی و  دیپلماسی گردشگری و امثال آن باشند و این مقالات و اثار علمی را به نشریه ارائه کنند و بسیار استقبال می کنیم.

به مرکز مطالعات اشاره کردید . "مرکز مطالعات راهبردی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی" در انتشار "پژوهشنامه دیپلماسی فرهنگی" چه نقشی دارد؟

ایده انتشاراین نشریه و محور و راهبری آن درمرکز مطالعات شکل گرفته و همانطور که قبل تر اشاره شد درگذشته چنین نشریه ای بوده است اما شکل تازه ای به خود گرفته است. این مرکز، کانون محیط شناسی راهبردی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و حتی جمهوری اسلامی ایران است. اگر سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی دو رکن و وظیفه اصلی داشته باشد، نخستین آن  شناسناندن و دیگری شناسایی است. چرا که شناسایی پیش نیاز شناساندن است. اگرما یک کشور را نشناسانیم، نمی توانیم به درستی خودمان، ایران و اسلام و گفتمان انقلاب اسلامی را درآن کشور معرفی کنیم. بدون این شناخت کار فرهنگی به  درستی شکل نمی گیرد.  مرکزمطالعات راهبری و روابط فرهنگی،  وظیفه خود را شناسایی محیط و مطالعه روابط فرهنگی و همچنین دیپلماسی فرهنگی میداند و به همین دلیل نشریه را در دستور کار مرکز  قرار دادیم. بطور طبیعی تولید محتوا، منحصر به سازمان و همکاران ما در داخل و خارج کشور نیست. تولید محتوا باید از طریق  مراکز علمی، اندیشمندان و پژوهشگران انجام شود . هدایت نشریه، ریل گذاری آن و اینکه چه حوزه هایی را فعال کند،مواردی است  که در فراخوان باید به آن پرداخته شود . هر شماره ای که به آن اختصاص می دهیم، مسیری تعیین کننده در مرکز مطالعات است.

داوری و پذیرش مقالات و پژوهش ها بر چه اساسی است ؟

پژوهشنامه دیپلماسی فرهنگی، مانند همه پژوهش نامه ها، ضوابط خاص خودرا دارد. اصالت پژوهش، بحث مهمی است اما طبیعتا کاری که ترجمه باشد یا گردآوری، کمتر به آن پرداخته می شود. ما کار و محور اصلی خودمان را بر پژوهش های اصیل قرار داده ایم. پژوهش ها و مقالاتی  که حاصل یک کار پژوهشی باشد. مانند رساله دکتری یا پایان نامه کارشناسی ارشد یا پژوهش یک پزوهشگر.در واقع  مقالات و پژوهش هایی که اصول و روش علمی درآن رعایت شده باشد. نکته دیگر اینکه به لحاظ شکل ساختار درونی مقالات، در ساختار بیرونی مقالات اصول علمی رعایت شده باشد. اصولا برای یک مقاله علمی،لازم است چکیده کلید واژه ها، روش های علمی و  نتایج و اصول علمی آن رعایت شده باشد. این موارد در فراخوان ضوابط آمده است.اصولا این کار با حضور مجموعه ای از داوران متخصص در حوزه دیپلماسی فرهنگی انجام می شود و فرایند داوری طی مگردد و مقالاتی که امتیاز لازم را کسب کنند می توانند در پژوهش نامه منتشر شوند.

درواقع  مقالات و پژوهش هایی که برای اولین بار منتشر می شود یا باز نشر شده ها ؟

طبیعتا این پژوهش ها مانند همه فصل نامه های وزارت علوم، نمی تواند مقاله یا گزارش تحقیقی باشد  که در جای دیگری منتشر شده است ما مکلف به انتشار اول هستیم یعنی مقاله یا گزارشی که قبل تر جایی کار نشده باشد.

رویکرد این فصل نامه درباره مسائل تاریخی دینی و اسلام است یا به محور های دیگر هم پرداخته می شود؟

 موضوع نشریه، دیپلماسی فرهنگی است. به این معنا که بدانیم اساسا دیپلماسی فرهنگی چیست ؟ یکی از خلاء ها و ضعف های علمی ما در کشور این است که اغلب تولیدات علمی ما بازنشر و واگویی تولیدات علمی خارج ازکشوردرحوزه دیپلماسی عمومی است. این در حالی است که اساسا ازمنظر اسلام و از منظر آموزه اسلامی و گفتمان انقلاب اسلامی، نگاه  و رویکرد ما به مسئله دیپلماسی عمومی و دیپلماسی فرهنگی کاملا متفاوت با آن چیزی است که در ادبیات علمی قبل  تولید شده است. در نتیجه ما به نظریه خاص خودمان  در حوزه دیپلماسی، نظریاتی که مبتنی بر آموزه های اسلامی باشد نیاز داریم. یعنی دیپلماسی عمومی را از منظر اسلامی تعریف کنیم . به عنوان مثال از منظر ادبیات علمی در دنیا در حوزه دیپلماسی عمومی و دیپلماسی فرهنگی،  به عنوان ابزار های قدرت نرم وجود دارد و این بحث مطرح است که دیپلماسی عمومی و فرهنگی در خدمت منافع ملی است. منافع ملی رکن اولش امنیت است و رکن دیگرش اقتصاد. پس در نتیجه دیگران استفاده ازاین ابزار را برای بدست آوردن منافع ملیشان به هر قیمتی که باشد، موجه می دانند. یعنی القا باورها و فرهنگ و اندیشه خودشان به جوامع دیگر به این امید و هدف است. یعنی منافع خودشان را کسب کنند. این بدان معنا است که یک کشور به خود اجازه دهد منافع خودش را به هر قیمت حتی به قیمت از بین رفتن منافع یک ملت و کشور دیگر، حفظ و توسعه بدهد . این رفتاری است که اکنون از استکبار و از بخشی از دنیای غرب می بینیم..اما  آیا واقعا جمهوری اسلامی ایران هم می خواهد همین کار را داشته باشد؟ یعنی نگاهش به دیپلماسی عمومی و دیپلماسی فرهنگی یک نگاه ابزاری برای حفظ منافع خودمان است تا به منافع ملت های دیگر لطمه وارد نشود!. قطعا این دیدگاه با آموزه های اسلامی انطباق ندارد. ما نمی خواهیم جایی کاری را انجام بدهیم که یک سویه منافع خودمان را در نظر بگیریم. این دیدگاه اساسا با باورها و آموزه های اسلامی ما سازگار نیست. ما دریک تعامل درست قدم برداشته ایم و این ها ازجمله  مسائلی است که تصمیم داریم در این نشریه به آن بپردازیم.