به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی چندی پیش و همزمان با ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، گروه موسیقی «بوم و بر» با طراحی، آهنگسازی و کارگردانی آریا عظیمی‌نژاد در سالن اودیتوریوم پاریس با کنسرت- تعزیه «Le Protecteur» (به معنای حمایت‌کننده) راوی مجلس تعزیه «حضرت عباس علیه‌السلام» شد که با استقبال خوب مخاطبان فرانسوی همراه بود، نیلوفر شادمهری، رایزن فرهنگی ایران در پاریس درباره کم و کیف اجرای این کنسرت- تعزیه به تسنیم گفت: ابعاد اهمیت رویدادی که در فرانسه برگزار شد، متعدد و وسعت آن زیاد است. برای اینکه صحبت به درازا نکشد، بسیار کوتاه یکی دو مورد را عرض می‌کنم. فرانسه مرکزی برای اجرای انواع برنامه‌های هنری باکیفیت محسوب می‌شود و از سویی دیگر حاوی جمعیت قابل‌توجهی از مسلمانان است در حالی که تقریباً هیچ برنامه هنری تراز اولی با هدف این قشر از مخاطبان اجرا نمی‌شود. عدم اجرای برنامه‌های هنری حرفه‌ای خوش ساخت با محتوای دینی سبب‌شده جامعه مذکور الگویی برای ساخت و تولید چنین تغذیه‌های فکری نداشته‌باشند. در حالی که ما در ایران پس از سال‌ها تلاش و آزمون و خطا و نیز به واسطه مجموعه‌ای از تئوری‌های ایجاد‌شده توسط هنرمندانی که خود، تجربه تولید اثر را نیز دارا بوده‌اند، شاهد نمونه‌های متکامل و متعددی از آن هستیم که اگر چه برای ایرانیان امری عادی است، اما در این نقطه جغرافیایی و در میان این اجتماع یک پدیده محسوب می‌شود.
شادمهری در ادامه عنوان کرد: این اقدام علاوه بر تأمین خوراک فرهنگی و نشر فرهنگ ایرانی، به نوعی سیاستگذاری برای تولید آثار این‌چنینی در فرانسه نیز محسوب می‌شوند که به خودی خود بسیار ارزشمند است و من نام آن را «صدور الگوی تولید اثر فرهنگی» می‌گذارم. لازم به ذکر است مخاطب ما تمام افراد و خانواده‌هایی بوده‌اند که تمایل به دیدن برنامه هنری باکیفیت سالم داشته‌اند، اعم از مسلمان و غیرمسلمان، زیرا بسیاری از خانواده‌ها که تمایل دارند بتوانند به همراه فرزندانشان برنامه سالم و به دور از صحنه‌ها، حرکات و مفاهیم ناهنجار ببینند، نیز با مشکل مواجه هستند. در رویداد برگزار شده نیز بسیاری از حاضران مسلمان نبودند، اما بازخورد‌هایی بسیار عالی از برنامه به ما دادند.
وی درباره دیدگاه مخاطبان پس از اجرای این کنسرت- تعزیه توضیح داد: از همان میانه‌های اجرای برنامه که صدای گریه حضار به گوش می‌رسید تا تشویق‌هایی که پس از اتمام نمایش در میان اشک‌هایی که بر زمین می‌ریخت، قطع نمی‌شد و این‌ها حاکی از میزان رضایت حاضران بود.