اخیرا در جریان برگزاری دهمین دور گفت وگوی دینی ایران و شورای جهانی کلیساها در ژنو، شاهد طرح ادعاهایی درخصوص وضعیت جاری در کشورمان بودیم.

برخی از شرکت کنندگان، نگاه مبهمی نسبت به ماهیت اغتشاشات اخیر داشته و برخی دیگر، متاثر از نوعی دوگانگی شهودی و القایی در قبال جمهوری اسلامی ایران و مردم عزیزمان قرار داشتند. از یک سو مشاهدات میدانی شان در جریان سفر به ایران، حاکی از نقش پررنگ زنان در جامعه ایرانی بود و از سوی دیگر القائات هژمونی رسانه ای غرب حاکی از تصویری مشوش و متفاوت از ایران بود. به عبارت بهتر، رفتارشناسی ایرانیان در قاموس ذهنی برخی شخصیت های مذهبی غرب تحت تاثیر تصویر سازی کاذب رسانه ها و سیاستمداران غربی از کشورمان قرار گرفته بود. در این خصوص، تلاش شد که نکات کلیدی و مهمی باهدف ارائه روایت صحیح از جمهوری اسلامی ایران، تشریح و تبیین گردد. بیان این نکات از آنجا اهمیت دارد که رسانه های غربی، حتی برخی مسئولان و نهادهای دولتی با ارائه روایات مغرضانه، یکطرفه و تحریف شده از اغتشاشات اخیر کشورمان، امکان تمرکز افکار عمومی بر واقعیات جامعه ایران را از مخاطبان غربی سلب کرده است. نخستین موضوعی که خطاب به شرکت کنندگان گفت و گوهای دینی ایران و شورای جهانی کلیساها تشریح شد، مربوط به نقش عامل خارجی در بروز اغتشاشات ایران بود. دشمنان در ارائه تفاسیر خودساخته خود، هرگز کلمه ای از «مصدر خارجی اغتشاشات» به میان نمی آورند! آنها به گونه ای وانمود می کنند که گویا جریانات ضدانقلاب و دولت های غربی کمترین تلاشی در ایجاد، تثبیت اغتشاشات و خلق بحران های مزمن امنیتی و اجتماعی در ایران نداشته اند و صرفا روایتگر وقایع جاری در کشورمان بوده اند. بنابراین، درگام نخست و در یک قاعده کلی، باید مصدر اغتشاشات و متعاقبا ماهیت آنها برای مخاطبانی که قصد دارند نگاه غیرمغرضانه ای نسبت به ماجرا داشته باشند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. 

دومین مساله، مربوط به تشریح استانداردهای دوگانه غرب در قبال جمهوری اسلامی ایران است. دوگانگی های ساختگی یا همان پارادوکس های هدفمند، با هدف «انحراف از واقعیت» و «اصالت بخشی به دروغ و مجاز» خلق می شوند. در همین منظومه خطرناک، حادثه تروریستی شاهچراغ یا شهادت جانگداز ده ها تن از حافظان امنیت این مرز و بوم به راحتی سانسور شده و جای خود را به اشک تمساح منافقین و سلطنت طلبان در دفاع از دموکراسی و آزادی دروغین آنها می دهد! درنشست ژنو، برای افراد و گروه هایی که از حوادث ایران و اغتشاشات اخیر پرسش می کردند، تشریح شد که چگونه سیاستمداران غربی و رسانه های ضدانقلاب در قبال مرگ هزاران ایرانی در دوران اعمال تحریم های یکجانبه دارویی طی سال های اخیر سکوت کرده و اکنون خود را وکیل مدافع ایرانیان آزاده قلمداد می کنند! این سکوت و دوگانگی وقیحانه، دربرابر دیدگان پرسشگر کسانی که درصدد درک واقعیات ایران بودند به تصویر کشیده شد. 

در سومین گام، از طرف های اروپایی درخواست شد تا فارغ از شانتاژ تبلیغاتی و سیاسی ساخته و پرداخته جریانات رسمی و نهان قدرت در غرب، به ایران سفر کنند تا بلکه از این طریق، «حقیقت مکتوم»را جایگزین «مجاز آشکار» سازند! در این نشست، موفقیت های زنان غیور و عفیف کشورمان در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی(از حوزه های فرهنگی تا ورزشی و علمی) برای مخاطبان تشریح شد تا این تصور باطل که حکومت ها و انسان ها باید میان «فمینیسم اغواگرایانه» و «تحجر بازدارنده» فقط یک گزینه را انتخاب کنند از ذهن رصدگران حوادث کشورمان برای همیشه کوچ کند.

در سایه توسعه گفت وگوهای دینی و فرهنگی، می توان بسیاری از ناگفته هایی را که بیان و تبیین آنها خط قرمز دشمنان نظام و ملت ما محسوب می شود به جوامع مذهبی، نخبگانی و حتی افکار عمومی دیگر کشورها منتقل ساخت.