نشانه های قرآن دوستی مردم اندونزی
نماینده اندونزی در نمایشگاه قرآن گفت: زندگی مسالمتآمیز تنها شعار نیست و یک اعتبار بخشی از هویت اسلامی است. انس مردم اندونزی با قرآن مثالزدنی است و از نمودهای دوستدار قرآن بودن آنان اینکه آنها اصطلاحات موجود در قرآن را در تعاملات خود و نیز امور کشوری بکار میگیرند.
به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به نقل از ستاد خبری سی و یکمین دوره نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم، محمد اولی النهی از اندونزی در دومین نشست قرآنی تهران که در حاشیه سی و یکمین نمایشگاه قرآن با عنوان «نقش قرآن و مقاومت در تثبیت هویت اسلامی» که امروز پنجشنبه، دوم فروردین ماه در هتل لاله برگزار شد، گفت: این کشور بر اساس آمارهای رسمی در سال ۲۰۲۱ تعداد جمعیتش به دویست و هفتاد و دو میلیون رسید. مسلمانان این کشور ۸۷ درصد این جمعیت را تشکیل دادند. از لحاظ رسمی اندونزی به شش دین اسلام، مسیحیت و کاتولیک، هندو، کنفوسیوسی و بودایی به رسمیت شناخته است با این همه مردم اندونزی در پرتو آموزههای قرآنی با هم همکاری میکنند.
وی ادامه داد: زندگی مسالمتآمیز تنها شعار نیست و یک اعتباربخشی از هویت اسلامی است. از نمودهای این آثار دوستدار قرآن بودن این است که اصطلاحات موجود در قرآن را بکار بگیرند. در میان اصطلاحات دولت، مجلس شورای ملی را به کار میبرند و این اصطلاح(شورا) از آموزههای قرآنی است.
النهی افزود: یکی دیگر از ویژگیهایی که نشان میدهد مسلمانان اندونزی قرآن را دوست دارند شیوههای آموزش قرآن کریم است. از زمان ورود اسلام به اندونزی علما و قاریان سعی میکنند آموزشهایی را انجام دهند. نمود این تلاشها در مکتبخانهها آغاز شد و بسیاری از شیوههای مختلف بکار گرفته شد مثل شیوه آموزش بغدادی که شیوه قدیمی است و امروزه کمتر مورد استفاده میگیرد.
وی ادامه داد: در دهه گذشته نهضت خاصی در خصوص حفظ و قرائت قرآن انجام شد که بسیاری از شیوههای جدید و آموزههای علمی نوین را بکار برده است. سفیان افندی، پژوهشگری است که شیوههای آموزش قرآن را در اندونزی مورد بررسی قرار میدهد و بیش از دویست و هشتاد شیوه شناسایی شده است.
نماینده اندونزی در این نشست گفت: از نشانههای دیگر قرآندوست بودن مسلمانان اندونزی، وجود آموزشکدههای قرآنی در اندونزی است. شمار آموزشهای قرآنی به ۱۹۰ هزار مرکز قرآنی در جاکارتا میرسد.
وی از دیگر نشانههای انس مسلمانان اندونزی با قرآن را وجود تألیفات و تفسیرات علوم قرآنی به زبانهای اندونزیایی نام برد و گفت: شیخ محمد منداوی کسی بود که کتاب مراحل تفسیر قرآن کریم را سال ۱۳۱۵ هجری قمری به پایان رساند که کتاب مرجعی محسوب میشود.