گزارش خبرنگار اندونزیایی از یک روستای تاریخی
به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی تگوه سانتوسا – رئیس انجمن خبرنگاران رسانه های مجازی اندونزی در گزارشی که از بازدید اخیر خود از ایران آورده است ، اینگونه می نویسد:
پس از گذراندن 165 کیلومتر از مرکز شهر اصفهان که حدود 2 ساعت به طول انجامید، به روستای زیبای ابیانه رسیدیم. این روستا بواسطه نوع موقعیت جغرافیایی و بافت چشم نوازی که دارد، برای هر گردشگری بسیار جذاب می باشد. ابیانه معرف به روستای سرخین رونگ ایران است. بافت قدیمی و سنتی این روستا بیش از هر چیز دیگری به چشم می آمد. این روستا در نزدیکی یکی از مهمترین سایت های هسته ای ایران واقع شده است.
روستای ابیانه یکی از قدمی ترین مراکز زندگی اقوام ایرانی محسوب می شود. هاتف پوررشیدی نماینده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی که من را در این سفر همراهی می نمود عنوان داشت که روستای ابیانه از حدود 6000 سال پیش میزبان اقوام مختلف ایرانی بوده است. اگر این قدمت تاریخی صحیح باشد، این بدان معناست که این روستا از نمونه های مشابه خود در کشورهای مراکش و ترکیه، تاریخی تر است.
از روستای ابیانه همچنین بعنوان پلی بسمت تاریخ یاد می کنند. قدم زدن در میان کوچه های قدیمی و سنتی این روستا هر گردشگری را به حال و هوای هزاران سال قبل می برد. روستای ابیانه در سال 1975 بصورت رسمی یک بنای تاریخی در ایران به ثبت رسیده است. با وجود اینکه سالانه تعداد بسیاری از گردشگران خارجی از این روستا بازدید می نمایند ولی ابیانه جمعیت چندانی ندارد. شغل اغلب مردم این شهر فروش صنایع دستی و هنری این منطقه می باشد.
بر اساس آخرین آمارگیری ها در سال 2006، جمعیت روستای ابیانه تنها 305 نفر متشکل از 160 خانواده می باشد. مردم ابیانه همچنین بصورت روزانه از لباس های سنتی خود استفاده می کنند. زبان مردم ابیانه فارسی است ولی گویش آنان با دیگر مناطق ایران کمی متفاوت است. فارسی یکی از قدیمی ترین زبان های این منطقه است که از دوره ساسانیان در سرزمین فارس رواج داشته است.
روستای ابیانه با وجود جمعیت کم خود، تعدادی مراکز دینی و عبادی دارد. چندین مسجد و کلیسا برای عبادت پیروان ادیان مختلف در این روستا وجود دارد. حتی زرتشتیان نیز مرکز عبادی خود را در ابیانه دارند. ابیانه همچنین تعدادی زیادی از جوانان خود را در دوره جنگ عراق علیه ایران به میدان های جنگ فرستاد که بسیاری از آنان شهید شدند. عکس های این شهدا تا به امروز در کوچه های ابیانه قابل مشاهده است. (سایت خبری RMOL)
نظر خود را بنویسید.