به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به نقل از خبرگزاری شفقنا افغانستان، زمزمه های عید قربان در خانه های شهروندان افغانستان از زمانی می پیچد که اعزام کاروان های حجاج به مکه برای انجام فریضه حج، آغاز می شود. از همین روزها، بسیاری از خانواده ها برای تجلیل از عید قربان برنامه ریزی می کنند و آمادگی می گیرند.

در آستانه عید قربان، معمولا اکثر خانواده ها در افغانستان در حد توان، برای اعضای خانواده، به ویژه کودکان لباس نو تهیه می کنند. خرید پارچه برای لباس و بردن آن به خیاطی از روزها قبل از عید آغاز می شود و همراه با شوق و جوش و خروش خاصی در میان اعضای خانواده ها انجام می شود؛ کودکان با بزرگان بر سر انتخاب پارچه و نوع لباس به سبک کودکانه چانه زنی می کنند و بزرگان نیز در تلاش هستند که به هرنحوی که شده قناعت آنان را حاصل کنند.

خرید آجیل، کیک و کلوچه و میوه خشک برای پذیرایی از مهمانان در روز عید نیز در روزهای پیش از عید انجام می شود. بادام، پسته، چهارمغز(گردو) و کشمش معمولا در سبد خرید عیدی اکثر خانواده ها قرار دارد و در روزهای عید روی سفره آنان هست.

هرچند که در چند سال اخیر ، بسیاری از مردم در این کشور در فقر و تنگدستی بسر می برند، اما در آستانه روزهای عید، بازارها همچنان شلوغ است و هرکس به اندازه توان سعی می کنند در زنده نگهداشتن آیین تجلیل از عید قربان سهم گیرد.

«روز عید؛ نماز عید و قربانی»

در اولین ساعات عید قربان، مردم افغانستان معمولا پس از عید مبارکی با اعضای خانواده و پوشیدن لباس های نو، به نماز عید می روند.

نماز عید معمولا در اکثر مساجد در شهرها و روستاهای افغانستان برگزار می شود و در آن علاوه بر ادای نماز، برای صلح، آرامش و ثبات در کشوری که چهل سال است درگیر جنگ است، نیز دعا می شود.

بعد از نماز عید نیز اکثر مردم همدیگر را در آغوش می گیرند و عید را به همدیگر تبریک می گویند و تلاش می کنند «کینه و کدورت ها» را دور بریزند و دلخوری ها را التیام ببخشند.

پس از آن، خانواده های توانایی قربانی کردن دارند، گوسفند و یا گاوی را برای قربانی از قبل آماده کرده اند، ذبح می کنند. ذبح حیوان قربانی با آداب و رسوم خاصی همراه است و معمولا توسط یک عالم دینی انجام می شود.

در افغانستان رسم است که گوشت قربانی سه تقسیم می کنند؛ یک قسمت را قربانی کننده می گیرد و با آن از مهمان های خود در روز اول عید پذیرایی می کند. قسمت دوم بین همسایه ها و اقارب قربانی کننده توزیع می شود و قسمت سوم را نیز به فقرا توزیع می کنند.

معمولا قربانی کننده در روز اول عید شماری از همسایه ها و اقارب خود را برای ختم قرآن و صرف غذای ظهر دعوت می کند و با غذای که از گوشت قربانی آماده شده، از آنان پذیرایی می کند.

بعد از انجام قربانی، دید و بازدید عید آغاز می شود. بر اساس رسوم دیرینه، معمولا جوان ها، ابتدا به دیدار و عید مبارکی بزرگترها می روند و عید را به آنان تبریک می گویند. این کار نشانه احترام گذاشتن به بزرگترها در افغانستان تعبیر می شود.

در این دید و بازدیدها، میزبان ها از مهمان های خود با میوه خشک، آجیل، کیک و کلوچه و چای سیاه و سبز پذیرایی می کنند.

«میله های عید؛ بادبادک بازی و تخم مرغ جنگی»

در روزهای عید قربان و سایر اعیاد، در کنار دید و بازدید، بخش از تجلیل مردم افغانستان از این ایام، میله های عیدی است که در بخش های مختلف این کشور، با تفاوت های اندک برگزار می شود.

بسیاری از مردم افغانستان پس از دید و بازدید روز عید، به مکان های تفریحی می روند و برای سرگرمی، انواع و اقوام بازی ها را انجام می دهند.

در این میان، بخش از جشن و شادی روزهای عید مربوط کودکان است و آنان در هر قریه و روستا و کوچه و گذر، با بازی های کودکان، عید را جشن می گیرند.

از پرطرفدارترین بازی ها میان کودکان در بخش های مختلف افغانستان، کاغذپران بازی یا بادبادک بازی است. این بازی بیشتر در شهرهای افغانستان، از جمله کابل، پایتخت، میان کودکان مرسوم است و در روزهای عید، کودکان زیادی را می بینیم که سرگرم بادبادک بازی است.

یکی دیگر از بازی های مرسوم میان کودکان در افغانستان، «تخم مرغ جنگی» است. کودکان در این بازی معمولا از تخم مرغ های رنگ شده استفاده می کنند. چنین تخم مرغ ها را یا در خانه رنگ می کنند و یا از بازار تهیه می کنند. رنگ تخم مرغ معمولا رنگ های روشن است که نشان دهند شادی و سرزندگی است.

کشتی گیری و قایم باشک بازی از دیگر بازی های در بخش های مختلف افغانستان مرسوم است و از سرگرمی های اصلی کودکان در روزهای عید به شمار می رود.

البته در سالهای اخیر ،بسیاری از خانواده ترجیح می دهند به دید و بازدید با اقارب و دوستان شان اکتفا کنند.