به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی بر بال های سیمرغ اثری داستانی و تمثیلی است. پشتوانه معرفتی و ادبی این اثر برگرفته از سنت غنی عرفانی در ادبیات سنتی ایران زمین است. بدین ترتیب، حکایت ژرف عطار از عزم و پرواز مرغان و پرندگان بسیاری که به دنبال یافتن سرسلسله خود، سیمرغ به سمت کوه قاف حرکت کردند همواره به سان سایه ای در پس زمینه این اثر در حرکت است.

 در این اثر داستانی و تمثیلی نیز، حکایت زندگی دختر جوانی نقل می شود که والدین خود را در کودکی از دست داده و سرنوشت اورا مجبور نمود تا به دست خود با مشکلات زندگی دست و پنجه نرم کند. در این مسیر، شخصیت اصلی داستان به سان پرندگان عطار با مشقت ها و مصائب و سختی های زیادی رو به رو می شود و از گردنه های بزرگ احساسی، معرفتی و روحی عبور می کند. و در چنین شرایطی موفق می شود با اندیشیدن در اعماق جان انسانی خود، هویت ربانی خود را یافته و درک کند که او در این دنیا تنها رها نشده است.

 مسأله ای که به این کتاب و رمان اهمیت و ارزش خاصی بخشیده است رفت و برگشت های خیالی و ادبی جالب توجه و مداومی است که از دنیای معاصر به دنیای ادبیات انجام می شود و بدین ترتیب انسان و خواننده امروزی را با فضای فکری شعرای بزرگ اسلامی و فارسی، از جمله سعدی شیرازی ،عطار نیشابوری، مولانا و دیگر بزرگان آشنا می کند.

اصلی ترین اتفاقات این رمان در حواشی مسجد تاریخی «کوشلات» در حد فاصل میان شهرهای زورنیک و کونیویچ پولیه اتفاق می افتد. این مسجد کوچک که قدمتی بیش از پانصد دارد در فراز صخره ای صعب العبور بنا نهاده شده است و دوران های مختلف تاریخی را در منطقه بالکان شاهد بوده است. به همین دلیل، در عین این که در درون جنگلی دورافتاده قرار دارد، می تواند به عنوان گواهی برگذر زمان و مصائب دوران مطرح شود. این مسجد در این رمان نماد سنتی کاملا زنده است، سنتی که حیات آن هنوز در رگ و ریشه انسان های اطرافش به چشم می آید. مؤلف این صخره سهمناک را که مسجد «کوش لات» در بالای آن قرار دارد، در برخی از بخش های رمان خود به کوه قاف عطار مانند نموده است. لذا در پی آن است که بعد دینی و معنوی ملاقات سی مرغ  و سی پرنده باقی مانده با شخصیت حقیقی خودشان که حقیقت سیمرغ بودند را نیز بروز دهد. گذشته از این، استفاده از چنین نمادها و سمبل هایی به مؤلف این امکان را نیز داده است تا نشان دهد که حقیقت سیمرغ و حقیقت الهی و ربانی درون هر انسانی یک امر فرازمانی و فرامکانی است، و هر کسی می تواند آن را با خود و شرایط خو د مرتبط بداند.

 هدف اصلی مؤلف در کتاب «بر بال های سیمرغ» در حقیقت نوعی  رجوع به خویشتن بوده است . انسان با رجوع به خویشتن در نهایت متوجه نیستی حقیقی خود و فنای واقعی خود در وجود خالقش می شود. و این والاترین درجه خودشناسی است. ولیکن این خودشناسی صرفاً در مقام معرفت توقف نمی کند، بلکه نتایج خود را در همه شؤون زندگی انسان بروز می دهد.