-->
logo
logo
دیپلماسی فرهنگیِ ترازِ چهل واره ی دوم انقلاب اسلامی
  • 1403/06/27 - 13:22
  • 267
  • زمان مطالعه : 4 دقیقه

ایران و بوسنی و هرزگوین برای گسترش همکاری‌های فرهنگی توافق کردند

رایزن فرهنگی کشورمان و رئیس مرکز فرهنگی شهر کونیتس در خصوص برگزاری برنامه‌های مشترک فرهنگی شامل هفته فیلم، نمایشگاه، جشنواره‌های فرهنگی و هنری توافق کردند.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، محمد حسین انصاری، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در بوسنی و هرزگوین ضمن بازدید از مرکز فرهنگی شهر کونیتس با بنیامین موشوویچ، رئیس مرکز فرهنگی این شهر دیدار و گفت‌وگو کرد.

در این دیدار، علاوه بر بررسی زمینه‌های همکاری با مرکز فرهنگی شهر کونیتس، بازدیدهایی از مرکز فرهنگی، ساختمان موزه مردم شناسی شهر کونیتس و خانه موزه «ذوالفقار جمهور» شخصیت ادبی برجسته بوسنیایی قرن بیستم در همراهی مدیر مرکز فرهنگی به عمل آمد.

برگزاری هفته فیلم بزرگسالان و کودکان در ماه نوامبر و نمایشگاه عکس از ایران امروز، رونمایی از کتاب‌های گلستان و بوستان سعدی در قالب برنامه «ماه کتاب» این مرکز در ماه اکتبر، مشارکت در جشنواره تئاتر گلومیتسا با اجرای نمایش هفت پیکر حکیم نظامی توسط دانشجویان دانشگاه سارایوو و برگزاری نمایشگاه آثار خوشنویسی و هنر اسلامی در قالب جشنواره «سیف الله افندی پروزور» در ماه فوریه از جمله توافقات طرفین در این دیدار بود.

مرکز فرهنگی شهر کونیتس با سالنی 450 نفره برای اجرای تئاتر، موسیقی و نمایش فیلم و سالن‌های متعدد نمایشگاهی و اجرای برنامه‌های فرهنگی، از ظرفیت خوبی برای همکاری برخوردار است. این مرکز همچنین سالانه رویدادهای فرهنگی متعددی را برنامه ریزی و برگزار می‌کند.

کونیتس شهری با حدود 25000 سکنه در فاصله 60 کیلومتری جنوب غرب سارایوو است. این شهر در کانتون هرزگوین-نرتوا واقع شده و یکی از قدیمی ترین سکونتگاه‌ها در بوسنی و هرزگوین با 4000 هزار سال سابقه است.

موزه مردم شناسی کونیتس با قدمتی دیرینه و کهن

در این موزه سعی بر آن بوده است تا زندگی سنتی مردمان این دیار در قالب مجسمه‌ها و بازسازی ابزارهای رایج ادوار مختلف به نمایش گذاشته شود.

طبقه زیرین این موزه به سرگذشت پر فراز و نشیب این شهر در قرن بیستم می پردازد. تخریب پل تاریخی کونیتس در جریان حمله آلمان نازی و بازسازی آن در دهه اول قرن بیست و یکم با کمک کشور ترکیه از شاخص ترین رویدادهای این شهر است.

یکی از مهمترین آثار تاریخی این موزه، دیوار نگاره ای سنگی و دو رو از معبد میترایی کونیتس است که نشان از دیرینگی حضور فرهنگی ایران در قلب بالکان دارد. عمده سنگ نگاره های این معبد به موزه ملی بوسنی در سارایوو منتقل شده و این بخش در موزه کونیتس باقی مانده است.

چندین معبد میترایی در بوسنی و هرزگوین در شهرهای یائیتسه، موستار و کونیتس وجود دارد. مورخان بر این باورند که بوگومیل‌ها به عنوان ساکنان باستانی منطقه بوسنی و هرزگوین، آئینی مرکب از اندیشه‌های مانوی، میترایی و مسیحیت داشته اند.

در معرفی این سنگ نگاره در موزه کونیتس آمده است: «خدای ایرانی خورشید – میترا»؛ در آغاز ماه ژانویه 1897، در اینجا شاید ارزشمندترین بقایای باستان شناسی در کونیتس - معبد خدای خورشید - میترا از اواخر قرن چهارم یافت شد. محراب سنگی با کتیبه ای که از آن می‌توان دریافت که این محراب توسط شخصی به نام واتریوس لوسیوس ساخته شده است.

همچنین، نقش برجسته سنگی با تصویر آیین مذهبی میترایی و همچنین بخشی از خزانه معبد با سکه‌های فلزی مربوط به قرن دوم، سوم و چهارم میلادی کشف شد. نقش برجسته تقدیم قربانی این آیین به خدای میترا، از ارزشمندترین بناهای موزه ملی بوسنی و هرزگوین است.

 نگاهی به خانه موزه ذوالفقار جمهور

ذوالفقار جمهور معروف به ذوکو جمهور متولد 1920 و در گذشته 1989، نویسنده، نقاش و کاریکاتوریست برجسته بوسنیایی بود. شخصیتی بسیار خلاق و غیرمتعارف، او را به چهره ای منحصر به فرد از فرهنگ یوگسلاوی در نیمه دوم قرن بیستم تبدیل کرده است.

پدر وی شخصیت مذهبی برجسته‌ای در دوره حیات خود بوده به نحوی که از امامت شهر کونیتس، به عنوان امام اصلی بلگراد منصوب می شود و به همراه خانواده به آن شهر نقل مکان می کند.

ذوکو جمهور تنها فرزند خانواده بوده که وارد فضای هنری می‌شود و آثار کاریکاتور پرشماری از وی باقی می‌ماند. کاریکاتورهای او علیه استالین و نظام حکمرانی او باعث می‌شود، یوسیپ بروز تیتو به وی علاقه مند شود و این زمینه رشد ذوکو را فراهم می‌کند.

ذوکو جمهور سفرنامه‌های متعددی نیز دارد که مطالب او در باب سفر به شیراز خواندنی است. در بخشی از سفرنامه او با عنوان «صبح گذشته در شیراز» آمده است: «ابتدا از کنار قبر حافظ می گذریم. حتی امروزه نیز قبر از وفور گل‌های رز بزرگ قابل تشخیص نیست. کل یک مزرعه گل و نهالستان می توانست با فروش گل رز و میخک های قبر تنها دو تن از شاعران بزرگ پارسی گوی گذران زندگی کند. دیگر از کنار قبر سعدی نمی گذرم و خیلی دلم می خواست یک بار دیگر به او ادای احترام کنم.»

. .

. .

نظر خود را بنویسید.

Copyright © 2022 icro.ir , All rights reserved