به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، امام صادق (ع) می‌فرمایند: «‌کسی که به قصد زیارت امام حسین (ع) از منزلش خارج شود، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت حضرت اباعبدالله (ع) بر می‌دارد، یک حسنه بر او نوشته و یک سیئه از او دور می‌کند و وقتی به حرم می‌رسد او را جزو صالحین برگزیده قرار می‌دهد و وقتی مناسک او تمام شد خداوند نام او را جز فائزین می‌نویسد و وقتی می‌خواهد بازگردد یک فرشته الهی در مقابل او قرار می‌گیرد و می‌گوید رسول خدا (ص) به شما هم می‌رساند و پیغام می‌دهد که عمل خود را از سر گیر که گذشته‌ات بخشیده شده است» (کامل الزیارات /باب ۴۹/ ص۱۳۲ الی ۱۳۵).

.

.

اعتبار اربعین امام حسین (ع) از قدیم‌الایام میان شیعیان و وفاداران آزاده، ارج نهاده شده است به طوری که کتاب «المتهجد» شیخ طوسی که حاصل گزینش دقیق و انتخاب معقول شیخ از روایات فراوان است می‌گوید «در روز اربعین زیارت امام حسین (ع) مستحب است» و از امام حسن عسگری (ع) روایت شده است که یکی از علامات شیعه زیارت اربعین است.

اما در خیال ما نمی‌گنجید که وصال چون اویی... ولی گویی «در آن خجسته شب، تازه براتمان داده بودند» و بر سرنوشتمان این گونه نوشته بودند که در هزار و سیصد و هفتاد و سومین اربعین حسینی در «کربلا» یا «طف» یا «غاضریه» یا «نینوا» یا «عقر» یا «نواویس» و یا «حائز» که همگی اسم یک منطقه از مناطق کشور عراق است حضور داشته باشیم و طبق گفته حضرت امام صادق (ع) به حرم امن الهی پا بگذاریم، چرا که آن حضرت می‌فرماید «خداوند کربلا را حرم امن خویش انتخاب کرد و مکان قبرحسین (ع) از هنگامی که در آن دفن شد، باغی از باغ‌های بهشتی گردید، آ‌ن جا همانند مسجد‌الحرام و مسجد‌النبی است و مسافر می‌تواند نماز خود را تمام بخواند. (کامل الزیارات).

حدود یک ماه به اربعین حسینی مانده بود که قرعه کار به اسم ما زدند و لطف و کرامت حق‌تعالی ارزانیمان شد چرا که قرار شد در اربعین امسال (سال ۹۱) پابه‌پای عاشقان در گرد حرم حضراتش در کربلا حضور داشته باشیم.

.

با آنکه یک هفته به اربعین حسینی زمان باقی بود ولی ازدحام جعیتی که با پای پیاده از شهرهای مختلف به سمت حرم امن الهی قدم می‌گذاشتند، خارج از حد تصور بود به طوری که مسیر ۶ ساعته مهران تا نجف را ۱۰ ساعته طی کردیم. با آنکه یک هفته به اربعین حسینی زمان باقی بود ولی ازدحام جعیتی که با پای پیاده از شهرهای مختلف به سمت حرم امن الهی قدم می‌گذاشتند، خارج از حد تصور بود به طوری که مسیر ۶ ساعته مهران تا نجف را ۱۰ ساعته طی کردیم.

.

انتظار رسیدن به شهر نجف، آرامگاه مولی‌الموحدین حضرت جانان علی (ع) زائرانش را بی‌تاب کرده بود و بی‌قراری در بین آن‌ها موج می‌زد، هرلحظه که نزدیک‌می شدیم دلهره و شوق و شعف بیشتر می‌شد.

وقتی برای اولین بار وارد سرزمینی شدیم که در آنجای پای مولایم علی (ع) وجود داشت و از تمام وجب به وجبش ندای یا علی شنیده می‌شد حال و هوای خاصی بود.

این‌جا همان شهری بود که سالیانی دور، مردی از جنس خدا برای دین خدا و و برای خدا زیسته و برای همیشه مایه سرافرازی و افتخار نه تنها شیعیان بلکه تمام آزادمردان شده است... الحمدلله

.

.

از مهمترین نکات و‌ادی السلام، وجود قبرهای دو طبقه از پیش ساخته بود که در کنار هم و به صورت اتاقک‌های کوچک ساخته شده‌اند که به مرور زمان و با دفن اموات جدید پر می‌شود.

.

البته از نظر ظاهری وادی السلام آن قدر ویران و خراب است که به راحتی می توان فضای این قبرستان در 1400 سال پیش را نیز حس کرد.

.

.

محراب امیر‌المومنین(ع)، محراب و مقام امام زین العابدین(ع)، محراب امام صادق(ع)، مقام خضر، دکة المعراج، مقام ابراهیم، مقام جبرئیل(ع)، سفینه النوح، دکة القضا، بیت الطشت، مقام حضرت آدم از مقام‌ها و مسجد کوفه است که برای هر کدام اعمال و زیارت خاصی وارد شده است.

.

مسجد سهله، مسجد حنانه، مسجد صعصعه بن صوحان، مسجد زید بن صوحان، مسجد‌ حمرا، مسجد جعفی، مسجد بنی کاهل، خانه حضرت علی (ع)، دارالعماره و مرفد زین بن علی از دیگر اماکن زیارتی کوفه است که هر کدام از ویژگی‌های خاص خود برخوردار هستند.

روز دوم با نجف خداحافظی و این شهر را به مقصد کربلا و دیدار با اباعبدالله الحسین(ع) ترک کردیم.

.

.

البته بحث سرویس‌های بهداشتی مهمترین دغدغه همسفران بود که قبل از سفر اسباب دغذغه شده بود ولی همانند سایر موارد و با تعبیه مکان‌های مخصوص مشکلی ایجاد نکرد.

زائران زیادی از کشورهای مختلف جهان با فرهنگ و رسومات خاص و زبان و چهره متفاوت در آستانه اربعین حسینی خود را به کربلا می‌رساندند که امسال نیز این مهم اتفاق افتاد و طبق برخی آمارهای اعلام شده حدود 22 میلیون زائر در اربعین حسینی خود را به کربلا رساندند.

خیل عظیم زائر امام حسین (ع) به حدی بود که حتی لنز دوربین‌ها و قدرت قلم‌ها، توانایی انعکاس آن را نداشته و نخواهند داشت.

زائران دسته‌دسته و گروه گروه در حال راه‌پیمایی برای رسیدن به جانان بودند و مهم‌ترین نکته‌ای که باید به آن اشاره شود شور و شوق وصف نشدنی رسیدن به مقصد بود که به تبع آن خستگی هیچ معنی و مفهومی در این وادی نخواهد داشت که نداشت.

.

عاشقان زائر از نماز صبح پیاده‌روی را شروع کرده و تا پاسی از شب ادامه می‌دادند تا شاید زودتر به کربلا برسند و شب‌ها نیز در یکی از موکب‌های موجود به استراحت می‌پرداختند.

.

کاروان هزار نفره دانشجویی کشورمان نیز از صبح یکشنبه حرکت خود را آغاز کرده و بعد از سه روز پیاده‌روی به تدریج تا سه شنبه شب خود را به کربلا رساند.

در مسیر پیاده‌روی، اوج عاشقی چه زائران و چه میزبانان به امام حسین(ع) مشهود و ملموس بود و موکب‌داران با کمترین امکانات خود بیشترین اقدامات رفاهی را انجام می‌دادند به طوری که حتی از ماساژ دادن پای خسته زائران نیز دریغی نداشتند.

ناگفته نماند اکثر موکب‌داران اربعین حسینی عشایری هستند که در طول سال با سختی زحمت کشیده و منابعی جمع‌آوری میی کنند تا در اربعین بتوانند از زائران حسینی استقبال کرده و دین خود را ادا کنند.

چای مهم‌ترین وسیله پذیرایی از زائران بود که در استکان‌های بسیار کوچک و با شکر در اختیار زائران قرار می‌گرفت و فرایند تولید این چای با آتش طبیعی بود که از مزه و طعم ویژه‌ای بهره‌مند بود

.

قهوه تلخ عربی که باز هم به صورت کاملا طبیعی درست می‌شد از دیگر وسیله‌های پذیرایی بود که با استقبال زائران مواجه شد.

وجود غذاهای گوناگون که گاها با برنج و اکثرا به صورت نانی تهیه می‌شد و در اختیار زائران قرار می‌گرفت از دیگر وسایل پذیرایی بود که در رفع گرسنگی زائران نقش مهمی داشت تقسیم میوه‌های مختلف در بین راه و نوشابه و حتی پفک و چیبس از دیگر مواردی بود که باید به آن اشاره شود

.

البته و صد البته اکثر موکب‌داران با تعبیه پارچ و لیوا‌ن‌های مختلف و رنگارنگ پر از آب لحظه به لحظه حادثه عطش در کربلا را در اذعان تداعی می‌کرد و از دیگر موارد مهم که در حین پیاده‌روی، ذهن را به خود مشغول کرده و با اشک عشقبازی می‌کرد یادآوری مصائب و سختی‌های کاروان اسرا بود که با پای پیاده و در آن بیابان خشک و بی آب و علف زیر تازیانه خود فروشانی ددمنش لحظه‌ای آرام و قرار نداشته و در آن وادی هرگز خبری از آب و غذا و موکب .... نبوده است.

صفا و صمیمت و عشق و محبت به خوبی در میان زائران آشنا و ناشناس موج می‌زد به طوری که با بهترین حالت با هم رفتار کرده و همیشه حق تقدم را به دیگری واگذار کردند و خبری از تندخوئی و نامهربانی نبود، هدف همه و همه یک چیز بیش نبود و آن هم رسیدن به کعبه مقصود بود، همان کربلا.

.

.

هوای شهر کربلا نیز همانند سایر شهرهای عراق سرشار از ریزگردهای بود که همه جا را فرا گرفته بود ولی فضای نسبتا سر‌سبزی نسبت به نجف داشت، ماشین‌های مختلفی در این شهر به چشم می خورد که از جمله آن ماشین پراید و سمند ساخت کشورمان بود، سیم‌های تیر برق به قدری تنیده در هم و مانند تار عنکبوت بود که "بلبشو" بهترین واژه برای نامیدن آن است..