به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، بنابر گزارش ارسالی از رایزنی فرهنگی کشورمان در آفریقای جنوبی؛ ممنوعیت حجاب در مدارس کارناتاکا به اسلام هراسی در هند دامن می‌زند. آیوشی دوراج که اخیراً به اسلام گرویده است، این موضوع را بررسی می‌کند.

آیوشی دوراج، بانوی تازه مسلمان در این باره بیان کرد: «من چند سالی است که مسلمان شده‌ام. بدون شک، گرویدن به اسلام بهترین تصمیم زندگی من بوده است. قبل از اینکه به اسلام روی بیاورم، من یک آگنوستیک (لاادریه گرا) بودم - به خدا اعتقاد داشتم اما هرگز از دین خاصی پیروی نکردم. با این حال، من همیشه به سمت اسلام گرایش داشتم، احساسی که نمی‌توانم آن را با کلمات بیان کنم. این سفری بود که من به تنهایی انتخاب کردم تا بین خود و خالقم طی کنم. هر چه من امروز در مورد اسلام می‌دانم به لطف و هدایت خداوند، خودم آموخته‌ام. من از حمایت خانواده و دوستانم از تصمیمم برای مسلمان شدن بسیار سپاسگزارم. ترس هر تازه مسلمانی پذیرفته شدن از طرف خانواده اش است، اما وقتی به پدرم گفتم که می‌خواهم مسلمان شوم، نه تنها آن را پذیرفت، بلکه از تصمیمم استقبال کرد. جمله‌ای که دقیقاً او گفت، این بود: "آیوشی، من به تو افتخار می‌کنم".»

وی در ادامه، می‌افزاید: اسلام دینی است که سریعترین رشد را در جهان داشته است. به همین دلیل و بسیاری از عوامل دیگر، این دین نیز اکنون به دینی تبدیل شده است که بیشتر مورد هجمه قرار گرفته است. افزایش اسلام هراسی نه تنها در هند بلکه در فرانسه و چندین کشور دیگر وجود داشته است. اخیراً در هند، هم دانش آموزان و هم معلمان به دلیل داشتن حجاب اجازه ورود به مؤسسات آموزشی خود را نداشته‌اند. حق آزادی بیان دینی و نیز حق آموزش باید به طور مساوی برای همه افراد وجود داشته باشد. هیچ زنی نباید بین این دو یکی را انتخاب کند، زیرا هر دو حقوق اساسی او هستند. حتی پس از برانگیخته شدن خشم جهانی، من با چندین ویدئو مواجه شده‌ام که در آن دانش ‌آموزان و معلمان مجبور می‌شوند حجاب خود را بردارند تا بتوانند وارد مدرسه یا دانشگاه خود شوند. حقوق اساسی و انسانی آنها مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد و از آنها سلب می‌شود. این همان چیزی است که من آن را «افراط گرایی» می‌نامم.

آیوشی دوراج تأکید کرد: اگر در دنیا پوشیدن لباس‌های باز قابل قبول است، چرا پوشیدن لباس‌های پوشیده برای زنان هم قابل قبول نباشد؟ چرا باید بین این دو تنها یکی را انتخاب کرد؟ من احساس می‌کنم که جهان، به‌ویژه فمینیست‌ها، از نظر آنچه حمایت می‌کنند، به صورت گزینشی عمل می‌کنند. آیا به خاطر مسلمان بودن ما و انتخاب لباس ما، بی طرفانه، سکوت می‌کنند؟ سکوت آنها در این مورد گوش‌خراش است. زنان عمدتاً تحت تأثیر این موضوع هستند، بنابراین من کاملاً ریاکارانه می‌دانم که جنبش‌های «توانمندسازی زنان» و «فمینیست‌ها» این مسئله را تصدیق نمی‌کنند. آنها عقیده دارند که ما باید حجاب را رها کنیم، چون محدودیت‌هایی را بر ما تحمیل می کند. به همه این افراد می‌گویم: شما با دیکته کردن به ما، آزادی‌مان را می‌گیرید. حجاب آزادی من و روش من برای توانمندسازی است. علاوه بر این، فقط به این دلیل که این با قالب آزادی و توانمندی شما سازگار نیست، نباید تصور کنید که با من نیز همخوانی ندارد.

وی ادامه داد: زنان هندو در هند نیز سر خود را با ساری خود می‌پوشانند، اما از حق بیان مذهبی خود منع نمی‌شوند؛ همین مسئله در مورد بودایی‌ها و پوشش آنها در هند نیز صدق می‌کند. آزادی بیان دینی تنها زمانی سلب می‌شود که با پوشیدن حجاب بیان شود. به اعتقاد من، این جنبشی که در هند در حال وقوع است، انگیزه‌های سیاسی باورنکردنی دارد، زیرا از زمانی که رژیم مودی بر مسند قدرت بوده است، جنایات ناشی از نفرت به‌ویژه نسبت به مسلمانان افزایش یافته است. مسلمانان تنها کسانی نیستند که هدف قرار می گیرند، مسیحیان نیز هدف قرار می گیرند- سال گذشته چندین کلیسا به آتش کشیده شد. حزب بهاراتیا جاناتا از ایدئولوژی‌های خاصی پیروی می‌کند که با عقاید هندوها در مورد صلح و مدارا در تضاد است. این حزب نماینده هندوئیسم نیست، درست همانطور که صهیونیستها در اسرائیل نماینده جامعه یهود نیستند. بالاخره حجاب انتخاب ماست. این محدودیت نیست، آزادی ماست. نه تنها ناتوان کننده نیست، بلکه قدرت‌بخش است.

منبع: http://alqalam.co.za/hijab-is-my-freedom-my-empowerment/

انتهای پیام/ص