به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، همزمان با فرارسیدن عید نوروز و با هدف شناساندن بیشتر آرای و اندیشه‌های مقام معظم رهبری(مدظله العالی)، وابستگی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در نخجوان اقدام به ترجمه و انتشار نوروز در کلام مقام معظم رهبری کرده است.

نوروز در کلام مقام معظم رهبری شامل مطالب ذیل است:

عید نوروز، روز اظهار عبودیت است عید نوروز یک عید شرقی و حامل ارزشهای برجسته و ممتازی است. در واقع عید نوروز یک نماد است؛ نماد نوآوری و طراوت و جوانی و نشاط، همچنین نماد مهربانی و محبت به یکدیگر، سرکشی برادران از یکدیگر، محبت خانواده‌های خویشاوند به یکدیگر، محکم کردن روابط دوستی و مهربانی میان دوستان، آشنایان و زدودن کینه‌ها؛ چون بهار مظهر طراوت است، مظهر نشاط است و همه‌ی این معانی در واقع در بهار وجود دارد. و این یک امتیاز است برای ملت‌های ما که نوروز را آغاز سال نو خودشان قرار دادند، مبدأ تاریخ قرار دادند؛ به خاطر اینکه حامل این معانی برجسته است. این جشن یک جشن ملی است؛ جزو اعیاد دینی نیست؛ لکن از سوی بزرگان شرع مقدس ما هم، نوروز مورد تأیید قرار گرفته. ما روایات متعددی داریم که در آنها از نوروز تجلیل شده و روز نوروز گرامی داشته شده. این موجب شده است که نوروز وسیله‌ای بشود برای اظهار عبودیت انسانها در مقابل پروردگار و تواضع ما در مقابل پروردگار. در واقع فرصتی است برای اینکه انسان دل خود را با یاد خدا هم طراوت ببخشد. ۱۳۸۹/۰۱/۰۷ - همت مسلمان دستیابی به بهترین‌ها در همه عرصه‌ها است در این دعائی که در آغاز هر سال، در هنگام تحویل، همه میخوانیم، این فقره جالب توجه است که می‌فرماید: «حوّل حالنا الی احسن الحال».(۳) نمی‌فرماید ما را به روز نیکی، حال نیکی برسان؛ به پروردگار عرض می‌کند ما را به بهترین حالها، به بهترین روزها، به بهترین وضعیتها برسان. همت والای انسان مسلمان همین است که در همه‌ی عرصه‌ها به بهترین‌ها دست پیدا کند. ۱۳۸۹/۰۱/۰۱

شروع سال با دعا و یاد خداوند و زیارت ارزش دارد نوروز برای ملت ما، امروز عبارت است از اوّلاً : توجّه مردم به خدا. اوّل تحویل سال که می‌شود، مردم دعا می‌خوانند، «یا محوّل الحول والاحوال» می‌گویند، آغاز سال را با یاد خدا شروع می‌کنند، توجّه خود را به خدا زیاد می‌کنند. این، ارزش است. ثانیاً نوروز را بهانه‌ای برای دید و بازدید و رفع کدورتها و کینه‌ها و محبّت به یکدیگر قرار می‌دهند. این همان برادری و عطوفت اسلامی و همان صله‌ی رحم اسلام است؛ بسیار خوب است. ضمناً نوروز را بهانه‌ای برای زیارت اعتاب مقدّسه قرار می‌دهند. ۱۳۷۷/۰۱/۰۱

آشتی با خدا و آشتی با مردم دو نشانه تحول حال انسان است. ما در دعای آغاز تحویل، از خدای متعال می‌خواهیم که حالمان را به بهترین حال برگرداند... این‌جا سؤال پیش می‌آید که «نشانه و جهت این کامل شدن چیست و چگونه می‌شود که انسان حالش بهتر می‌گردد و به سمت کاملتر شدنْ پیش می‌رود؟» من، دو عنوان را به عنوان نشانه عرض می‌کنم. این دو نشانه، عبارت است از سازش و آشتی با خدا و سازش و آشتی با مردم. ما، هر جا هستیم و هر کیفیّت حالی که داریم، باید به سمت انس و آشتی کردن با خدای متعال پیش برویم. یعنی گناهان را در رفتار خودمان جستجو کنیم و آنها را کنار بگذاریم.  سپس، آشتی با مردم، صفا با مردم، وفا با مردم، نیک‌رفتاری با مردم و نیکوکاری با مردم را سرلوحه‌ی رفتار خود قرار دهیم. در برابر هر کس که قرار می‌گیریم، مخصوصاً اگر ضعیف باشد، به تصحیح رفتارمان با او بپردازیم و سعی‌مان این باشد که با مردم خوب و بندگان خدا، حالت آشتی پیدا کنیم. اگر در این جهت پیش برویم و خودمان را لحظه به لحظه پیراسته‌تر کنیم، آن وقت، تحویل «حال» به «احسن حال» انجام گرفته است. نمی‌گویم که «بهترین» خواهیم شد. اما ان‌شاءاللّه به سمت «بهترین» حرکت خواهیم کرد. ۱۳۷۳/۰۱/۰۱

انتهای پیام/ص