|
| مقدمه |
|
|
| سده‌هاي 5 و6 ق/11و 12م عصري بود با دو ويژگي مثبت و منفي: ويژگي مثبت آن بود كه دانشهاي پديد آمده در عصر نوزايي، گسترش يافت و در زمينه‌هاي مختلف تكميل شد و ويژگي منفي آن بود كه آزاد فكري و تساهل و تسامح رفته رفته جاي خود را به تنگ‌نظري‌ها ، تعصبها و خودبينيها مي‌داد. اين بينش ، نخست كار را به جدالها و تهمت زدنها و سپس به خونريزيها كشاند و موجب شد تا مثلا سلطان محمود غزنوي، به قول بيهقي انگشت در كنده و قرمطي بجويد و در حمله به ري به كشتار شيعيان و سوزاندن كتابخانه‌ها اقدام كند. سرانجام ، حاصل اين گونه نگرش آن بود كه علم و فلسفه خدمتگزار باورهاي خاص گرديد و پيشرفت و رشد طبيعي آن متوقف شد.. |
|
| : دادبه ، اصغر . ” مدخل ايران “ . دايره المعارف بزرگ اسلامي . زيرنظر كاظم موسوي بجنوردي . تهران : مركز دايره المعارف بزرگ اسلامي ، 1367- ، جلد 10، ص 614 |
* منبع : | |
| |
