امیر سعید کرمی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ازبکستان در پاسخ به این پرسش که رویکرد دستگاه دیپلماسی فرهنگی در ارتباط با «سرمایه‌گذاری برای تولید» باید چگونه باشد، گفت:  با توجه به شرایط مختلف سیاسی و اقتصادی کشور و تنگناهای موجود در عرصه بین‌المللی، به نظر اولین و مهمترین اقدام عرضه داشته‌های موجود در عرصه فرهنگی است.

راهکارهایی برای تقویت روابط فرهنگی

او با اشاره به برخی راهکارهایی که می‌توان به این منظور به کار بست افزود: از طریق شرکت و میزبانی نمایشگاه‌ها و رویدادهای فرهنگی بین‌المللی، بازگشایی نمایشگاه‌های دائمی فروش محصولات فرهنگی، قرارداد با سینماها برای نمایش فیلم‌های ایرانی، قرارداد با مراکز نمایشی برای برگزاری مستمر نمایش‌های ایرانی اعم از کودکان و بزرگسالان (تئاتر، پانتومیم و ...)، قرارداد با سکوهای مجازی فروش اجناس برای عرضه محصولات فرهنگی، نمایش فیلم کوتاه از معرفی محصولات فرهنگی در شبکه‌های تلویزیونی، بیلبوردها، فضای مجازی و ... می‌توان این عرصه را تقویت کرد.

این نماینده فرهنگی درباره اینکه چگونه می‌توان فعالیت‌های فرهنگی خارج از کشور را در مسیر رونق «سرمایه‌گذاری برای تولید» قرار داد، گفت: دعوت از سرمایه‌گذاران بین‌المللی فرهنگی در عرصه‌های مختلف برای سفر به ایران، جهت آشنایی و اجرای فعالیت سرمایه‌گذاری فرهنگی در ایران می‌تواند گام مؤثری در این زمینه باشد.

کرمی با اشاره به اصلی‌ترین چالش‌ها در مسیر فعالیت‌های فرهنگی بین‌المللی برای رونق بخشیدن به «سرمایه‌گذاری برای تولید» در داخل کشور گفت: تبلیغات و گسترش فضای ایران‌هراسی در عرصه‌های مختلف فرهنگی و همچنین، نبود ارتباطات مالی و بانکی بین‌المللی از جمله موانع جدی در این زمینه هستند.

 ضرورت نگاه منطقی به فعالیت‌های فرهنگی

رایزن فرهنگی ایران در ازبکستان ادامه داد: نگاه دستگاه دیپلماسی کشور به موضوع صادرات محصولات فرهنگی، جزئی‌نگرانه و از بالا به پایین است و از این بابت اهتمامی جدی نسبت به امور اقتصادی فرهنگ ندارند؛ چراکه محصولات فرهنگی اگرچه با بهایی ناچیز عرضه می‌شوند، اما فعالیت‌هایی دیربازده و در دراز مدت منتهی به گسترش بازارهای سایر اجناس ایرانی می‌شوند و این خود نکته‌ای است که به آن توجه جدی نمی‌شود.

کرمی نیز در پاسخ به اینکه آیا با «دیپلماسی فرهنگی» فقط می‌توان بر افزایش صادرات محصولات فرهنگی برای کمک به تحقق شعار سال تمرکز کرد یا فعالیت‌های دیگری نیز در این زمینه متصور است، گفت: در حقیقت «سرمایه‌گذاری برای تولید» محصول مجموعه‌ای از رویکردها، مقدمات و اقدامات در زمینه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، علمی و ... است. تحقق کامل این هدف در گرو توجه و فراهم‌ساختن زمینه‌های تحقق این مقدمات است.