برگزاری چهاردهمین انتخابات ریاست‌جمهوری، مولد دیدگاه‌ها و نظرات گوناگونی از سوی رصدگران تحولات داخلی و بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران شده است اما قدر متقین موضوعات مطرح شده، استواری نظام و ملت ایران در برگزاری یک انتخابات آزاد و ترسیم مسیری توسعه‌محور، آن هم در شرایط آشفته جهان کنونی یا همان جهان در حال گذار است.

دکتر پزشکیان، رئیس‌جمهور منتخب کشورمان در یادداشت خود در روزنامه تهران‌تایمز، به نکته مهمی در حوزه دیپلماسی فرهنگی اشاره کرده است: «به‌عنوان کشور‌هایی که از منابع فراوان و سنت‌های مشترک برخاسته از تعالیم صلح‌آمیز اسلامی برخوردارند، باید متحد شویم و به جای منطق قدرت، به قدرت منطق تکیه کنیم. با بهره‌گیری از ظرفیت هنجارسازی خود، می‌توانیم از طریق ترویج صلح، ایجاد محیطی آرام برای توسعه پایدار، تقویت گفت‌وگو و مقابله با اسلام‌هراسی نقش مهمی در نظم جهانی پسا‌قطبی ایفا کنیم.»

در این خصوص سه نکته اساسی باید مورد توجه قرار گیرد:

نخست این‌که بستر جهانی و فرامتنی که حیات دولت چهاردهم در بطن آن تعریف می‌شود، در حال تغییر است. این دگردیسی و دگرگونی به‌خوبی از‌سوی نظام جمهوری اسلامی درک شده است. جهان چند‌قطبی و هم‌افزایی‌های خلاقانه و فرصت‌محور جای خود را به نظم سلطه‌محور غرب داده و مناسبات کلان نظام بین‌الملل را تغییر داده است. دیپلماسی دیگرمحصوردرمناسبات رسمی کشورها نبوده و انتقال پیام ملت‌ها و دولت‌ها به یکدیگر، از طریق ظرفیت‌ها و مجاری جدیدی صورت می‌گیرد. دال مرکزی نظم جدید جهانی، سلطه‌گریزی و مقابله جهانی با ظلم است. نفرت عمومی نهادینه‌شده علیه رژیم‌صهیونیستی در جریان جنگ غزه خود را در پنج قاره جهان نشان داده و حتی دولت‌های منفعل را وادار به کرنش در برابر مطالبات عظیم و عمیق مردمی ساخته است و خوشبختانه مواضع اصولی نظام جمهوری اسلامی ایران علاوه بر ادای وظایف دینی و انسانی، فرصت‌های بی‌شماری را فراهم کرده است که مهم‌ترین آنها تثبیت «قدرت منطق» کشور عزیزمان است. 

نکته دوم به ترویج هدفمند اسلام‌هراسی از‌سوی جریان‌های معاند و مخالف آخرین دین آسمانی باز‌می‌گردد. در این خصوص با شبکه امنیتی، رسانه‌ای و تبلیغاتی گسترده‌ای رو‌به‌رو هستیم که از یک‌سو مانع از روایتگری واقعی از ماهیت و متعلقات دین اسلام شده و از سوی دیگر در‌صدد القا و تحمیل روایتگری کاذب خود در افکار عمومی جهان است. امروز، زمان پس زدن این روایت‌های کاذب و تثبیت و تقویت روایت‌های صحیح از قرآن کریم و دین مبین اسلام است. این روند، به‌صورت خودکار شکل نمی‌گیرد و نیاز به تبیین، تصدیق و هم‌افزایی فرامرزی دارد. تاکید مکرر رهبر معظم و حکیم انقلاب اسلامی بر مقوله جهاد تبیین در سطح کلان و جهانی، برگرفته از همین حقیقت محض است که به‌نظر می‌رسد در ادبیات دولت چهاردهم تاکید و تکرار می‌شود.

نکته پایانی این‌که جمهوری اسلامی ایران یک مدل حکمرانی برآمده از گفتمان عمیق ایرانی اسلامی است. در اینجا ما از یک‌سو با «قدرت ذاتی» تمدن ایرانی‌ ـ اسلامی و از سوی دیگر با «قدرت اکتسابی انقلاب اسلامی‌» مواجه هستیم‌. قدرت ذاتی ما در این روند، همان مذهب و تمدنی است که خود سلطه‌گریز بوده و صلابت در برابر ظلم را برای جهانیان تجویز می‌کند. قدرت اکتسابی نظام و ملت ایران نیز مرهون تکیه بر سنت‌ها و هنجارهای مشترک دینی و فطری و هدایت این ظرفیت‌های احصاء شده در مسیر گذار به نظم نوین جهانی است. بنابراین در اینجا ظرف و مظروف باید به‌صورت همزمان مورد توجه و مداقه قرار گیرد تا در نهایت ترکیب قدرت ذاتی و اکتسابی ما در این پیچ مهم تاریخی و جهانی به بهترین نحو ممکن تبلور پیدا کند. دیپلماسی فرهنگی نه به‌مثابه یک ابزار یا روش، بلکه به‌مثابه بستر انتقال و حامل اقتدار معنوی نظام، مهم‌ترین تأثیر را در خلق این منظومه کارآمد ایفا خواهد کرد و نقش سازنده ایران امروز را در ساخت جهان فردا در بستر تعاملات منطقه‌ای و جهانی، به‌خوبی نمایان خواهد ساخت. ان‌شاءا... .

محمد‌مهدی ایمانی‌پور / رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی 

منبع:روزنامه ی جام جم 

https://jamejamdaily.ir/Newspaper/item/237411