به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، محسن لبیب، نویسنده اندونزیایی در خصوص سردار سلیمانی اینگونه آورده است:

بسیاری از متفکران، دینداران، حکما و دانشمندان به طور متناوب ظاهر شده و آثاری را برای تمدن در هر مرحله تاریخی گذشته، حال و آینده ارائه داده و می کنند. هر چقدر هم که شایستگی باشد، جایگاه هر شخصیت با جانشین او جایگزین می شود. اما آنچه غیرقابل جایگزین است، جنگجو یا مبارز چند بعدی در همه سرزمین ها است که بدن و جان خود را ارزان می فروشد.وقتی دینداران توصیه یا نصیحت می کنند، خردمندان اندیشه تولید می کنند، عرفا گزارش سفرهای باطنی می دهند، دانشمندان فرمول ها و نظریه ها را ارائه می دهند و افسران راهبردها را تدوین می کنند، آنگاه این مرد با ظاهر قدیس متولد کرمان همه چیز را در حرکت خود جمع می کند که کاملاً بازتابی از کلیت عشق و اطاعت به عنوان رزمنده انساندوست در جبهه جهانی، رزمنده اسلام به در جبهه جهان اسلام و رزمنده ملی در جبهه کشورش است.اگر دیدگاه‌های منفی و اقدامات مخرب بسیاری از افراد مسلمان، بسیاری از مردم را نسبت به دین به‌عنوان آموزه‌ای مرتبط در زندگی معاصر بدبین می‌کند، حتی برخی جرأت کرده اند به دین خود تمسخر کنند و داوطلبانه با طبل و کف زدن افراد متنفر از دین آواز خوانده اند تا میانه رو، منتقد و باهوش تلقی بشوند، آنگاه حضور حاج قاسم آن را معکوس می کند.

او گواه این است که دین فقط روایتی از مدینه فاضله در منبر نیست.هر انسانی ترکیبی از گوشت، استخوان، ماهیچه، خون و غیره است. چیزی که یک نفر را از دیگری متمایز می کند روح آن است. حاج قاسم ثابت می کند که ذات انسان روح اوست. با آن روح است که برای چندمین بار "خون بر شمشیر پیروز می شود" حقایق را درمی یابد.آمریکا و بروموکوراها یا جنایتکاران دنیا فکر می کنند این مرد کرمانی یک نفر یا شخص است، ولی او یک قوم، یک امت و یک ملت است.

در اصطلاح اندونزیایی آمده است که فیل ها با ترک عاج می میرند، شیرها با ترک دندان های نیش می میرند.من الْمؤْمنین رجالٌ صدقوا ما عاهدوا اللّه علیْه فمنْهمْ منْ قضى نحْبه ومنْهمْ منْ ینْتظر وما بدّلوا تبْدیلًدر میان مؤ منان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‏ اند، بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند) و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود نداده‏ اند. (سوره احزاب، آیه 23)