عباس خامهیار نوشت؛
پابرهنه هندی و ارادت به امام حسین(ع)
پابرهنه است به معناى واقعی و نه مجازى. با پاى برهنه، تهران را از مبدأ لکهنوى هندوستان قصد کرده است.
به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، به نقل از ایکنا؛ عباس خامهیار، معاون فرهنگى و اجتماعى دانشگاه ادیان و مذاهب در یادداشتی کوتاه به مناسبت سفر «سوامى سارنگ»، روحانی هندو و فعال حوزه صلح جهانى به کشورمان نوشت: نمىتوانستم پابرهنگى او را در فرودگاه، هتل، کتابخانه ملى و در خیابانهاى مشهد، تهران و حتی هنگام سخنرانى روى جایگاه تالار سوره حوزه هنری، نادیده بگیرم. همه را به شگفتى واداشته و من را نیز. پس از تردید فراوان و با حفظ و نگهداشتن حرمت مهمان بالأخره از او مىپرسم: «این چه وضعیه؟! آخه چرا پابرهنه؟».
لبخندى مىزند و همچون دیگر مردمان سرزمین طوطیان با مهربانی و آرامشی وصفناپذیر، پاسخ میدهد: «سالهاست که پا برهنهام. میخواهم ارتباط نزدیکى با مام هستی، یعنی طبیعت داشته باشم و این تنها وسیله ارتباطی مستقیم بین آدم و زمین را نگهدار باشم! کفش و هر پوشش دیگرى براى «پا»، عامل قطع ارتباط آدمى با طبیعت است. پابرهنگى ارتباط اولم با زمین و خاک است و بعد هم با تمام اجزاى طبیعت و با تمام کائنات».
او که یک روحانى هندو است و با عاشورا و نهضت کربلا آشنایى کامل دارد و همواره برپاکننده مراسم حسینى است، عامل دوم را احترام و ابراز ارادت به حسین بن على(ع) مىداند و آن را وظیفه اخلاقى و وفاداری به اباعبدالله مىشمارد.
چنین اظهاراتی بلافاصله من را به یاد زندهیاد جرج جرداق نویسنده لبنانی و مسیحی کتاب شهیر و هفت جلدى «علی؛ صدای عدالت انسانی» میاندازد؛ روزی که در تهران میزبانش بودم از او پرسیدم، چرا به «چلوکباب»، غذای دلخواه و لذیذ ما ایرانیان، لب نمیزنی؟! پاسخ داد: «…حیوانات چه گناهی مرتکب شدهاند که باید برای ما انسانها ذبح و قربانی شوند؟!»
آرى! ایشان آقاى «سوامى سارنگ»، چهره سرشناس و فعال حوزه صلح جهانى و محیط زیست هندوستانی است.
سوامی سارنگ، هندوى سرمست و عاشق علی(ع) و خاندان اوست که بنا به دعوت حوزه هنرى به منظور شرکت در «ششمین همایش بینالمللى باران غدیر» به کشورمان سفر کرده است.
او به جماعت برهمنان حسینى تعلق دارد که در هندوستان به ارادت و محبت سیدالشهدا(ع) شهرهاند و هر ساله در ایام عاشورا مجالس گسترده عزاداری و سوگواری به پا میدارند.
انتهای پیام/ص
نظر خود را بنویسید.