به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی احسان خزائی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اسلام آباد در یاداشتی به مناسبت صد و چهل و ششمین زادروز «علامه اقبال لاهوری» این گونه آورده است :

امروز هجدهم آبان (۹ نوامبر) یکصد و چهل و ششمین زادروز «علامه اقبال لاهوری» سفیر دائمی و جاودانه فکر و فرهنگ ایران اسلامی نزد ملت پاکستان است، شخصیتی که همانند اجداد خود سرودن شعر به فارسی را مایه افتخار می‌‌دانست و این تاکیدی بر نقش بی بدیل اقبال در تحکیم پیوستگی‌های تاریخی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و پاکستان می‌باشد.

محمد اقبال لاهوری (۱۸ آبان ۱۲۵۶ سیالکوت تا ۱ اردیبهشت ۱۳۱۷ لاهور) شاعر، فیلسوف، سیاست‌مدار و متفکر مسلمان پاکستانی بود که اشعار زیادی نیز به زبان‌های فارسی و اردو سروده‌ است.

بی‌شک علامه اقبال نقش موثری را در تحکیم پیوستگی‌های تاریخی جمهوری اسلامی ایران و پاکستان از خود برجای گذاشت و با سروده‌های خود، روح تازه‌ای را به این درخت کهن سال دوستی عرضه کرد.

زبان فارسی بیش از ۸۰۰ سال زبان مکاتبات رسمی و دیوانی در شبه قاره بود که در آن دوران در کنار تالیف کتاب به زبان‌های مختلف، تالیف کتب متعدد و متنوع به زبان فارسی بر ارزش‌های میراث مکتوب و ارتقاء علم در شبه قاره اضافه کرد.

علامه محمد اقبال به عنوان شاعر معاصر پاکستان و مفکر آزادیخواه مسلمان تعابیر بلندی را از ایران در نوشته‌ ها و سروده ‌های خود بر جای گذاشت، به اعتقاد اقبال: اگر تهران مرکز تحولات جهان شود سرنوشت جهان تغییر پیدا خواهد کرد. اقبال همچنین کشمیر را ایران صغیر خواند، به فرهنگ ایران عشق می‌ ورزید و ایران را کشوری زیبا می‌دانست لذا هر زیبایی را به ایران تشبیه می‌کرد.

علامه اقبال معتقد به اتحاد بین ملل اسلامی و همبستگی کشورهای مسلمان و دوری و پرهیز از تفرقه مسلمانان جهان بود لذا اقبال را می‌توان بعنوان یکی از موثرترین حامیان و پشتیبانان تقریب مذاهب اسلامی محسوب نمود.

اقبال معتقد به عظمت مسلمانان در جهان بود، لذا در عصر حاضر که استکبار جهانی با بکار بستن توطئه‌های مختلف در صدد تضعیف قدرت مسلمانان در سطح جهانی است، ضرورت زنده نگه داشتن اندیشه‌ های علامه اقبال این حکیم امت اسلامی به عنوان نیاز مهم عصر حاضر دو چندان می ‌شود.

حضرت آیت الله امام خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی که خود یکی از اقبال شناسان برجسته هستند، راجع به اقبال فرموده‌اند: "علامه اقبال از شخصیت‌های برجسته‌ی تاریخ اسلام است." حقیقتا و انصافا نیز چنین است که ایشان فرموده‌اند، چرا که اقبال مردی جامع در علوم مختلف بود که در زمان خود و پس از خود تاثیر سازنده‌ و به سزایی در جامعه بر جای گذاشت، به گونه‌ای که او را یکی از مصلحین سده ‌های اخیر می ‌دانند.

اشعار اقبال همراه با ایمان خالص به خالق هستی است که به آدمی، ضمن روشنگری و دعوت به حرکت و جوشش و کوشش، آرامش و اطمینان قلب می‌دهد. محتوا و سبک شعر وی علاوه بر تاثیرات تربیتی، حکمی و سایر فواید، زمینه ساز دوستی و همدلی بیش از پیش دو ملت بزرگ ایران و پاکستان شده است و به همین دلیل ایرانیان همواره اقبال را تمجید و تحسین می‌کنند.

امروزه یکی از موضوعات و مسائل مشترکی که دو ملت ایران و پاکستان به صورت مشترک بدان علاقمندند، وجود شخصیت ممتاز و برجسته‌ی علامه اقبال است لذا اقبال به عنوان سمبل دوستی بین دو کشور ایران و پاکستان محسوب می‌شود.

ما ایرانیان همانند مردم پاکستان به وجود اقبال افتخار می کنیم. اقبال برای بیان اندیشه های لطیف و معنوی خود زبان فارسی را که زبان رسمی ماست انتخاب کرد.

اقبال سفیر دائمی و جاودانه فکر و فرهنگ ایران اسلامی نزد ملت پاکستان است. وی با بهره گیری از زبان شیرین فارسی حلقه وصل دو ملت همسایه ایران و پاکستان شد.

علامه اقبال را می توان کمال و خلاصه تلاش ها و مجاهدت های انجام شده در رابطه با زبان فارسی در شبه قاره دانست.

اهالی فرهنگ و ادب ایران همیشه مقام و منزلت ادبی اقبال را شناخته و نسبت به ایشان حق شناسی کرده اند چنانکه با برگزاری مجالس یادبود و کنفرانس های مختلف و انتشار کتب متعدد در زمینه اقبال شناسی، علاقه کهن و استوار خود در به این شاعر فقید نشان داده اند.

برگزاری برنامه‌های مختلف و متعدد بمناسبت بزرگداشت علامه اقبال در ایران و پاکستان گواه این مدعاست که به همان‌اندازه که اقبال متعلق به پاکستان است، به ایران و به همه فارسی زبانان نیز تعلق دارد.

علامه اقبال، این شاعر نامدار که هجدهم آبانماه سال ۱۲۵۶ شمسی (۱۸۷۷ میلادی) در شهر سیالکوت پاکستان دیده به جهان گشود، در کشورهای پارسی زبان به اقبال لاهوری معروف است، وی اردیبهشت ۱۳۱۷ (۲۱ آوریل ۱۹۳۸ میلادی) در ۶۱ سالگی دیده از جهان فرو بست.

از محمد اقبال لاهوری معروف به "علامه اقبال"، شاعر، فیلسوف، سیاستمدار و متفکر مسلمان پاکستانی و "محمدعلی جناح" (قائد اعظم) به عنوان موسسین پاکستان یاد می شود.

چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما                                    ای جوانان عجم جان من و جان شما

غوطه‌ها زد در ضمیر زندگی اندیشه‌ام                                    تا به دست آورده‌ام افکار پنهان شما

مهر و مه دیدم نگاهم برتر از پروین گذشت                             ریختم طرح حرم در کافرستان شما

تا سنانش تیز تر گردد فرو پیچیدمش                                     شعله‌ای آشفته بود اندر بیابان شما

فکر رنگینم کند نذر تهیدستان شرق                                      پاره لعلی که دارم از بدخشان شما

می‌رسد مردی که زنجیر غلامان بشکند                                     دیده‌ام از روزن دیوار زندان شما

حلقه گرد من زنید ای پیکران آب و گل                                 آتشی در سینه دارم از نیاکان شما

                                                                                           اقبال لاهوری "زبور عجم"