گفت‌وگوی دینی مسیری مورد اعتماد برای توسعه دیپلماسی فرهنگی است
گفت‌وگو از دریچه دیپلماسی دینی، یکی از راهکارهای مؤثر در برقراری صلح و دوستی جهانی است؛ مسئله‌ای که آرش آبائی، محقق و دین پژوه کلیمی و همچنین، سردبیر نشریه افق بینا، نشریه فرهنگی - اجتماعی و خبری انجمن کلیمیان تهران بر آن تاکید و گفت‌وگوی ادیان را کانالی مورد اعتماد برای توسعه دیپلماسی فرهنگی عنوان می‌کند.
به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، آرش آبائی در پاسخ به این که چگونه می‌توان از همراهی فعالان دینی کشورها برای ایجاد صلح پایدار و توسعه دیپلماسی فرهنگی بهره گرفت گفت: دین یکی از نیروهای عظیم فرهنگی در کشورهاست و حتی کشورهایی با ساختار سکولار نیز همچنان با درجاتی کمتر تحت تاثیر ادیان هستند.
او ادامه داد: فعالان دینی معمولا در اکثر کشورها مورد احترام و گاه مورد حمایت مردم و دولت بوده و بسیاری از دولت‌مردان یا فعالان حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی، یا خود همزمان در حوزه دین فعالند و یا با فعالان دینی در ارتباطند.لذا ایجاد ارتباط با فعالان و دست اندرکاران حوزه ادیان در اکثر کشورها، می‌تواند کانالی مورد اعتماد را برای توسعه دیپلماسی فرهنگی ایجاد کند. البته یک شرط مهم و لازم آن، رعایت اصول اخلاقی گفت‌وگوی دینی است.
آبائی با اشاره به برخی موانعی که مانع استفاده حداکثری از ظرفیت‌های دیپلماسی مذهبی هستند گفت: به طور کلی فضای گفت‌وگو و ارتباطات بین دینی، فضایی علمی و در عین حال اخلاقی است. بدین معنا که حتما باید واجد شاخصه¬هایی همچون صداقت، احترام متقابل و حرکت به سوی همدلی و تفاهم باشد.
او ادامه داد: این شاخصه‌ها گاه با مصلحت های سیاسی که مستلزم رفتار متغیر و متناسب با شرایط زمانی است، در تضاد است. یک مانع مهم در ایجاد ارتباط سازنده بین دینی، درآمیختن آن با سیاست یا قرار گرفتن تحت تاثیر تحولات سیاسی است.
دین و فرهنگ در کشورمان مکمل یکدیگرند
این دین پژوه کلیمی درباره نقش افزایش ارتباطات دینی و مذهبی ایران با کشورهای دیگر، بر حوزه های دیگر از جمله اقتصاد گفت: سرمایه گذاری اقتصادی، بستری آرام و مطمئن را طلب می‌کند. گفت‌وگوی بین دینی نیز، در شکل علمی و اخلاقی آن، غالبا در فضای مودت و دوستی و در بستر ثبات سیاسی شکل می‌گیرد. بنابراین می‌توان انتظار داشت که برقراری ارتباطات بین دینی، نماد آرامش و ثبات تلقی شود و بتواند ارتباطات اقتصادی را تسهیل کند.
آبائی با تاکید بر اهمیت همراهی فعالان حوزه دیپلماسی فرهنگی و دیپلماسی مذهبی برای پیشبرد اهداف مشترک گفت: از آنجا که دین در زیر حوزه فرهنگ قرار می‌گیرد، ارتباط میان فعالان این دو حوزه کاملا طبیعی و ضروری است. بنابر ساختار اجتماعی هر کشور، گاه فعالان دینی در موضع برتر قرار دارند و در مواردی، فعالان فرهنگی قدرتمندتر هستند. در هر حال در داخل کشورمان، این دو بخش مکمل یکدیگر هستند و خلاءهای ارتباطی یا علمی درون هر حوزه را می‌توانند پر کنند.
او ادامه داد: در خارج از کشور نیز از آنجا که پیش از برقراری ارتباط دینی، لازم است که شرایط و زمینه‌های فرهنگی کشور مقصد مورد بررسی و شناسایی قرار گیرد، به نظر می‌رسد که فعالان حوزه دیپلماسی فرهنگی به عنوان پیش قراولان ارتباطات، می‌توانند زمینه را برای حضور و فعالیت فعالان گفت‌وگوی ادیان و مذاهب فراهم کنند.
نظر خود را بنویسید.