به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مؤلف در این کتاب اندیشه های اصلی برخی از شعرای به نام معاصر ایران را مورد ارزیابی قرار داده و وام داری هرکدام از آن ها را از فضای فکری نیما تبیین نموده است. مؤلف خاطرنشان می کند که هر کدام از این ادیبان اثر خاص خود را نیز در صفحه های تاریخ شعر معاصر فارسی بر جای گذاشته است . 

بدین ترتیب، سهراب سپهری به عنوان شاعری آرمان گرا مطرح شد که همواره به دنبال ایده آل های خود در شهری گمشده و آرمانی بود. مشیری از عشقی سخن می گفت که نه ماورایی است و نه زمینی، بلکه دارای عواطفی بینابینی و کاملا شخصی و وزین بود. ازسویی دیگر، دیدگاه های ابتهاج تا حدی با نوعی یأس اجتماعی همراه بود، که این مسأله نقد اجتماعی را نیز به دنبال خود داشت. برخی دیگر مثل باباچاهی بر جنبه احساسی و فردی شعر معاصر تأکید می نمودند. ایشان به عنوان مثال بر این عقیده بود که معنا در یک شعر لزوما نمی بایست به صراحت تکمیل شود. به عبارتی دیگر، یک شعر می تواند موضوع مورد بررسی و یا احساس مورد ارائه را بدون هیچ نتیجه گیری نیمه کاره رها کند، و پایان آن را به مخاطب محول نماید. به همین دلیل است که افرادی مثل شفیعی کدکنی می گویند که خواندن شعر معاصر یک عمل دوطرفه است. بخشی از معنا را شاعر ارائه می دهد، و بخشی از معنا را خود خواننده در روح خود خلق میکند. احمدی، اوستا ، شاملو و بسیاری شعرای مطرح دیگر نیز هر کدام آراء و منش منحصر به فردی از خود بروز دادند که این مسأله شعر معاصر فارسی را بیش از پیش غنی تر و ارزشمند تر نمود.  

در نهایت، مؤلف بیان می کند که امروز در فضای فرهنگی و ادبی ایران هم شعر سنتی و هم شعر معاصر نیمایی علاقه مندان خاص خود را دارد. هر دو نوع شعر نیز به کلی محترم وارزشمند شمرده می شوند .با توجه به این که در خارج از ایران و در منطقه بالکان، اندیشمندان و تحلیل گران ادبی با فضای شعر کلاسیک و سنتی ایران تا حدی آشنایی بیش تری دارند ،ایشان بر آن شده است که در تحقیقات و پژوهش های خود جریان های مختلف شعر معاصر نیمایی را نیز در محافل ادبی و آکادمیک عرضه نماید. گو این که هر دوی این جریان ها نشان از غنای فرهنگی، ادبی و علمی ایران زمین دارند. 

این کتاب هم اکنون در مجموعه زنجیره ای دلفی بزرگترین ناشر و توزیع کننده منطقه بالکان عرضه می شود.